Read more...

វិន័យការសិក្សា
(រូបភាពដោយ លោក សុផល)



មនុស្សទាំងអស់ដែលរស់នៅលើពិភពលោកយើងនេះសុទ្ធតែមានវិន័យ និង
សេចក្តីគោរពខ្ពស់ចំពោះ គ្នាទៅវិញទៅមក។ អាកប្បកិរិយាមានសារះសំខាន់
ណាស់ សម្រាប់មនុស្សម្នាក់ៗ ដើម្បីអោយការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃប្រសើរឡើង
និង ក្នុងការទំនាក់ទំនង។ មនុស្សយើងគ្មានអ្វីដែលប្រសើរជាង មានទំនាក់
ទំនងគ្នានឹងគ្នា គោរពស្រឡាញ់គ្នា រាប់អានគ្នា ចេះអធ្យាស្រ័យគ្នា ចេះអត់
អោនគ្នាទៅវិញ ទៅមកនោះទេ។ ក្នុងករណីនេះដើម្បីបានគុណធម៌ទាំងនេះ
បាន មនុស្សគ្រប់រូបត្រូវតែមានការឆ្លាងកាត់ការសិក្សាតាំងតែពីតូចក្រូចឆ្មារ
មក។ ជាពិសេសកុមារដែលសិក្សានៅបឋមសិក្សា និង អនុវិទ្យ ល័យ គឺមានសារះសំខាន់ណាស់ទៅលើការអប់រំពួកគេ។ពីព្រោះថា កុមារនៅក្មេងខួរ
ក្បាលខ្ចីមិន ទាន់បានគិតអ្វីច្រើន ដូចនេះ លោកគ្រូ អ្នកគ្រូទាំងអស់ ត្រូវយក
ចិត្តទុកដាក់អោយខាំ្លងខា្លបំផុតទៅលើ វិស័យអប់រំ ផ្តល់គំនិតល្អៗ ថ្មីៗ ប្រៀន
ប្រដៅអោយដើរផ្លូវល្អ ទៅដល់ពួកគេ។ មិនសូម្បីតែកុមារទេ យុវជនក៏ត្រូវតែ
ខិតខំរៀនសូត្រដើម្បីអនាគតភ្លឺស្វាង ដើម្បីប្រទេសជាតិ គ្រួសារ សង្គមជា
ដើម។ ដែល ចាស់បុរាណបាន ពោលថា “ កុមារជាទំពាំងស្នងឬស្សី
“ និង “ យុវជនជា សសរទ្រូងប្រទេសជាតិ “។ គ្រប់គ្នាទាំងមានសិទ្ធក្នុងការក្រេបយកចំណេះវិជ្ជាយកមកដាក់នៅក្នុងខ្លូន
ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការរស់ នៅប្រចាំថ្ងៃ ដែលងាយស្រួលដោះស្រាយបញ្ហា
បានកើតមកលើយើង ទោះបីបញ្ហនោះធំ ឬ តូចក្តី។ ការអប់រំបណ្តុះបណ្តាល
ធនធានមនុស្សគឺមានលក្ខណះសំខាន់ណាស់សម្រាប់ការអភិវឌ្ឍប្រទេសជាតិ។

បើយោងទៅតាមវិស័យអប់រំនៅប្រទេសកម្ពុជា គឺមើលទៅនៅមានកម្រិត។
តាមការកំណត់សំគាល់យ៉ាងជាក់លាក់ គឺក្មេងទាំងអស់ដែលមាន ៦ឆ្នាំត្រូវ
ទៅចុះឈ្មោះចូលរៀននៅ បឋមសិក្សា ។ ហើយប្រជាពលរដ្ឋទាំងអស់
អោយកូនទទួលយកការអប់រំ យ៉ាងតិចត្រឹមថា្នក់ទី ៩ គីនៅមធ្យមសិក្សា។ ដូចនេះហើយទើបប្រមុខរាជរដ្ឋាភិបាលយើងបានយកចិត្តទុកដាក់ណាស់
ចំពោះ វិស័យអប់រំទៅលើកុមារទាំងអស់អោយបានចូលរៀនក្រេបយកវិជ្ជា។
សាលារាប់ពាន់ខ្នងត្រូវបាន កសាងលើពាសពេញផ្ទៃប្រទេសកម្ពុជាដែល
សាងសង់នៅជិតផ្ទះប្រជាពលរដ្ឋ។ ចំពោះការសិក្សាវិញ កុមារភាគច្រើន
ដែលរៀននៅថា្នក់ទី ៥ ឬ ៦ មិនទាន់ចេះអានច្បាស់លាស់នៅឡើយទេ។
នេះមកពីកំហុសអ្នកណាទៅ? បើនិយាយចំពោះស្ថាប័នអប់រំ ដែលអាស្រ័យ
ទៅលើលោកគ្រូ អ្នកគ្រូ ដែលបង្រៀនទៅដល់ក្មេង មិនបានល្អ មិនយកចិត្ត
ទុកដាក់ ស្រេចតែចិត្តក្មេង ចង់ធ្វើអ្វីក៏ធ្វើទៅ ។ ពេលរៀនសិស្សស្រែកឡូរ
ឡារក៏មិនខ្វល់ មិនអើរពើរ ។ ដែលលោក គ្រូ អ្នកគ្រូគិតតែពីផលប្រយោជន៏
ផ្ទាល់ខ្លួន ។ជាពិសេសនោះទៅទៀត ពួគគាត់ គ្មានសម្ថតភាពក្នុងការអប់រំក៏
ថាបាន ត្រង់ថា មិនមាន ទេពកុសលក្នុងការបង្រៀន មិនចេះអ្វី ចេះតែមក
បង្រៀនដូចគេឯងដែរ គេទៅ ក៏ទៅ គេមក ក៏មក នេះហើយជាមួលហេតុ
ដែលធ្វើអោយកុមាររៀនមិនចេះ ខ្សោយការគិត និយាយទៅ មិនចេះអ្វីទាល់តែ
សោះ។ ហើយក៏អាចជាកំហុសពី ឪពុក ម្តាយក៏ថាបានដែល មានន័យថា
ឪពុក ម្តាយមួយចំនួនមិន យកទុកដាក់សូមបីអីបន្តិចំពោះការសិក្សារបស់កូន។
ពេលកូនមកពីសាលារៀនវិញ មិនចាប់អារម្មណ៏ មិនអោយកូនរៀនបន្ថែមនៅផ្ទះ
គិតតែអោយធ្វើការងារផ្ទះ ឃាត់ឃាំងមិនអោយដើរទៅណា ដូចនេះ ហើយធ្វើអោយខួរក្បាលក្មេងគិតតែពីការងារឡើងពេញខួរក្បាល សូម្បីតែ
រៀនពីសាលាបានច្រើន យ៉ាងណាក៏មិនអាចចេះបានដែរ គឺត្រូវបានភ្លេច។
កុមារ មានខួរក្បាលនៅខ្ចី ខួរក្បាលបើកទូលាយ ដែលស្រួលចាប់យកពីខាង
ក្រៅដែលថ្មី ។ ឪពុក ម្តាយមិនដែលទំលាប់អោយកូនអានសៀវភៅ សរសេរ
និទានរឿងព្រេងខ្មែរខ្លីអោយស្តាប់ ផ្លត់គំនិតថ្មីៗ អប់រំអោយចេះគោរព ។
និយាយទៅ គ្មាន អ្នកណាទេ គឺ មានតែលោក គ្រូ អ្នកគ្រូ ឪពុក ម្តាយនេះហើយដែលគ្រូយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការផ្តល់វិស័យ អបរំទៅ កុមារ យើង
ទាំងអស់គ្នា ដើម្បីការអប់រំ។ បើយើងផ្តោតទៅ កត្តាជីវភាពវិញ គឺសំខាន់
ណាស់ ត្រង់ថា ប្រសិនបើគ្រួសារទីទ័លក្រ កុមារទៅរៀនបានយ៉ាងម៉េច
នេះហើយជាបញ្ហាធំដែលពិបាកដោះ ស្រាយ ។ឪពុក ម្តាយខ្លះ មិនហ៊ាន
ឃាត់កូនអោយឈប់រៀនទេ ទោះបីជីវភាពលំបាកយ៉ាងណាក្តី តែដែលជា
កូននោះរៀនចេះដែលឬទេ មួយគិតពីគ្រួសារ ពេលបាយបានអ្វីញុំា
ចេញពីរៀនទៅធ្វើការ ផ្សេងៗ ដើម្បីរកលុយមកផ្តត់ផ្តង់គ្រួសារ នៅពេលនោះហើយជំរុញអោយកុមារឃ្លាតឆ្ងាយពីការសិក្សា ។ មិនមាន
ពេលវេលាអានសៀវភៅ សសេរ ធ្វើលំហាត់ មិនសូវបានឈប់សម្រាក
ធ្វើការងាររហូត ។ នៅពេល ដែលទៅរៀន រៀនមិនទាន់គេ គ្រូសួរមិនចេះ
អោយធ្វើលំហាត់ក៏មិនចេះ នេះហើយដែលជំ រុញអោយទឹកចិត្តរបស់ក្មេង
ខ្សោយទៅៗ ដោយសារតែ ខ្មាសគេ ។នៅពេលនោះក្មេងលែងហ៊ានទៅ
រៀនទៀតគឺគិតតែពីធ្វើការ រកប្រាក់មកចិញ្ចឹមគ្រួសារ។ នេះហើយជាហេតុ
ដែលធ្វើអោយក្មេងៗបាក់ ទឹកចិត្ត ពោរពេញទៅដោយឈឺចាប់ ខ្មាស់អៀន
នៅក្នុងខ្លួន។ ម្យ៉ាងវិញទៀត អំពីសាលានៅឆ្ងាយពីផ្ទះ ក៏ជាកត្តាមួយយ៉ាង
សំខាន់ណាស់ដែរ ត្រង់ថា ពេលទៅសាលាម្តងចំណាយពេលយូរ ផ្លូវឆ្ងាយ
គ្មាន សុវត្តិភាព ។ ទម្រាំទៅដល់សាលាអស់កម្លាំង នេះជាហេតុដែលធ្វើ
អោយក្មេងៗរៀនមិនសូវចេះ ដោយ សារអត់នឿយទាំងផ្លូវចិត្ត ទាំងផ្លូវកាយ។
តែមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ សាលារៀនជាច្រើនខ្នងបានកសាង ពាសពេញផ្ទៃប្រទេស
កម្ពុជា នៅជិតផ្ទះប្រជាពលរដ្ឋ ដើម្បីកាន់តែងាយស្រួលទៅដល់ក្មេងៗ ។កុមារ អាចចុះឈ្មោះចូលរៀនបានចាប់ពីអាយុ ៦ឆ្នាំឡើងទៅ ។ ប្រទេសជាតិអាចរីកចម្រើនបានដោយសារតែប្រជាពលរដ្ឋគ្រប់រូបមានចំនេះដឹង។ ប៉ុន្តែភាពអសម្មមួយចំនួននៅក្នុងសង្គមនៅតែជាឧបសគ្គធំ សម្រាប់ផែនការអបរំ
ដើម្បីទាំងអស់គ្នានេះ ដូចជា ភាពក្រីក្រ អំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារ កង្វះខាតហេដ្ឋា
រចនាសម្ពន័្ធសិក្សាធិការ កង្វះធនធានមនុស្ស និងកង្វះគុណភាពអប់រំជាដើម។
ជាយូរយារណាស់មកហើយ មាតាបិតាមានលក្ខណះពិសេសណាស់ មានពេល
វេលាល្អណាស់ ក្នុងការអប់រំ ទូន្មានបុត្រធីតា ទាំងឡាយអោយយល់ពីគុណធម៌
និង សីលធម៌ហើយអោយចៀសវាងនូវ ការប្រព្រឹត្តអំពើខុសខ្គងទាំងឡាយ និង
ពន្យល់ពួកគេអោយខិតខំរៀនសូត្រ ស្គាលើពី សច្ចភាព ដែល ជាសីលធម៌ចំបង
សម្របា់មនុស្សគ្រប់រូបនៅក្នុងសង្គម។ ក្មេងៗហាក់បីដូចជាក្រដាសសមួយសន្លឹក ដែលមានសភាពសស្អាតមិនទាន់ប្រឡាក់ នូវមន្ទិលអ្វីឡើយដូចនេះបុត្រធីតា គឺងាយ
ចំលងបានណាស់នូវសម្មភាពល្អ ឬ អាក្រក់ ដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងគ្រួសារ ឬ
ចំលងពី បរិយាកាសខាងក្រៅមកអនុវត្តតាម។
យើងធ្លាប់បានជួបប្រទះនូវក្មេងៗទាំងឡាយ ដែលពូកគេបានធ្វើត្រាប់តាមវប្បធម៌
ទេស ភ្លេចការសិក្សា រៀនសូត្រ គិតតែលេងស្តាយខោអាវ សក់ និង លើសពីនេះទៅទៀតបានបង្កើតក្រុមបងធំបងតូច ដែល ធ្វើអោយមានផលប៉ះពាល់
យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរទៅដល់សង្គមជាតិ ជំរុញសង្គមគ្មានសណ្តាប់ធ្នាប់។ កតា្តទាំង អស់នេះ
បណ្តាលមកពី ឪពុកម្តាយជាច្រើនបណ្តោយតាមតែចិត្តកូនពេក ហើយបង្កើតទំលាប់
កាន់តែធំ ឡើងៗ ហ៊ានប្រព្រឹត្តអំពើអនាចារផ្សេងៗ ដូចជា លួចប្លន់សម្លាប់ សេពគប់
គ្រឿងញៀន ជាដើម។ គ្រឿងញៀនធ្វើអោយមនុស្ស ឆ្កួត កាចសាហាវ ហ៊ានធ្វើ
អី្វគ្រប់យ៉ាង មិនស្គាល់ឪពុកម្តាយ មិត្តភក្តិ លោកគ្រូ អ្នកគ្រូ ភ្លេចការរៀនសូត្រ គិត
តែសប្បាយ ហើយនៅពេលអស់លុយ ចាប់ផ្តើមមានគំនិត លួចឆក់ប្លន់ និយាយ
អោយចំទៅ គឺ ធើ្វចោរ។
មាតាបិតាដ៏ឆ្លាតវៃ ដែលចេះអប់រំកូនតាមគុណធម៌សីលធម៌ខ្ពស់ដូចជា :
1. មាតាបិតាគប្បីហាមកូនអោយវៀវចាកពីអំពើអាក្រក់ គឺក្នុងពេលដែល
ពួកគេសិក្សា គប្បីហាម យ៉ាងប្រញាប់ប្រញាល់ទប់ស្កាត់មិនអោយបន្តប្រព្រឹត្តតទៅ
ទៀត។ មិនបណ្តែតបណ្តោយអោយ កូនធ្វើតាមតែអំពើចិត្ត ឧស្សាហ៏ពន្យល់ណែនំ
កូន នូវទូន្មានល្អៗ ជួយលើកទឹកចិត្ត ពន្យល់ពី អត្ថប្រយោជន៏នៃការសិក្សា ។
2. ញុំាងបុត្រធីតាអោយតម្កល់នៅក្នុងសីលធម៌ល្អ គឺទូន្មានអោយរៀនកាន់
យកនូវអំពើល្អ រៀន ប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិតតាមគន្លងធម៌ ពន្យលពីផលនៃការប្រព្រឹត្ត
ល្អអោយច្បាស់លាស់ ។

3. គប្បីអប់រំកូនអោយពេញចិត្តក្នុងការរៀនសូត្រ មុនដំបូងត្រូវបង្រៀនកូន
អោយចេះនិយាយ សំដីត្រឹមត្រូវច្បាស់លាស់ សំដីសមរម្យអោយស្គាល់ពីឋានះ
ស្គាល់វ័យតាមជាន់ថ្នាក់ វៀរចាកពាក្យអាក្រក់ ពាក្យជេរប្រទេច អាមឹង មេហង
អញ ឯង ជាដើម និងបង្ហាត់អោយ រៀនរាប់ រៀនគិត រៀនសសេរអក្សរ រៀនលេខ
បួក ដក គុណ ចែក វាស់ ថ្លឹង និង ដល់ពេលដែលកូនពេលវ័យចូលរៀនហើយ មាតាបិតាត្រូវចំណាយលុយកាក់មួយចំនួនសម្រាប់ទិញ គ្រឿងសម្ភារះមួយចំនួនដូច
ជា សំលៀកបំពាក់ និងគ្រឿងសិក្ខូបករណ៏ មាន ក្តារ សៀវភៅ ខ្មៅដៃ ជាដើម ដើម្បីអោយកូនចៀសផុតពីភាពល្ងង់ខ្លៅ។ហើយចំពោះកូនៗ វិញត្រូវមានឧត្តមគតិថា
រួបអញដែលមានជីវិតរស់រាន បានវ័យវឌ្ឍនាការចម្រើនឡើងមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ
ដោយសារបានទទួលការឧបត្ថម្ភពីមាតាបិតា ដែលគាត់បានបីបមថ្នមបំពេរ បញ្ចុកនំចំណីអោយមានជីវិតរហូតមកហើយគួរតែ ហើយរាល់គ្នាសងគុណគាត់វិញ
ដោយគុណនោះ គ្មានអ្វីដែលមិនអាចធ្វើបាននោះទេ គឺត្រូវខិតខំរៀនសូត្រ រៀន
អោយពូកែ កុំគាត់ពិបាកចិត្តដោយសារ តែយើង គោរពរគាត់ ស្រលាញ់គាត់
ទំនុកបំរុងគាត់។
បុត្រធំតាណាមួយដែលប្រកាន់ខ្ជាប់នូវតួនាទីរបស់ខ្លួនដោយយកចិត្តទុកដាក់ ដែលមិន
ធ្វេសប្រហែស និងស្រលាញ់ការរៀនសូត្រ បុត្រធីតានោះ គឺជាអ្នកមានការស្រលាញ់
ដល់វង្សត្រកូលគ្រួសារ។ បុត្រធីតាទាំងឡាយ ត្រូវធ្វើខ្លួនអោយជាមនុស្សម្នាក់ដែលគេ
ប្រដៅបានដោយងាយ ហើយលះបង់នូវ អំពើអសីលធម៌។ បុត្រធីតាត្រូវចាប់យកនូវ
សុជីវធម៌ល្អ គុណធម៌ ការសិក្សា ដើម្បីជាស្ពានសម្រាប់ ចំលងនូវជីវិតទៅរកពន្លឺត្រចះត្រចង់ គឺសន្តិភាពហើយនិងសុភមង្គលនូវក្នុងគ្រួសារ ដែលមនុស្សគ្រប់ រូបតែងតែស្រមៃចង់បាន៕

Read more...

វិន័យការសិក្សា
មនុស្សទាំងអស់ដែលរស់នៅលើពិភពលោកយើងនេះសុទ្ធតែមានវិន័យ និង សេចក្តីគោរពខ្ពស់ចំពោះ គ្នាទៅវិញទៅមក។ អាកប្បកិរិយាមានសារះសំខាន់ណាស់ សម្រាប់មនុស្សម្នាក់ៗ ដើម្បីអោយការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃប្រសើរឡើង និង ក្នុងការទំនាក់ទំនង។ មនុស្សយើងគ្មានអ្វីដែលប្រសើរជាង មានទំនាក់ទំនងគ្នានឹងគ្នា គោរពស្រឡាញ់គ្នា រាប់អានគ្នា ចេះអធ្យាស្រ័យគ្នា ចេះអត់អោនគ្នាទៅវិញ ទៅមកនោះទេ។ ក្នុងករណីនេះដើម្បីបានគុណធម៌ទាំងនេះបាន មនុស្សគ្រប់រូបត្រូវតែមានការឆ្លាង កាត់ការសិក្សាតាំងតែពីតូចក្រូចឆ្មារមក។ ជាពិសេសកុមារដែលសិក្សានៅបឋមសិក្សា និង អនុវិទ្យ ល័យ គឺមានសារះសំខាន់ណាស់ទៅលើការអប់រំពួកគេ។ពីព្រោះថា កុមារនៅក្មេងខួរក្បាលខ្ចីមិន ទាន់បានគិតអ្វីច្រើន ដូចនេះ លោកគ្រូ អ្នកគ្រូទាំងអស់ ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់អោយខាំ្លងខា្លបំផុតទៅលើ វិស័យអប់រំ ផ្តល់គំនិតល្អៗ ថ្មីៗ ប្រៀនប្រដៅអោយដើរផ្លូវល្អ ទៅដល់ពួកគេ។ មិនសូម្បីតែកុមារទេ យុវជនក៏ត្រូវតែខិតខំរៀនសូត្រដើម្បីអនាគតភ្លឺស្វាង ដើម្បីប្រទេសជាតិ គ្រួសារ សង្គមជាដើម។ ដែល ចាស់បុរាណបាន ពោលថា “ កុមារជាទំពាំងស្នងឬស្សី “ និង “ យុវជនជា សសរទ្រូងប្រទេសជាតិ “។ គ្រប់គ្នាទាំងមានសិទ្ធក្នុងការក្រេបយកចំណេះវិជ្ជាយកមកដាក់នៅក្នុងខ្លូនដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការរស់ នៅប្រចាំថ្ងៃ ដែលងាយស្រួលដោះស្រាយបញ្ហាបានកើតមកលើយើង ទោះបីបញ្ហនោះធំ ឬ តូចក្តី។ ការអប់រំបណ្តុះបណ្តាលធនធានមនុស្ស គឺមានលក្ខណះសំខាន់ណាស់សម្រាប់ការអភិវឌ្ឍ ប្រទេសជាតិ។ បើយោងទៅតាមវិស័យអប់រំនៅប្រទេសកម្ពុជា គឺមើលទៅនៅមានកម្រិត ។ តាមការកំណត់សំគាល់យ៉ាងជាក់លាក់ គឺក្មេងទាំងអស់ដែលមាន ៦ឆ្នាំត្រូវទៅចុះឈ្មោះចូលរៀននៅ បឋមសិក្សា ។ ហើយប្រជាពលរដ្ឋទាំងអស់ អោយកូនទទួលយកការអប់រំ យ៉ាងតិចត្រឹមថា្នក់ទី ៩ គីនៅមធ្យមសិក្សា។ ដូចនេះហើយទើបប្រមុខរាជរដ្ឋាភិបាលយើងបានយកចិត្តទុកដាក់ណាស់ចំពោះ វិស័យអប់រំទៅលើកុមារទាំងអស់អោយបានចូលរៀនក្រេបយកវិជ្ជា។ សាលារាប់ពាន់ខ្នងត្រូវបាន កសាងលើពាសពេញផ្ទៃប្រទេសកម្ពុជាដែលសាងសង់នៅជិតផ្ទះប្រជាពលរដ្ឋ។ ចំពោះការសិក្សាវិញ កុមារភាគច្រើនដែលរៀននៅថា្នក់ទី ៥ ឬ ៦ មិនទាន់ចេះអានច្បាស់លាស់នៅឡើយទេ។ នេះមកពីកំហុសអ្នកណាទៅ? បើនិយាយចំពោះស្ថាប័នអប់រំ ដែលអាស្រ័យទៅលើលោកគ្រូ អ្នកគ្រូ ដែលបង្រៀនទៅដល់ក្មេង មិនបានល្អ មិនយកចិត្តទុកដាក់ ស្រេចតែចិត្តក្មេង ចង់ធ្វើអ្វីក៏ធ្វើទៅ ។ ពេលរៀនសិស្សស្រែកឡូរឡារក៏មិនខ្វល់ មិនអើរពើរ ។ ដែលលោក គ្រូ អ្នកគ្រូគិតតែពីផលប្រយោជន៏ ផ្ទាល់ខ្លួន ។ជាពិសេសនោះទៅទៀត ពួគគាត់ គ្មានសម្ថតភាពក្នុងការអប់រំក៏ថាបាន ត្រង់ថា មិនមាន ទេពកុសលក្នុងការបង្រៀន មិនចេះអ្វី ចេះតែមកបង្រៀនដូចគេឯងដែរ គេទៅ ក៏ទៅ គេមក ក៏មក នេះហើយជាមួលហេតុដែលធ្វើអោយកុមាររៀនមិនចេះ ខ្សោយការគិត និយាយទៅ មិនចេះអ្វីទាល់តែ សោះ។ ហើយក៏អាចជាកំហុសពី ឪពុក ម្តាយក៏ថាបានដែល មានន័យថា ឪពុក ម្តាយមួយចំនួនមិន យកទុកដាក់សូមបីអីបន្តិចំពោះការសិក្សារបស់កូន។ ពេលកូនមកពីសាលារៀនវិញ មិនចាប់អារម្មណ៏ មិនអោយកូនរៀនបន្ថែមនៅផ្ទះ គិតតែអោយធ្វើការងារផ្ទះ ឃាត់ឃាំងមិនអោយដើរទៅណា ដូចនេះ ហើយធ្វើអោយខួរក្បាលក្មេងគិតតែពីការងារឡើងពេញខួរក្បាល សូម្បីតែរៀនពីសាលាបានច្រើន យ៉ាងណាក៏មិនអាចចេះបានដែរ គឺត្រូវបានភ្លេច។ កុមារ មានខួរក្បាលនៅខ្ចី ខួរក្បាលបើកទូលាយ ដែលស្រួលចាប់យកពីខាងក្រៅដែលថ្មី ។ ឪពុក ម្តាយមិនដែលទំលាប់អោយកូនអានសៀវភៅ សរសេរ និទានរឿងព្រេងខ្មែរខ្លីអោយស្តាប់ ផ្លត់គំនិតថ្មីៗ អប់រំអោយចេះគោរព ។ និយាយទៅ គ្មាន អ្នកណាទេ គឺ មានតែលោក គ្រូ អ្នកគ្រូ ឪពុក ម្តាយនេះហើយដែលគ្រូយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការផ្តល់វិស័យ អបរំទៅ កុមារ យើងទាំងអស់គ្នា ដើម្បីការអប់រំ។ បើយើងផ្តោតទៅ កត្តាជីវភាពវិញ គឺសំខាន់ណាស់ ត្រង់ថា ប្រសិនបើគ្រួសារទីទ័លក្រ កុមារទៅរៀនបានយ៉ាងម៉េច នេះហើយជាបញ្ហាធំដែលពិបាកដោះ ស្រាយ ។ឪពុក ម្តាយខ្លះ មិនហ៊ានឃាត់កូនអោយឈប់រៀនទេ ទោះបីជីវភាពលំបាកយ៉ាងណាក្តី តែដែលជាកូននោះរៀនចេះដែលឬទេ មួយគិតពីគ្រួសារ ពេលបាយបានអ្វីញុំា ចេញពីរៀនទៅធ្វើការ ផ្សេងៗ ដើម្បីរកលុយមកផ្តត់ផ្តង់គ្រួសារ នៅពេលនោះហើយជំរុញអោយកុមារឃ្លាតឆ្ងាយពីការសិក្សា ។ មិនមានពេលវេលាអានសៀវភៅ សសេរ ធ្វើលំហាត់ មិនសូវបានឈប់សម្រាក ធ្វើការងាររហូត ។ នៅពេល ដែលទៅរៀន រៀនមិនទាន់គេ គ្រូសួរមិនចេះ អោយធ្វើលំហាត់ក៏មិនចេះ នេះហើយដែលជំ រុញអោយទឹកចិត្តរបស់ក្មេងខ្សោយទៅៗ ដោយសារតែ ខ្មាសគេ ។នៅពេលនោះក្មេងលែងហ៊ានទៅ រៀនទៀតគឺគិតតែពីធ្វើការ រកប្រាក់មកចិញ្ចឹមគ្រួសារ។ នេះហើយជាហេតុដែលធ្វើអោយក្មេងៗបាក់ ទឹកចិត្ត ពោរពេញទៅដោយឈឺចាប់ ខ្មាស់អៀននៅក្នុងខ្លួន។ ម្យ៉ាងវិញទៀត អំពីសាលានៅឆ្ងាយពីផ្ទះ ក៏ជាកត្តាមួយយ៉ាងសំខាន់ណាស់ដែរ ត្រង់ថា ពេលទៅសាលាម្តងចំណាយពេលយូរ ផ្លូវឆ្ងាយ គ្មាន សុវត្តិភាព ។ ទម្រាំទៅដល់សាលាអស់កម្លាំង នេះជាហេតុដែលធ្វើអោយក្មេងៗរៀនមិនសូវចេះ ដោយ សារអត់នឿយទាំងផ្លូវចិត្ត ទាំងផ្លូវកាយ។ តែមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ សាលារៀនជាច្រើនខ្នងបានកសាង ពាសពេញផ្ទៃប្រទេសកម្ពុជា នៅជិតផ្ទះប្រជាពលរដ្ឋ ដើម្បីកាន់តែងាយស្រួលទៅដល់ក្មេងៗ ។កុមារ អាចចុះឈ្មោះចូលរៀនបានចាប់ពីអាយុ ៦ឆ្នាំឡើងទៅ ។ ប្រទេសជាតិអាចរីកចម្រើនបានដោយសារតែប្រជាពលរដ្ឋគ្រប់រូបមានចំនេះដឹង។ ប៉ុន្តែភាពអសម្មមួយចំនួននៅក្នុងសង្គមនៅតែជាឧបសគ្គធំ សម្រាប់ផែនការអបរំដើម្បីទាំងអស់គ្នានេះ ដូចជា ភាពក្រីក្រ អំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារ កង្វះខាតហេដ្ឋា រចនាសម្ពន័្ធសិក្សាធិការ កង្វះធនធានមនុស្ស និងកង្វះគុណភាពអប់រំជាដើម។
ជាយូរយារណាស់មកហើយ មាតាបិតាមានលក្ខណះពិសេសណាស់ មានពេលវេលាល្អណាស់ ក្នុងការអប់រំ ទូន្មានបុត្រធីតា ទាំងឡាយអោយយល់ពី គុណធម៌និង សីលធម៌ហើយអោយចៀសវាងនូវ ការប្រព្រឹត្តអំពើខុសខ្គងទាំងឡាយ និង ពន្យល់ពួកគេអោយខិតខំរៀនសូត្រ ស្គាលើពី សច្ចភាព ដែល ជាសីលធម៌ចំបងសម្របា់មនុស្សគ្រប់រូបនៅក្នុងសង្គម។ ក្មេងៗហាក់បីដូចជាក្រដាសសមួយសន្លឹក ដែលមានសភាពសស្អាតមិនទាន់ប្រឡាក់ នូវមន្ទិលអ្វីឡើយដូចនេះបុត្រធីតា គឺងាយចំលងបានណាស់នូវសម្មភាពល្អ ឬ អាក្រក់ ដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងគ្រួសារ ឬ ចំលងពី បរិយាកាសខាងក្រៅមកអនុវត្តតាម។
យើងធ្លាប់បានជួបប្រទះនូវក្មេងៗទាំងឡាយ ដែលពូកគេបានធ្វើត្រាប់តាមវប្បធម៌ទេស ភ្លេចការសិក្សា រៀនសូត្រ គិតតែលេងស្តាយខោអាវ សក់ និង លើសពីនេះទៅទៀតបានបង្កើតក្រុមបងធំបងតូច ដែល ធ្វើអោយមានផលប៉ះពាល់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរទៅដល់សង្គមជាតិ ជំរុញសង្គមគ្មានសណ្តាប់ធ្នាប់។ កតា្តទាំង អស់នេះបណ្តាលមកពី ឪពុកម្តាយជាច្រើនបណ្តោយតាមតែចិត្តកូនពេក ហើយបង្កើតទំលាប់កាន់តែធំ ឡើងៗ ហ៊ានប្រព្រឹត្តអំពើអនាចារផ្សេងៗ ដូចជា លួចប្លន់សម្លាប់ សេពគប់គ្រឿងញៀន ជាដើម។ គ្រឿងញៀនធ្វើអោយមនុស្ស ឆ្កួត កាចសាហាវ ហ៊ានធ្វើអី្វគ្រប់យ៉ាង មិនស្គាល់ឪពុកម្តាយ មិត្តភក្តិ លោកគ្រូ អ្នកគ្រូ ភ្លេចការរៀនសូត្រ គិតតែសប្បាយ ហើយនៅពេលអស់លុយ ចាប់ផ្តើមមានគំនិត លួចឆក់ប្លន់ និយាយអោយចំទៅ គឺ ធើ្វចោរ។
មាតាបិតាដ៏ឆ្លាតវៃ ដែលចេះអប់រំកូនតាមគុណធម៌សីលធម៌ខ្ពស់ដូចជា :
1. មាតាបិតាគប្បីហាមកូនអោយវៀវចាកពីអំពើអាក្រក់ គឺក្នុងពេលដែលពួកគេសិក្សា គប្បីហាម យ៉ាងប្រញាប់ប្រញាល់ទប់ស្កាត់មិនអោយបន្តប្រព្រឹត្តតទៅទៀត។ មិនបណ្តែតបណ្តោយអោយ កូនធ្វើតាមតែអំពើចិត្ត ឧស្សាហ៏ពន្យល់ណែនំកូន នូវទូន្មានល្អៗ ជួយលើកទឹកចិត្ត ពន្យល់ពី អត្ថប្រយោជន៏នៃការសិក្សា ។
2. ញុំាងបុត្រធីតាអោយតម្កល់នៅក្នុងសីលធម៌ល្អ គឺទូន្មានអោយរៀនកាន់យកនូវអំពើល្អ រៀន ប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិតតាមគន្លងធម៌ ពន្យលពីផលនៃការប្រព្រឹត្តល្អអោយច្បាស់លាស់ ។
3. គប្បីអប់រំកូនអោយពេញចិត្តក្នុងការរៀនសូត្រ មុនដំបូងត្រូវបង្រៀនកូនអោយចេះនិយាយ សំដីត្រឹមត្រូវច្បាស់លាស់ សំដីសមរម្យអោយស្គាល់ពីឋានះ ស្គាល់វ័យតាមជាន់ថ្នាក់ វៀរចាកពាក្យអាក្រក់ ពាក្យជេរប្រទេច អាមឹង មេហង អញ ឯង ជាដើម និងបង្ហាត់អោយ រៀនរាប់ រៀនគិត រៀនសសេរអក្សរ រៀនលេខ បួក ដក គុណ ចែក វាស់ ថ្លឹង និង ដល់ពេលដែលកូនពេលវ័យចូលរៀនហើយ មាតាបិតាត្រូវចំណាយលុយកាក់មួយចំនួនសម្រាប់ទិញ គ្រឿងសម្ភារះមួយចំនួនដូចជា សំលៀកបំពាក់ និងគ្រឿងសិក្ខូបករណ៏ មាន ក្តារ សៀវភៅ ខ្មៅដៃ ជាដើម ដើម្បីអោយកូនចៀសផុតពីភាពល្ងង់ខ្លៅ។
ហើយចំពោះកូនៗ វិញត្រូវមានឧត្តមគតិថា រួបអញដែលមានជីវិតរស់រាន បានវ័យវឌ្ឍនាការចម្រើន ឡើងមកដល់សព្វថ្ងៃនេះដោយសារបានទទួលការឧបត្ថម្ភពីមាតាបិតា ដែលគាត់បានបីបមថ្នមបំពេរ បញ្ចុកនំចំណីអោយមានជីវិតរហូតមកហើយគួរតែ ហើយរាល់គ្នាសងគុណគាត់វិញ ដោយគុណនោះ គ្មានអ្វីដែលមិនអាចធ្វើបាននោះទេ គឺត្រូវខិតខំរៀនសូត្រ រៀនអោយពូកែ កុំគាត់ពិបាកចិត្តដោយសារ តែយើង គោរពរគាត់ ស្រលាញ់គាត់ ទំនុកបំរុងគាត់។
បុត្រធំតាណាមួយដែលប្រកាន់ខ្ជាប់នូវតួនាទីរបស់ខ្លួនដោយយកចិត្តទុកដាក់ ដែលមិនធ្វេសប្រហែស និងស្រលាញ់ការរៀនសូត្រ បុត្រធីតានោះ គឺជាអ្នកមានការស្រលាញ់ដល់វង្សត្រកូលគ្រួសារ។ បុត្រធីតាទាំងឡាយ ត្រូវធ្វើខ្លួនអោយជាមនុស្សម្នាក់ដែលគេប្រដៅបានដោយងាយ ហើយលះបង់នូវ អំពើអសីលធម៌។ បុត្រធីតាត្រូវចាប់យកនូវ សុជីវធម៌ល្អ គុណធម៌ ការសិក្សា ដើម្បីជាស្ពានសម្រាប់ ចំលងនូវជីវិតទៅរកពន្លឺត្រចះត្រចង់ គឺសន្តិភាពហើយនិងសុភមង្គលនូវក្នុងគ្រួសារ ដែលមនុស្សគ្រប់ រូបតែងតែស្រមៃចង់បាន៕

Read more...

ភាសាខ្មែរ
ភាសាខ្មែរ ឬ ខ្មែរ គឺជាភាសាមួយនៃជនជាតិខ្មែរ និង ជាភាសាជាផ្លូវការនៃប្រទេសកម្ពុជា។ ភាសាខ្មែរជាភាសាសំខាន់ទីពីរត្រូវបាននិយាយយ៉ាងទូលំទូលាយ (បន្ទាប់ពីភាសាវៀតណាម) ដែល អ្នកមាននិយាយជាភាសាខ្មែររហូតដល់ ១០លាននាក់។ ភាសាខ្មែរបានត្រូវបានមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លំាង ដោយសារ ភាសាបាលីសស្រ្កឹត និង ភាសាបាលី ជាពិសេសនោះ នៅក្នុងវង្សត្រកូលស្តេច និង នៅក្នុង បញ្ជីនៃសាសនា បើតាមយាននៃសាសនាហិណ្ឌូ និង ព្រះពុទ្ធសាសនា។ ផងដែរនោះភាសាខ្មែរ ត្រូវបាននិយាយឡើង ចងចាំ និង សសេរដោយពួកក្រុមគ្រួសារខ្មែរមន ។ ដូចជាលទ្ធផលនៃភូមិសាស្ត្រ ជាញ្ញាតិសន្តាន ភាសាខ្មែរ បានមានឥទ្ធិពល ហើយនឹង ផងដែរ បានមានឥទ្ធពលដោយ ភាសាមួយចំនួនដូចជា ថៃ ឡាវ វៀតណាម និង ចាម ដែលរួមបញ្ជូលទាំងអស់ នៅក្នុងឧបទ្វីប អាស៊ីខាងត្បូងភាគខាងកើត ដែលតាំងពីមានការផ្ទុកនូវគុណភាពខ្ពស់នៃភាសាសស្រ្កឹត និង បាលីអោយមានអនុភាពឡើង។
ខ្មែរជាអ្នកនិពន្ធសសេរអក្សរដោយផ្ទាល់ ត្រូវបានស្គាល់ថាខ្មែរ។ ភាសាខ្មែរខុសប្លែកពីភាសានៅជិតខាង ដូចជា ភាសាថៃ ឡាវ និង ភាសាវៀតណាម ព្រោះតែ វាមិនមែនជាសំនៀងភាសា។
គ្រាមភាសាសំខាន់ៗ អញ្ញមញ្ញអាចស្តាប់បាន ងាយយល់ គឺ
បាត់ដំបង និយាយជាភាសាភាគខាងជើងនៃប្រទេស។
ភ្នំពេញ ជារាជធានីគ្រាមភាសា និង គឹផងដែរ ត្រូវបាននិយាយនៅជុំវិញខេត្ត ។
ភាសាភាគខាងជើង ត្រូវបានស្គាល់ថា ជាភាសាខ្មែរសុរិន ត្រូវបាននិយាយដោយ ជាតិពន្ធភាសាដើម ខ្មែរទៅភាគខាងជើងទឹកដីថៃ។
ខ្មែរក្រុម ឬ ខ្មែរភាគខាងត្បូង ត្រូវបាននិយាយដោយ អន្តោគ្រាមខ្មែរ(ក្នុងស្រុក) ប្រជាជន នៃដែនដីសណ្តរទន្លេមេគង្គ។
ខ្មែរក្រវាញ ជាភាសាដែលគេលែងប្រើ ដោយសារតែមានមនុស្សនិយាយតិចតូចនៅក្នុងភ្នំក្រវាញ នៃភាគលិចនៃប្រទេសកម្ពុជា។
សិក្សានៃភាសាវិទ្យានៃភាសាខ្មែរ បែងចែកនៅក្នុងប្រវត្តិកាលប្រវត្តិសាស្ត្រ៤។ មុនខ្មែរអង្គរ ភាសា បន្ទាប់ មានការក្លាយពី បុរាណខ្មែរមន រហូតដល់ សតវត្សរ៏ទី ៩ គឺត្រូវបានស្គាល់តែមួយមកពីពាក្យជាច្រើន និង ឃ្លាជាច្រើន នៅក្នុងអក្សរសស្រ្កឹតនៃសករាជ។ ភាសាខែ្មរពីដើម (ឬ ខ្មែរសម័យអង្គរ) គឺជាភាសាដែលត្រូវបានគេនិយាយនៅក្នុងចក្រភពខ្មែរ ពី សតវត្សរ៏ទី ៩ រហូតដល់ សវត្សរ៏ទី ១៣ដែលជាពេលវេលាមានការអន់ថយនែចក្រភព។ ភាសាខ្មែរដើម គឺត្រូវបានពិសោធដោយប្រភពដើម និង ត្រូវបានសិក្សាយ៉ាងស៊ីជម្រៅដោយអ្នកប្រាជ្ញមួយចំនួន។ តាមរយះចុងបញ្ចប់នៃចក្រភពខ្មែរ ភាសាបានបាត់ធ្វើអោយមានអនុភាពបមាណីយកម្មនៃការបង្កើត ជាភាសារដ្ឋ និង ដូច្នោះទទួលក្នុងសម័យផ្លាស់ប្តូរជា រូបសាស្ត្រ សទ្ធវិទ្យា និង សន្ទានុក្រម។ ភាសានេះ ជាស្ពាននៃសម័យកាល ប្រហែលពីសតវត្សរ៏ទី ១៤ ទៅ សតវត្សរ៏ទី ១៨ ត្រូវបានសំដៅទៅលើ ខ្មែរពាក់កណ្តាល និង តាមការសង្ខេតឃើញដែលមានការខ្ចីមកពីប្រទេសថៃ ឡាវ និង អាណាខេត្តតិច តួច ប្រទេសវៀតណាម។ ការផ្លាស់ប្តូរអំឡុងពេលសម័យកាលនេះ គឺតាមច្បាប់គម្ពីរ នៃខ្មែរសម័យនេះ មិនអាចកំណត់ថាត្រឹមត្រូវយល់ ខ្មែរបុរាណ។ ភាសា បានមកពី ការទទួលស្គាល់ដូចខ្មែរសម័យនេះ ត្រូវបាននិយាយពីសតវត្សរ៏ទី ១៩ រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន។
ខ្មែរត្រូវបានធ្វើជាវគ្គីករណ៏ ដូចជាសមាជិកនៃសាខាពីទិសខាងកើត នៃក្រុមពួកភាសាខ្មែរមន ពួកគេផ្ទាល់ បានបែងចែកជាផ្នែកតូចៗ នៃក្រុមភាសាធំៗ ដែលមានជាតំណាងជាតែភ្លែតប៉ុណ្ណោះ នៃទឹកដីពី ទិសខាងជើងភាគខាងកើតប្រទេសឥណ្ឌា តាមរយះទិសខាងត្បូងភាគខាងកើត អាស៊ី ទៅ ឧបទ្វីបមាឡេ និង កោះ។ ដូចជា សាច់ញ្ញាតិជិតៗ គឺភាសាត្រូវបាននិយាយដោយ ពួកកុលសម្ពន្ធ័នៅ តាមតំបន់ភ្នំ។
សទ្ធវិទ្យា
ប្រពន្ធ័សទ្ធវិទ្យា បានពិពណ៏នាទាំងនេះគឺ បញ្ជីសារពើភណ្ឌ័នៃសំឡេង នៃភាសានិយាយ មិនមែនពួកគេ ត្រូវបានសសេរជា ភាសាអក្សរក្រមខ្មែរ។
សម្លេង និង បន្លឺសទ្ធកម្ម
គ្រាមភាសាប្រជាជនកម្ពុជាគឺមិនជាសំនៀងទេ។ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការសន្ទនាគ្នាជាគ្រាម ភាសានៅភ្នំពេញ បានអភិវឍ្ឍន៏ សំនៀងខុសប្លែកពីគ្នា (កម្រិត គឺ សំនៀងក្នុងការនិយាយ) ដើម្បីទូទាត់ សម្រាប់ការកាត់សម្លេងចំពោះពាក្យខ្លះ ។
ពាក្យខ្មែរមួយមាន សទ្ធកម្ម សំគាល់ទៅលើ ជា ស្រះ ដែលត្រូវបានចង្អុលបង្ហាញនៅក្នុងការសសេរ ដោយការជ្រើសរើស រវាង ដាក់អត្ថបទពីរ ដោយយោងទៅលើ ប្រវត្តិសាស្ត្រ ប្រភពនៃ សទ្ធកម្ម។ ជាយ៉ាងណាក្តី សទ្ធកម្ម បានបាត់បង់ទាំងអស់ប៉ុន្តែ គ្រាមភាសាហួសសម័យនៃ ភាសាខ្មែរ។ សម្រាប់ជា ឧទាហរណ៏ ខ្មែរបុរាណ មានឈ្មោះបោះសម្លេង ល្បីឈ្មោះ និង មិនល្បីឈ្មោះ ដោយមានពាក្យមួយគូរ គឺ *kaa vs *qaa។ ស្រះជាច្រើន ដែលបន្ទាប់ពីបញ្ចេញសម្លេងព្យញ្ចានះ បានក្លាយជា សូរដង្ហើម និង បំបែកជាសំយុត្តស្រះ *kaa, *qea ។ នៅពេលដែលព្យញ្ចានះគ្មានសម្លេង សំគាល់ទៅលើសារះសំខាន់ ដោយស្រះ *kaa, *kea និង សទ្ធកម្មត្រូវបានមិនលេចចេញសម្លេងដូចគ្នានោះទេ ដូចជា [ka:] , [kiə]។
ខ្មែរ គឺជារឿយៗរៀបរាប់អំពីបំណងប្រាថ្នា។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រហែលជាការធ្វើ វិភាគដូច ព្យញ្ចានះ “ ភ ធ ឆ ខ “ ធ្វើអន្តរាបទដែលអាចកើតឡើងរវាង ពាក្យបញ្ចប់ និង ខ្យល់ចូល (phem , phem) ឬ មិនសំគាល់ទៅលើ សម្លេងអោយប្រាកដនៅក្នុងព្យញ្ចានះ ដ៏ទៃទៀត ដូចជា “ ខ “ ជា “ ខ្មែរ “។ “ ប “ និង “ ដ “ គឺ សូរសម្លេងនៃ ដូចគ្នា។
ក្នុងការបូកនូវ ព្យញ្ចានះ “ /f/, /ʃ/, /z/ និង/ɡ/ អាចជួន កើតឡើងនៅក្នុង ពាក្យកម្ចីថ្មីៗ ក្នុងការ និយាយនៃប្រជាជនកម្ពុជាដែលមានការស្និលស្នាលជាមួយ ភាសាបារំាង និង ភាសាដ៏ទៃទៀត។ សម្លេងមិនពីកំនើតគឺ មិនជាសញ្ញាក្នុងការនិពន្ធខ្មែរ ផងដែលនោះ បន្សំនៃ អក្សរផ្សេងពីនេះមិនអាចអានបាន មិនអាចថាបាន គឺធ្លាប់សំគាល់អក្សរនោះនៅពេលមាន សារះសំខាន់។ ក្នុងការនិយាយ គឺមិនទ្វិភាសា សម្លេងទាំងនេះត្រូវបានមានសម្លេងប្រហែលគ្នា ជាមួយនឹងពីកំណើតការកើតឡើងមូលសទ្ទ:
សម្លេងបរទេស អនុទស្សន៏ខ្មែរ ពាក្យប្រហែលស្រដៀងខ្មែរ
/ɡ/ ហ្គ ខ
/ʃ/ ហ្ស ស
/f/ ហ្វ ហ ឬ ភ
/z/ ហ្ស ស
ស្រះ
មានប្រតិស្រពណ៏តិចតួចដូចជាស្រះខ្មែរ។ ប្រហែលជាមួយផ្នែកដោយសារមជ្ឈការ នយោបាយដែលមិនបានបំពេញ ពាក្យត្រឹមត្រូវ គឺមិនផ្សព្វផ្សាយពាសពេញប្រទេសកម្ពុជា ទាំងស្រុងនោះទេ។ដូចជាអ្នកនិយាយមួយចំនួន ដូចសង្គមអាចមានសូរសទ្ទវិទ្យាខុសៗគ្នាក្នុង បញ្ជីសារពើភណ្ឌ័។
វេយ្យាករណ៏
វេយ្យាករណ៏ខ្មែរ
ជាទូទៅ ភាសាខ្មែរគឺមាន ប្រធានបទ កិរិយាសព្ទ និង កម្មបទ ជាមួយអាយតនិបាត។ផងដែល នោះជាដំបូង ជាការបំបែកចេញជាភាសា នៃសទ្ទានុក្រម តទ្ធិតកម្ម(ការបំបែរ ការក្លាយមកពី) មានន័យថា ការដាក់បុព្វបទ(ការបន្ថែមដើម) និង អន្តរាបទ(ការបន្ថែមចុង) គឺជាសាធារណនាម។ គុណនាម និទស្សសព្ទ និង តូលេខ តាមរយះនាម : ដូចជា
ស្រីស្អាតនោះ “srəj sʔaːt nuh” ( girl pretty that ) មានន័យថា that pretty girl
នាមមិនមានភេទត្រឹមត្រូវតាមវេយ្យាករណ៏ ឬ ភាពខុសគ្នា ចំពោះឯកវចនះ និងពហុវចនះ។ ពហុវចនះអាចត្រូវបានកើតឡើងដោយសារ បរិវារសព្ទ តួលេខ ឬ ដោយគុណនាមទ្វេភាព ដែលអាចប្រើលក្ខណះគុណនាម :
ឧទាហរណ៏:
ឆ្កែធំ “cʰkae tʰom “ (dog large) = large dog
ឆ្កែធំធំ “cʰkae tʰom tʰom” (dog large large) = a very large dog and large dogs
ឆ្កែធំណាស់ “cʰkae tʰom nah” (dog large very) =very large dog
ឆ្កែពីរ “cʰkae piː” (dog two) = two dogs
ការចាត់ថ្នាក់បរិវារសព្ទ សម្រាប់ប្រើរវាងតួលេខនិងនាមមានសារះសំខាន់ តែជារឿយៗមិនជា កាតព្វកិច្ច ដូចនៅក្នុង ជាឧទាហរណ៏ ភាសាថៃ។ ដូចជាតួយ៉ាងនៃភាសាជនជាតិអាស៊ីខាង កើត កិរិយាមិនធ្វើមិនមានពាក្យបន្ថែមចុងទេទាំងអស់ កាលវេយ្យាករណ៏ និង ទ្រង់ទ្រាយ អាច ត្រូវបានបង្ហាញដោយបរិវារសព្ទ និង គុណកិរិយាឬ ត្រូវបានស្គាលដោយបរិបទ។ នៅក្នុងការ និយាយជាធម្មតាកិរិយាសព្ទអាចត្រូវបានបដិសេធដោយគ្មានត្រូវការបញ្ចប់បរិវារសព្ទ ដោយ ដាក់ពីមុខ។
ជាឧទាហរណ៍
ខ្ញុំជឿ
ខ្ញុំមិនជឿទេ
ខ្ញុំឥតជឿ
គ្រាភាសា
គ្រាភាសា គឺពេលខ្លះលិចចេញច្បាស់យ៉ាងពេញលេញ។ គួអោយកត់សំគាល់វិបរិណាម(ការ ផ្លាស់ប្តូរ) ត្រូវបានសំអាងទៅលើអ្នកនិយាយមកពី ទីក្រុងភ្នំពេញ(ដែលជាទីក្រុងរាជធានី) ទឹកដីជនបទខេត្តបាត់ដំបង តំបន់ខាងជើងភាគខាងកើតប្រទេសថៃ នៅជិតប្រទេសកម្ពុជា ដូចជាខេត្ត សូរិន ភ្នំក្រវាញ និង ភាគខាងត្បូងប្រទេសវៀតណាម។ គ្រាភាសាមកពីភាសា មានដំណើរការរដិបរដុបដែលមិនអាចវែកញែកអោយដាច់ចេញពីគ្នាបានពីខាងជើងទៅ ខាង ត្បូង។ ការនិយាយនៃ ប្រជាជននៅ ទីក្រុងភ្នំពេញ ជឿទុកចិត្តត្រឹមត្រូវ គឺជាអាចស្តាប់បាន អាចងាយបានទៅវិញទៅមក(អញ្ញមញ្ញ) ជាមួយភាសាដ៏ទៃ ប៉ុន្តែអ្នកនិយាយខ្មែរក្រុម មកពី វៀតណាម ឧបមាដូចជា អាចមានការពិបាកការទំនាក់ទំនងជាមួយខ្មែរដើម ទៅខេត្ត ស៊ីសាកេត នៅក្នុងប្រទេសថៃ។
ខ្មែរភាគខាងជើង គ្រាភាសាត្រូវបាននិយាយនៅក្នុងប្រទេសថៃ ត្រូវបានសំដៅទៅលើ ខ្មែរ ដូច ខ្មែរសូរីន និង ផងដែលនោះ ខ្មែរ ចាប់ផ្តើមឃ្លាតចេញពីគ្នាពី ពាក្យខ្មែរត្រឹមត្រូវនៅក្នុង ២០០ឆ្នាំមុន ត្រូវបានជឿជាក់ថាដោយអ្នកប្រាជ្ញខាងភាសា ដែលអាចជាភាសាផ្សេងៗ។ នេះដោយហេតុតែមានការសង្កត់សម្លេងផ្សេងៗគ្នាត្រូវបានមានអនុភាពដោយជុំវិញសំនៀង ភាសា ថៃ នៃសទ្ទានុក្រម មានលក្ខណះខុសគ្នា និង សូរសព្ទ ខុសគ្នានៅក្នុងស្រះទាំងពីរ និង ការចែកព្យញ្ចានះ។ពាក្យបញ្ចប់ដោយអក្សរ “ រ” ដែលក្លាយមកជាពាក្យគ្មានសម្លេង នៅក្នុងគ្រាភាសាដ៏ទៃនៃភាសាខ្មែរ ត្រូវបានអាននៅខ្មែររស់នៅតំបន់ភាគខាងជើង។
ខ្មែររស់នៅភាគខាងលិច យើងអាចហៅបានថា ខ្មែររស់នៅលើភ្នំក្រវាញ ត្រូវបាននិយាយ ដោយតិចតួចណាស់ ការបែងចែញប្រជាជននៅជួរភ្នំក្រវាញ ដោយពង្រីកពីប្រទេសកម្ពុជាទៅ ប្រទេសថៃ កម្រិតការអប់រំតិចតួច គឺមានតែមួយ ដែលត្រូវតែរក្សាទូក ត្រូវការពារប្រពន្ធ័អោយ បានច្បាស់លាស់នៃ ការបញ្ចេញសម្លេងដែលមានទាំងអស់ ប៉ុន្តែមិនអាចកើតមានឡើង នៅក្នុងគ្រាភាសាផ្សេងទៀត នៃអ្នកប្រាជ្ញខ្មែរ។
ការកំណត់សំគាល់ទៅលើចរិកលក្ខណះនៃជាធម្មតានិយាយគឺ លាយឡំ រួបបញ្ចូលគ្នា ឬ កាត់ សម្លេងចេញពាក្យខ្លះត្រូវបំពេញ នៃព្យាង្គ ដែលត្រូវបានត្រួតពិនិត្យដោយអ្នកនិយាយមកពី តំបន់ផ្សេងៗគ្នា ដូចការអានធូរ ឬ ស្រាក។ឧបមាដូចជា ទីក្រុងភ្នំពេញ ពេលខ្លះនិងអាច និយាយបានខ្លីទៅជា “ អ៊ំពេញ “ ។ ចរិកលក្ខណះផ្សេងទៀតនៃទីក្រុងភ្នំពេញនិយាយគឺ ត្រូវ បានប្រតិបត្តិតាមពាក្យជាច្រើនជាមួយ អក្សរ “ រ “ ថែមទាំងព្យញ្ចានះខាងដើម ដូចអង្គទីពីរនៃ ក្រុមព្យញ្ចានះ។ ព្យញ្ចានះ “ រ “ មានសូររលាក់ ឬ សូរទទះក្នុងគ្រាភាសាដ៏ទៃ គឺថែមទាំងការ បញេ្ចញសម្លេង ដូចសូររលាក់ដោយសូរបន្លឺឡើងដោយយកអណ្តាតទល់កន្លើត ឬ មិនបញេ្ចញសម្លេងទាំងអស់ទេ។ នេះជាការផ្លាស់ប្តូរគុណសម្បត្តិនៃព្យញ្ចានះនៅខាងដើម សង្កត់ពាក្យអាន។ លទ្ធផលមួយផេ្សងទៀតគឺ ព្យាង្គត្រូវបាននិយាយជាមួយ សម្លេងឡើង ចុះ ដូច សម្លេងជនជាតិវៀតណាម។ ជាឧទាហរណ៏ មនុស្សខ្លះនិយាយថា “ ថ្រី “ មានន័យថា “ត្រី” គឺដូច “ថី” ព្យញ្ចានះ “រ” មិនមានសម្លេង គឺត្រូវបានទម្លាក់សម្លេងនិងស្រះ មានសម្លេងតិចជាង នៅក្នុងសម្លេងនិយាយត្រឹមត្រូវ និង ខាំ្លងជាង ។ មួយផ្សេងទៀត គឺពាក្យ “ រៀន “ (សិក្សា និង រៀន)។ វាគឺមានសម្លេង “រៀន” បញ្ចេញសម្លេងអោយធំដោយយកអណ្តាតទល់កន្លើត “រ” និង សម្លេងនិយាយខាងលើ។
កំពស់នៃសូរសម្លេង
ខ្មែរប្រើប្រពន្ធ័លើកដាក់សម្លេង ដែលអ្នកនិយាយត្រូវតែមានមនសិការ មានស្មារតីនៅក្នុង សង្គមនៃសង្គមមនុស្សត្រូវនិយាយ។ ការលើកដាក់សម្លេងខុសគ្នាៗ ដែលរួមមានការប្រើ ប្រាស់សម្រាប់ការនិយាយជាធម្មតា ការនិយាយអោយមានគួរសម មានសុជីវធម៌ ការនិយាយ រៀបចំពាក្យពេច ឬ ការនិយាយជាមួយស្តេច ឬ ព្រះសង្ឃ ប្រើប្រាស់កិរិយាសព្ទ័ខុសគ្នា ឈ្មោះ នៃជាផ្នែកមួយនៃខ្លួនមនុស្ស និង សព្វនាម។ លទ្ធផលដែលមានឡើង ជនបរទេសអាចបំបែក ភាសា និង ព្រឹត្តន័យ អ្នកភូមិដែលរស់នៅឆ្ងាយៗ ជារឿយៗគឺមិនទុកចិត្តរបៀបការនិយាយជា មួយស្តេច និង មិនហ៊ាននិយាយជាមួយតែម្តងដោយខ្លាច និង មិនមានអារម្មណ៏ល្អនិយាយ ក្នុងការលើកដាក់សម្លេងជាធម្មតា។ លទ្ធផលផ្សេងទៀត គឺសព្វនាមគឺស្មុគស្មាញ និង ការផ្លាស់ប្តូរគោត្តនាមទាំងស្រុង។
ជាឧទាហរណ៏ សម្រាប់ពាក្យ “ ពិសា “ត្រូវបានប្រើរវាងភាពស្និតស្នាល ឬ ចំពោះសត្វសំអាង ទៅលើ គឺ ស៊ី។ ត្រូវបានប្រើជាលក្ខណះគួរសមបំផុត ទៅមនុស្សសាមញ្ញ ជានាម។ នៅពេល ដែលប្រើប្រាស់ជាមួយមនុស្សខ្ពង់ខ្ពស់ យើងប្រើពាក្យ ពិសា ឬ ទទួលទាន ។សម្រាប់ព្រះ សង្ឃប្រើពាក្យ ឆាន់ និង សម្រាប់ស្តេចប្រើពាក្យ សោយ។
ប្រពន្ធ័ការសសេរ
ខ្មែរត្រូវបានសសេរជាមួយអ្នកនិពន្ធខ្មែរ ។អ្នកនិពន្ធខ្មែរមានលក្ខណះស្រដៀងដែលធ្លាបបាន ប្រើទាំងពីរ គឺថៃ និង ឡាវ ដែលជាមួលដ្ឋាននៃប្រពន្ធ័ខ្មែរ និង មានទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នក និពន្ធភូមា។តួលេខខ្មែរ។អ្នកនិពន្ធខ្មែរគឺ បានប្រើនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាដើម្បីចម្លង ប្រែភាសា ពួកកុលសម្ពន្ធ័ដែលមិនមានប្រព័ន្ធការសសេរត្រឹមត្រូវ។
រៀនអានលេខ
0 ០ សូន្យ
1 ១ មួយ
2 ២ ពីរ
3 ៣ បី
4 ៤ បួន
5 ៥ ប្រាំ
6 ៦ ប្រាំមូយ
7 ៧ ប្រាំពីរ
8 ៨ ប្រាំបី
9 ៩ ប្រាំបួន
10 ១០ ដប់
100 ១០០ មួយរយ
1,000 ១០០០ មួយពាន់
10,000 ១០០០០ មួយម៉ឺន
100,000 ១០០០០០ មួយសែន
1,000,000 ១០០០០០០ មួយលាន

Read more...

Mr. Nhin Rotha
Surname & Name: NHIN     ROTHA
Address                 : Group 13, Mondol 5, 
Sangkat 4, Khan Mittapheap, Sihanoukville,
 Cambodia.
E-mail  : nhinrotha2009@gmail.com
Tel  : 097 97 400 66
Websites  : donboscoasia.info
   rothainfo.blogspot.com    
   kandalnews.wordpress.com
   4khmer.freeoda.com.
Facebook  : Nhin Rotha
Twitter  :  Gnayoo2
Youtube  :     RothaDB (presentation: http://www.youtube.com/watch?v=0ZywLjEW1Ac) 
   


PERSONAL DATA   

Sex  : Male
Nationality  : Cambodian
Marital Status  : Single
Date of Birth  :  07 August 1989
Place of Birth  :  Sre Doun Touch, Ponhea Pon Commune, Ponhea Leu
   District, Kandal Province.

EDUCATION

1996 – 2000  :  Primary school at Ponhea Pon School, Kandal.
2001 - 2006  : Secondary at Hun Sen Chvang School.
2006 - 2009  : High School  at Hun Sen Okong School, Kandal
    Province.
06 October 2007  : Pre Intermediate English course (Cutting Edge) and
   Computer’s Program Office Word and Excel
   2003 (certificate for three months).
2009-2011  : Social Communication and Journalism Section in
   Associate Degree  at Don Bosco Technical School,
   Sihanoukville.
October 2009 : Seminar on Preventive System (Education Method, 24
     hours).
May 2010  : French Seminar with teacher Fabian Burgous (18
     hours.

QUALIFICATION


• Social Communication and Journalism : Two years at the Social
Communication and Journalism section of Don Bosco Technical School, in Sihanoukville, Cambodia for associate degree: News, reports, interviews, photography, digital  journalism (blogs, websites, videos, photography, wordpress, Joomla and social networks.)
• English as Second Language (English environment with native English teachers and IT resources.)
• Other languages : Basic Spanish conversation.
• Internet and Computer : Webmaster, blogger, Wikipedian ( in Khmer
 Language), Social network manager, channels of
conversation, youtube and vimeo video websites, news and information following in English and Khmer,  Computer manager, Designer (Adobe Photoshop, serif Applications, Animation),  Khmer Unicode Writer, Limon included.
• Audiovisual : Cameraman, audio editor and script maker, visual studio
 management and lights, video and audio presenter.
• Public relations and organization communication : intercommunication 
 And external communication (design, boards information, email, letters,
 communicates, labor relations, contacts with other organizations.)

WORKING EXPERIENCE

2010-2011  : 

• Information Technology manager (teaching English, computer and Internet Culture to students of technical sections at Don Bosco Sihanoukville like Word Excel, CV making, etc.)
• Webmaster of Don Bosco Asia Info (donboscoasia.info). 

LANGUAGE

• Khmer  : Mother Tongue, Speaking 100% Listening 100%
    Writing 100% and Reading 100%.
• Enlish  : As Second Language, Speaking 70% Writing 50% 
    Listening 70% and Reading 100%.
• Spanish  : Basic conversation.



HOBBIES

• Internet.
• Computers.
• Sports: Volleyball,  Football.
• Books: History, journalism, report, literature. 

REFERENCES

Fr. Albeiro Rodas
Dean of Social Communication and journalism section of Don Bosco Technical, Sihanoukville, Cambodia.
Email management@donboscosihanoukville.org 

Mr. Ouch Sambo
Manager of Social Communication Section and Manager of Journalism .
Tel: 092 38 62 40
E-mail:  ouch.sambo@gmail.com

Mr. Chin Sieng
Teacher of Web Developing for Website of Social Communication Section in Don Bosco Technical School Sihanoukville , Cambodia.
E-mail:   sien_dbshv@gmail.com

I declare that all the information I provide here is authentic and I am able to give further requirements for any possible job engagement. I appreciate your interest in my personal data.

Yours Truly 



Mr. Nhin Rotha
Sihanoukville Cambodia.

Read more...