ជិតមួយជីវិតគ្មានថ្ងៃសប្បាយ
រដូវវស្សាបានមកដល់ជាបណ្តើរៗ ផ្ទៃមេឃមានភាពខ្មៅងងឹត ទំនងនឹងរកភ្លៀង យ៉ាង ខ្លាំងបំផុត។ ពពកកាន់តែប្រមូលផ្តុំគ្នាទៅៗ ដែលបាំងបិទពន្លឺដ៏ចែងចាំង របស់ព្រះអាទិត្យ។ ផ្ទៃមេឃកាន់តែខ្មៅ កាន់តែងងឹត តំនក់ទឹកភ្លៀងបានធ្លាក់មកលើផ្ទៃផែនដី ជាបណ្តើរៗ ធ្វើ អោយ រុក្ខជាតិ ដំនាំផ្សេងៗ មានភាពស្រស់ថ្លា មានជីវិតរស់រានឡើងវិញ។ ពពកកាន់តែទំម្លាក់ ទឹកភ្លៀងខាំ្លងបន្តិចម្តងៗ ដែលជុំរុញអោយទឹកភ្នែករបស់អ្នកមីង ពយ ធ្លាក់មកតាម។ ទឹកភ្នែក របស់អ្នកមីង ពយ បានហូរកាត់ផែនថ្ពាល់យ៉ាងសន្សឹមៗ ប្រៀបបានដូចជាខ្សែប្រឡាយមួយ អញ្ជឹង។ អ្នកមីង ពយ មានអាយុ ៥៥ឆ្នាំហើយ។ ដែលជិតមួយជីវិតរបស់អ្នកមីង គ្មានថ្ងៃសប្បាយឡើយ។ កាលពីគាត់នៅក្មេង ជាសម័យមួយយ៉ាងព្រៃផ្សៃបំផុត គឺសម័យសង្គមងងឹត(ប៉ុល ពត) ។គាត់រស់នៅយ៉ាងលំបាកវេទនាបំផុត គ្មានអ្វីដែលប្រៀប
បានឡើយ ត្រង់ថាគេអោយធ្វើនេះ ធ្វើនោះ។ ធ្វើការងារធ្ងន់ៗ ហើយគ្មានអ្វីបរិភោគឡើយ។ គេវៃធ្វើបាប ជេរប្រទិច គេគំរាម រកសម្លាប់ចោល ពីព្រោះតែមិនធ្វើការ។ អ្នកមីង....រឿងពេញ
Thursday, July 8, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment