ព័ត៌មានដើមស្វាយ

បទកាកគតិ

ព្រះកេគុសូរ្យវង្ស​      មៀងមើលរូបទ្រង់    អស់នាងកញ្ញា
សើចលេងក្អាកក្អាយ   សប្បាយណាស់ណា  មុខគួរសេ្នហា
  នូវនាងទាំងឡាយ ។

ស្តេចគិតររាលោះ     អាល័យស្រណោះ    ពុំចង់ឃ្លាតឆ្ងាយ
គន់គិតជញ្ជឹង        រំពឹងសព្វសាយ      រែងគិតរែងឆ្ងាយ
ពុំចង់ឃ្លាឃា្លត ។

រីអស់ទេពផង        នាំគ្នាត្រសង        ក្រាបទូលឥន្រា្ទ
អោយស្តេចឆាប់នាំ    បុត្រស្ងួនពុំងា        រួសរាន់ម្និម្នា
មិនអោយយូរលង់ ។

រីព្រះឥន្រា្ទ​          ចមនៅទេវា         អំបូរពូជពង្ស
អាសូរបុត្រស្ងួន       ខ្លឹមខ្លួនវរវង្ស        កបរូបកបទ្រង់
លើសលែងនានា ។

ទើបស្តេចឆ្លាស់ឆ្លើយ   ថាហៃទេពអើយ     កុំគិតសងា្ក
 អញនិងនាំបុត្រ      បរិសុទ្ធពុំងា       ចរចាកឃ្លាតឃ្លា
រួសរាន់ទៅហោង ។

  ស្តេចលោមបុត្រា  ថាស្ងួនស្នេហា    សំលាញ់ស្នេហស្នង
ឪពុកនិងជូន    កូនស្ងួនទៅហោង   ឥលូវជាម្តង
ឥតឯរួញរា ។

ចៅកេតុសូរិយា      វិសេសសេដោ្ឋ​       ឆ្នួតឆ្នើមលោកា
លើកលរបង្គំ        ប្រណម្យបិតា       ទើបទូលក្រាបថា
បពិត្រម្ចាស់ថ្លៃ​ ។

ឆ្នើមអស់លោកា     ច្បងលើទេវតា       នៅនាឋានត្រៃ
ត្រឹង្សាពិភព        សួគ៏សក្តិសព្វថ្ងៃ      ចិត្តខ្ញុំអាល័យ
ពុំចង់ឃ្លាតឆ្ងាយ ។

វិបុត្រសេ្នហា​       ស្តែងស្តាប់បិតា       សាងសងសូមៃ
បើកឪស្ធប៉ប្រិម     ញញឹមប៉ប្រៃ         និងព្រះចមត្រ័យ
ជាតិជាបិតា ។

បើស្តេចអាសូរ      មេត្រីអនុកួល         អញខ្ញុំករុណា
សូមស្តេចយកឋាន​   ពិមានទេវតា         ស្អាងតាមសញ្ញា
ចិត្តខ្ញុំបំណង ។

កែងកនឧត្តម       មុខនាគបន្សំ        ភ្នាក់ដៃខ្វាត់ខ្វែង
ក្លាយជារូបសឹង្ហ   ប្រែប្រឹងសំញែង  ស្លេញស្លាញយល់ស្តែង
ហាក់រស់វិស័យ ។

ប្រាសាទប្រាំបួន     រុងរឿងថែធួន        ឆ្លៅឆ្លាក់ក្រាស់ក្រៃ
ភ្លីវលិ្លលូតសាស់     ហាក់ដូចឋានត្រៃ     ត្រឹងត្រឹមវិស័យ
មុខគួរឧបមា ។

បល្លង្កទ្រាប់ខ្សាច់    ក្បាលពេជ្រសំរេច    ក្លាយជាបក្សា
គ្រុឌយក្សគន្លព     ទ្រផ្ទប់ក្រលា​​        កា្លយបែកជាផ្លា
ឈូកផ្តាច់សួនសម ។

មានរូបបីជាន់      ល្អល្អះគ្រប់គ្រាន់     ត្រសាយត្រសុំ
ជាសារពើសូត​     រហូតដល់កំ         ពូលពេជ្រឧត្តម
បាកានទាំងប្រាំ ។

មើលទៅស្រោងស្រឹង ត្រដូចត្រដឹង       ជំនាងវិលតាម
ល្អល្អះថែធួន       សំនួនសួនសម     មើលយល់ជាកំ
រអ្នកឯណា ។

បាកានទាំងបួន     រួតប្រាំជាន់ជួន      ចែកជាមុខរាហ៏
ក្នុងភ្នក់សឹងក្បាច់    ស្រស់ស្រេចដូចគ្នា   ព្រះកេតុមាលា
មានបុណ្យស្ងប់ស្ងែង ។

រីព្រះពិស្ណុការ       រណ្តាប់សព្វសារ​​     ពើការកំប្លែង
ជារូបកញ្ញា        កាន់ផ្កាដៃឯង       ខ្លះកាន់កន្សែង
ឈរដោយចន្លោះ ។

  ក្បែរព្យូហ៏ជុំជាក់ ក្លាយជារូបយក្ស   រូបគ្រុឌសា្មនសោ្មះ
ឈរឈានចាំទ្រង់   ដោយតួឥតខ្ចោះ     របត់បោះ
គ្រប់ផ្ទាំងនោះណា ។

គន់មើលគាងឃ្វាយ  ត្រីសូល៏ពណ្ណរាយ    សឹងកែវមុក្តា
ពិទូរ្យពិទាយ       រៀងរាយសោភា     ក្រគិតគណនា
ក្រស្គាល់សព្វសាយ ។ 

ប្រដាប់ក្រលា​      បន្កំសោភា         ឆ្វេងស្តាំប្រពៃ
ស្រណុកសប្បាយ   លោះលាយពេកក្រៃ  ហាក់សួគា៏ល័យ
ទិព្វទេពទេវា ។

ត្រង់ទា្វរចូលទៅ    ប្រដាប់លំនៅ​       មហារាជមហិមា
គជាប្រាសាទ      ស្អាងស្អាតរចនា     ឆ្លាក់ជាភ្លីផ្កា
រំយោលឆ្វាត់ឆ្វាយ ។

  ឆ្លាក់ជាទេព្រក្ស    សឹងរឹទឹ្ធសិទិ្ធសកិ្ត​    ឈរឈមរៀងរាយ
ខ្លះកាន់ដំបង       ផ្គាប់ផ្គងហាត់វាយ   គ្រទាកកាយ
នែបនៅមាត់ទារ ៕

សូមអរគុណ ដែលបានអាននូវកំណាព្យនេះ