ប្រព័ន្ធ ព្រះអាទិត្យ
អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តនិងក្រុមតារាសាស្រ្តបានសិក្សាដែលមានការកើន
ឡើងចំណេះដឹងរបស់យើងនៃសកលលោក និងខាងក្នុងវាមាន
លំហរបស់ផែនដីយ៉ាងធំ។ ការរុករកទីលំហ បានដោះស្រាយនូវ
អាថកំបាំងខ្លះៗ ប៉ុន្តែនៅតែមានការស្រាវជ្រាវជាច្រើនទៀត ។
ផែនដីជាភពមួយក្នុង
ចំណោមភពទាំងប្រាំបួន នឹង មានទំហំតូចជាគេ
ដែលធ្វើ ផ្លូវគោចរជុំវិញព្រះអាទិត្យ។ព្រះអាទិត្យជាចំណែកមួយនៃ
ក្រុមដ៏ច្រើន មានទំហំធំជាងគេប្រហែលជាមាន ផ្កាយ ១០០លាន
កោដដែលធ្វើឡើងជា កញ្ចុំផ្កាយ ។ ដែលជា បណ្តុំមួយនៃបណ្តុំ
រាប់លាននៃ កញ្ចុំផ្កាយជាច្រើននៅក្នុងសកលលោកធំធេង ដែល
មិនអាចយល់បាន ៕
ដំណើរផ្លូវចរ របស់ព្រះអាទិត្យ
នៅក្រោមការគ្រប់គ្រង នៃទំនាញរបស់ព្រះអាទិត្យបង្ខំអោយ ភព
និមួយៗ គ្រប់គ្រងនឹងទប់ ផ្លូវគោចរជារៀង អេលីប ។ ដូចជាថា ភព អង្គារ៏
និង
ភព ភ្លុយតូ ដែលមាន ខ្សែអេក្វាទ័រទ្រេត ៧0 និង
១៧0រៀងៗខ្លួន ។ ផ្លូវគោចរនៃ ភពផ្សេងទៀត មានខ្សែទេ្រត គឺ ៣0 ជាភពនៃ
ខ្សែអេក្វាទ័ររបស់ព្រះអាទិត្យ ៕
ព្រះអាទិត្យ គឺ មានទំហំធំណាស់ ជាផ្កាយដែលភ្លឺត្រចេះត្រចង់
មានន័យថាមានពន្លឺខ្លាំងនៅចំណុចកណ្តាលនៃប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ។
វាគឺ តាមតែគិតទៅ អាចប្រហែលជា មានអាយុរាប់លាន ឆ្នាំ។
ការឆ្លងកាត់ពាក់កណ្តាលរបស់វាមិនផ្លាស់ប្តូរ ក្នុងអំឡុងពេល
នៃការស្ថិតនៅ ។ ប្រភពនៃថាមពលធំធេង របស់ព្រះអាទិត្យ
គឺ បានបន្តការរំលាយបញ្ជូលគ្នា នៃ អ៊ីដ្រូសែន ទៅក្នុង
អេលីយ៉ូម ។ចំពោះ សីតុណ្ហភាព នៅក្នុងសុរិយាភាមណ្ឌល
(កន្លែងលំហនៅជុំវិញព្រះអាទិត្យ)អាចឈានទៅដល់៥៥០០
អង្សាសេ ។ នៅខាងលើស្រទាប់បានផ្ទុក ឧបកណ៏ដែលឈាន
ទៅរក មានគន្លងរង្វង់ដូចពងក្រពើទាប(រូបរាងដូចបាំងឆ័ត្រ
ព្រះអាទិត្យ)។គន្លងរង្វង់នោះបានពង្រីកយ៉ាងវែង ផុតពីព្រះ
អាទិត្យ និងបង្កើត ពន្លឺក្រហមទំ(បញ្ចេញពន្លឺសន្ធៅ) ។
ព្រះអាទិត្យ គឺមានភាពលេចជ្រងោ ឬលយចេញបង្កើតរង្វង់
ជាធ្នូរ បានពង្រីក ចូលទៅក្នុងគន្លងរង្វង់នោះ។ដែលលក្ខណះ
លេចជ្រងោ ធំបំផុតនៅលើ ព្រះអាទិត្យគឺ មានពណ៏ខ្មៅងងឹត
អាចហៅបានថា កន្លែងឈប់ព្រះអាទិត្យ។ក្រុមទាំងនេះ អាច
ភ្ជាប់ជាមួយ អណ្តាតភ្លើងព្រះអាទិត្យដ៏ខ្លាងខ្លា៕
No comments:
Post a Comment