ពិធីប្រគល់សញ្ញាប័ត្រទៅដល់សិស្សានុសិស្សជំនាន់ទី ១១
នៅក្នុងសាលាបច្ចេកដុនបូស្កូខេត្តព្រះសីហនុ កាលពីថ្ងៃ អង្គារ៏ ទី ៣១ ខែ
សីហា ឆ្នំា ២០១០ បានប្រា រព្ធពីធីអន្ធឹកអធម ដែលជាថ្ងៃប្រគល់សញ្ញាប័ត្រ
ទៅដល់សិស្សានុសិស្សជំនាន់ទី ១១ ដែលបានបញ្ចប់ ការសិក្សាក្នុងរយះ
ពេល២កន្លងមកនោះ។ កម្មពិធីនោះបានចាប់ផ្តើមឡើង នៅវេលាម៉ោង
៨:៣០ នាទី ព្រឹក។

នៅក្នុងពិធីនោះផងដែរ លោកឪពុកចន វិស័រ ជា
អធិការសាលា ក៏ដូចជាលោកនាយកសាលា បានអញ្ញើញ លោកអភិបាល
ខេត្ត ព្រះសីហនុ ឯកឧត្តម ស្បោង សារ៉េត ជាគណះអធិបតី និង ជា
ភ្ងៀវកិត្តិយស លោក ប្រធានការអប់រំយុវជន និង កីឡា
(រូបភាពដោយ លោក សុផល)
ដើម្បីប្រគល់
វិញ្ញាបនប័ត្រទៅដល់សិស្សានុសិស្ស។ ពិធីនេះបានប្រព្រឹត្តទៅយ៉ាងល្អបំផុត
ដោយជាកិច្ច ចាប់ផ្តើមកម្មវិធី លោកនាយនសាលា បានរៀបរាប់ពីប្រវត្ត
របស់សាលាទៅដល់លោកគណះអធិបតី ភ្ញៀវកិត្តិយស លោកគ្រូអ្នកគ្រូ
សិស្សានុសិស្សទាំងអស់អោយបានជា្រប។ សាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូ
មានទីតាំងនៅក្នុងអូរ ៥ សង្កត់ ៤ មណ្ឌល ៥ ក្រុម ១៣ ក្រុងព្រះ
សីហនុ ខេត្តព្រះសីហនុ មានផ្ទៃដីសរុប ចំនួន ៨ហិតា។ លោកនាយក
បានបន្តទៀតថា សាលាបានចាប់ផ្តើមបើកវគ្គបណ្ណុះ បណ្តាលវិជ្ជាជីវះ
ក្នុងឆ្នាំ១៩៩៨ មានអាគារទ្រឹស្តី រោងជាងសម្រាប់អនុវត្តន៏ ការិយាល័យ
សិក្សា និង បំពាក់សម្ភារះសិក្សា ឧបករណ៏គ្រប់ប្រភេទ។

(រូបភាពដោយ លោក សុផល)
សាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូ ខេត្តព្រះសីហនុ បានចាប់សម្ភោធន៏បើក
អោយប្រើប្រាស់តាំងពីថ្ងៃទី ៣១ ខែមករា ឆ្នាំ ១៩៩៩ ក្រោមអធិបតីភាពដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ពីសំណាក់ឯកឧត្តមឧបនាយករដ្ធមន្រ្តី
ស ខេង។ លុះមកដល់ថ្ងៃទី ១២ ខែ កុម្ភះ ឆ្នាំ ២០០៧ ព្រះមហា
ក្សត្រព្រះបាទ នរោត្តមសីហមុនី ទ្រង់បានយាង មកសាលាបច្ចេក
ទេសដុនបូស្កូ ខេត្តព្រះសីហនុ ព្រះអង្គទ្រង់បានមកសាកសួរសុខ
ទុក្ខដល់ថ្នាក់ដឹកនាំ សាលា សិស្សានុសិស្សនិង លោកគ្រូអ្នកគ្រូ
ក្នុងបរិយាកាសរីករាយបំផុត។
សាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូ បានបង្កើតនូវវត្តបណ្តុះបណ្តាលវិជា្ជជីវះ
ដែលមានរយះពេល២ឆ្នាំ ដោយ ឥតគិតថ្លៃនេះ ដោយសារតែសាលា
ចង់ផ្តល់នូវចំណេះដឹងដល់សិស្សានុសិស្សមានជីវ
ភាពក្រីក្រ កេ្មងកំ ព្រា ហើយដល់សិស្សដែលគ្មានថវិការរៀនបន្តនៅ
តាមសកលវិទ្យាល័យផ្សេងៗ សិស្សដែលចូលចិត្ត ការសិក្សា ដើម្បី
អោយមានអនាគតភ្លឺស្វាង។ ត្រូវគ្នានេះផងដែរ ទីផ្សារការងារនៅប្រទេស
កម្ពុជាយើង បច្ចុប្បន្ននេះ គឺត្រូវអ្នកបច្ចេកទេសជាងគេ ដើម្បីបម្រើការងារ
អោយគេ ។ដូចនេះហើយបានជាសាលា ជារៀងរាល់ឆ្នាំតែងតែជ្រើស
រើសសិស្សអោយចូលមកសិក្សាដោយ
ឆ្លងកាត់ការធ្វើតែស។ ហើយបេក្ខជា ទាំងនោះ ជាយុវជននិង យុវនារី
មានអាយុក្រោមអាយុ ដែលចាប់ពី ១៧ឆ្នាំ ទៅដល់ ២៤ ឆ្នាំដែលជាពិសេសនោះយុវជនទាំងអស់ត្រូវបានបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់
ទី ១២។ នេះជាសម្តីរបស់លោក នាយកសាលាបច្ចេកទេសដុនបុស្កូ។
លោកនាយកបានបន្ថែមទៀតថា តាំងពីបានចាប់ផ្តើមមក សាលាបាន
បណ្តុះបណ្តាលដល់សិស្សចំនួន១០វគ្គទៅហើយ ដែលមានសិស្សសរុប
ចំនួន ១១៥២នាក់ ស្រី ២៨០ នាក់ មានមុខជំនាញដូចជា ផ្នែកយន្ត
សាស្ត្រទូទៅ ផ្នែកអគ្គិសនី ផ្នែកយន្តសាស្ត្ររថយន្ត ផ្នែកលេខាធិការ
ផ្នែកទំនាក់ទំនងសង្គម និង សាលាសណ្ឋាគារមាន ផ្នែកគេហកិច្ច
ផ្នែកការិយាល័យ ជួរមុខ ផ្នែកចុភៅ ផ្នែកសេវាកម្មម្ហូបអាហារ និង
ភេសជ្ជះ។ គ្រប់សិស្សានុសិស្សទាំងអស់ដែលបាន បញ្ចប់ការសិក្សានេះ
មាន៩០% បានទទួលបានការងារធ្វើ នៅតាមរោងចក្រ តាមស្ថាប័ន
ក្រុមហ៊ុន តាមអង្គការអន្តរជាតិ នឹងជាតិ និង តាមកន្លែងផ្សេងៗទៀត។
ចំពោះនៅក្នុងឆ្នាំសិក្សាឆ្នាំនេះ ឆ្នាំ២០០៩ - ២០១០ សិស្សជំនាន់ទី ១១
មានចំនួនសិស្សសរុប ៣១៩នាក់ ស្រី ៨៤នាក់ មានមុខជំនាញ ផ្នែក
យន្តសាស្ត្រទូទៅចំនួន ៤៦នាក់ ផ្នែកអគ្គិសនីចំនួន ៤៧នាក់
ផ្នែកយន្តសាស្ត្ររថយន្តចំនូន ៤៤នាក់ ផ្នែកលេខាធិការចំនូន ២៩នាក់
និងផ្នែកទំនាក់ទំនងសង្គមចំនូន ១២នាក់ នឹង ផ្នែកសាលាសណ្ឋាគារមាន
ផ្នែកគេហកិច្ចចំនួន ២៦នាក់(ស្រី១១នាក់) ផ្នែកការិយាល័យជួរមុខ
ចំនួន៣៣នាក់(ស្រី១៤នាក់) ផ្នែក ចុងភៅចំនួន ៥៥នាក់ (ស្រី២២នាក់)
ផ្នែកសេវាកម្មម្ហូបអាហារ និង ភេសជ្ជះចំនូន ២៧នាក់ (ស្រី៨នាក់)។
ក្នុងកណះពេលនោះផងដែល លោកគណះអធិបតី លោកឯកឧត្តម
ស្បោង សារ៉ាត បានមានប្រសាសន៏ថា ទឹកដីសាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូ
នេះ ការពីដើមសុទ្ធតែព្រៃយ៉ាងក្រាស់ ដែលសំបូរទៅដោយសត្វធាតុ
មានពិសយ៉ាងច្រើន។ ឯកឧត្តមបានសម្តែងភាពសប្បាយរីករាយយ៉ាង
ខ្លាំងចំពោះសាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូ ដែលបានជួយបណ្តុះបណ្តាល
ទៅដល់យុវជនក្រីក្រ អោយចូល មករៀននៅក្នុងសាលានេះ។ ដើម្បីអោយពួកគេទទួលបាននូវសមត្ថភាពមួយយ៉ាងពិតប្រាកដ
មានជំនាញនៅក្នុងខ្លូន សម្រាប់បម្រើការងារតាម កន្លែងផ្សេងៗ
ដើម្បីទទួលបានកម្រៃទៅផ្គត់ផ្គង់ក្រុមគ្រូសារ អោយមានជីវភាពល្អ។
ជាចុងក្រោយ ឯកឧត្តមក៏បានអរគុណ លោកឪពុក ចន វិស័រ ដែល
បានលះបង់ គ្រប់ភារកិច្ចដើម្បីយុវជនខ្មែរ បើកសាលានេះឡើងដើម្បី
យុវជនខ្មែរ។ហើយកម្មពិធីនេះត្រូវបានបញ្ជប់នៅម៉ោង ១១:៣០នាទី។
ពិធីនេះប្រព្រឹត្តទៅមានរយះពេល ៣ម៉ោង ចាប់ពីម៉ោង ៨:៣០ ដល់១១:៣០នាទីព្រឹក។ហើយកម្មពិធីត្រូវបានបិទជាស្ថាពរ។

Read more...

ផ្នែកអគ្គីសនី ជួបជាមួយ ផ្នែកក្រឡឹង
នៅសាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូ ខេត្តព្រះសីហនុបានប្រារព្ធពិធីប្រកួតបាល់
បោះផ្នែកបុរស ដើម្បី ដណ្តើមយកពានរង្វាន់ពីលោកឪពុក សំណាង ដែល
ជាអធិការរងសាលា។ កាលពីថ្ងៃ ច័ន្ទ ទី ៣០ ខែ សីហា ឆ្នាំ ២០១០ នេះ ពេលថ្ងៃត្រង់ដែលក្រោយពីទទួលទានបាយថ្ងៃត្រង់រួចនោះ ក្រុមកីឡាករបាន
ត្រៀមនឹងលេង ។ ក្រុមម្ខាងៗឃើញថា សុទ្ធតែក្រុមខ្លាំងដែលបានចម្រាញ់
ក្នុងរយះ ១៥ថ្ងៃកន្លងមក។ ហើយ នៅម៉ោង ១២ :០០ ថ្ងៃត្រង់ ការប្រកួត
ត្រួវបានចាប់ផ្តើមលេង រវាងក្រុម អគ្គិសនី និង ក្រុម ក្រឡឹង។នៅក្នុងតង់ទី
១ ក្រុមទាំងពីរមានសកម្មយ៉ាងខ្លំាង ក្នុងការលេងដើម្បីទទួលជ័យជំនះ
រៀងៗ ខ្លួន។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មិនបានយូរប៉ុន្មានផង ខាងក្រុម
អគ្គិសនី បានបោះចូល ២គ្រាប់ ដែលធ្វើអោយអ្នកគាំទ្រខាងអគ្គិសនីមាន
ទឹកចិត្ត ជួយអបអរ ជាពិសេសនោះ ជំរុញអោយក្រុមកីឡាករ អគ្គិសនីកាន់
តែមានកម្លាំង ទឹកចិត្ត ក្តីសង្ឃឹមក្នុងលេង យ៉ាងរឹងមាំជាងមុនទៅទៀត។
ភ្លេចខ្លួនមួយ ភ្លែត ស្រាប់តែកីឡាករខាងអគ្គីសនីបានបោះចូល១គ្រាប់ទៀត
នៅពេលនោះ ខាងក្រុមកីឡាករ ក្រឡឹងមិនបានបោះចូលនោះទេដែលជា
ហេតុនាំអោយអស់នូវកម្លាំងកាយចិត្ត។ នៅក្នុងតង់ទី ១ ខាងអគ្គិសនីទទួល
បានពន្ទុ ១០គ្រាប់ ហើយចំណែកឯ ខាងក្រឡឹងវិញ មិនបានទទួលពន្ទុ
សូមបីតែ ១គ្រាប់។ ក្នុងការលេងនូវតង់ទី ១ ខាងអគ្គិសនីមានសទុះយ៉ាង
ខ្លាំង ដែលមានប្រៀបទៅលើ ក្រុម ក្រឡឹង ដែលបាល់នៅក្នុងដៃអគ្គិសនី
រហូត ។ ក្រុមខាងក្រឡឹងគ្រាន់តែបានដេញតាមប៉ុណ្ណោះ។ រយះ ពេល
៥នាទី សម្រាប់ការឈប់សម្រាករបស់ក្រុមកីឡាករ ត្រូវបានបញ្ចប់
ហើយចាប់ផ្តើម បន្តការ ប្រកួយជាបន្តទៅទៀត ។ នៅចាប់ផ្តើមលេងភ្លាម
ក្រុមខាងក្រឡឹង បានបោះចូល ១គ្រាប់វិញភ្លាម ឃើញថា សងសឹកទាន់
នូវចិត្តក្តៅ។ ធ្វើអោយអ្នកទស្សនាទ្រំមិនបានស្រែកហ៊រស អបអរអោយអ្នក
លេង កាន់តែមានកម្លាំងខិតខំលេងមួយកម្រិតទៀត ហើយនឹងអាចបំភ្លេច
អស់កម្លំាងថែមទៀតផង។ តង់ទី ២ ក្រុមអគ្គសនីមិនបានទទួលនូវពន្ទុទេ។
ដែលជាឪកាសដ៏ល្អចំពោះ ក្រុមកីឡាករ ក្រឡឹង សម្រាប់សងសឹកទៅលើ
ក្រុមអគ្គិសនីវិញ ។គួរអោយសោកស្តាយ ទោះបីខំប្រឹងយ៉ាងណាក្តី ក្រុមក្រ
ឡឹង នូវតែចាញ់ពន្ទុក្រុមអគ្គិសនីដដែល។ ដោតទទួលបានពន្ទុ ៩គ្រាប់ប៉ុណ្ណោះ ។ គួរអោយតូចចិត្តណាស់ចំពោះក្រុមក្រឡឹង ខ្វះតែមួយគ្រាប់ទេ អាចនឹងស្មើ
ក្រុមអគ្គិសនីហើយ។ តែដោយសារតែពេលវេលាមានកំណត់នោះការប្រកួត
ត្រូវបានបញ្ចប់។សរុបពន្ទុ ក្រុមអគ្គិសនី ទទួល បានពន្ទុ ១០គ្រាប់ និង
ក្រុមក្រឡឹង ទទួលបានពន្ទុ ចំនួន៩គ្រាប់។ ដូចនេះក្រុមអគ្គិសនីបានទទួល
ពានរង្វាន់បាល់បោះលោកឪពុកសំណាង។ នេះជាកិត្តិយសមួយសម្រាប់ផ្នែក
អគ្គិសនី។ តាមការប្រកួតកន្លងមក ក្រុមកីឡាករក្រឡឹងមិនដែល ចាញ់
ក្រុមណាម្តងនោះទេ ទើបតែមកប៉ះ ក្រុមអគ្គិសនីស្រាប់តែចាញ់នេះការគួរ
អោយសោកស្តាយ ណាស់។

Read more...

Read more...

ភ្លេងពិណពាទ្យ
ភ្លេងពិណពាទ្យមានដើមកំណើតតាំងពីរជ្ឋកាលព្រះបាទហ្វាន់ស៊ីយុននា
សតវត្សរ៏ទី ៣ មកម្លេះវង់ភ្លេងពិណពាទ្យកើតឡើងតាំងពីមុនអំឡុងសតវត្សរ៏ទី
៣មកម៉្លេះ។ នៅក្នុងសតវត្សរ៏ទី ៣នោះ រវាង ឆ្នាំ ២៤០ ដល់ ១៤៣ ក្នុងរាជ
ព្រះបាទហ្វាន់ ស៊ីយុន (ព្រះបាទអស្យាជ័យ) មានក្រុមសិល្បះរបាំខ្មែរមួយ
ក្រុម បានទៅសំម្តែងការរាំច្រៀងនៅប្រទេសចិនភាគខាងត្បូងនារាជធានី
វូ រជ្ឋកាលព្រះបាទ ស៊ុន ជាន់។ តាមការពិនិត្យឃើញថា វង់ភ្លេងអារក្ស
មានសារសំខាន់ខាងជំនឿអរូបិយ ពុំមែនសម្រាប់ប្រគំជូនការរាំច្រៀងជា
ក្រុមៗទេ។ រីឯវង់ភ្លេងការមាន សារសំខាន់តែពិធីអាពាហ៏ពិពាហ៏ប៉ុណ្ណោះ ក៏មិនមែនសម្រាប់ប្រគំជូនការរាំច្រៀងក្រុមៗដែរ។ ថ្វីបើពុំមានឯកសារណា
បញ្ជាក់អោយបានគ្រប់គ្រាន់ ឬយើងស្រាវជ្រាវរកពុំទាន់ឃើញក៏ដោយ
ក៏យើង អាចសន្ឋិដា្ឋនថា គឺជាវង់ភ្លេងពិណពាទ្យនេះឯង ដែលបានប្រគំ
ជូនការរាំច្រៀងសម្តែងនៅប្រទេសចិន នោះពីព្រោះឧបករណ៏ពិណពិតជា
មានតូនាទីសំខាន់ជាងឧបករណ៏ភ្លេងដ៏ទៃក្នុងការប្រគំជូនការរាំច្រៀងនា
សម័យនោះ។ ភស្តុតាងជាក់ស្តែងនៅលើជញ្ជាំងប្រាសាទបាយ័ន មាន
ឆ្លាក់រូបអប្សរា និង រូបឧបករណ៏ តន្រ្តីជាច្រើនពិសេសឧបករណីពិណ
មានលក្ខណះដូចជាកំពុងតែប្រគំជូនការរាំច្រៀង។ ការយករូបរបាំ និងឧបករណ៏ភ្លេងមកឆ្លាក់លើជញ្ជាំងប្រាសាទបែបនេះសបញ្ជាក់អោយ
ឃើញថា របាំ និងតន្ត្រីទាំងនេះពិតជាកើតមានមិនសង់ប្រាសាទទៅទៀត។
របាំទេវះ និងតន្ត្រីពិណពាទ្យបានរីក លូតលាស់ដល់កំពូល ហើយផ្សារភា្ជប់ជាមួយគ្នាយ៉ាងជិតស្និទ្ធបំផុតធ្វើសកម្មភាពជាមួយគ្នាយ៉ាង
រស់រវើកក្នុងសង្គមតាំងពីសម័យបុរាណ រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន។
ចាប់ពីសតវត្សរ៏ទី១ ដល់ទី ១៣ លទ្ធិព្រហ្មញ្ញសាសនាមានឥទិ្ធពលខ្លាំង
ណាស់មកលើវប្បធម៌ អរិយធម៌ខ្មែរ ដែលជាហេតុធ្វើអោយយើងត្រូវតែ
ទទូលស្គាល់ថា សិល្បះខ្មែរទូទៅកើតចេញពីព្រញ្ញសាសនា ដើម្បីបូជាដល់
ដាសនាដូចជាប្រាសាទ សិល្បះ រាំ ច្រៀង ភ្លេង ។ រីឯព្រះពុទ្ធសាសនា
មហាយាន ក៏មានឥទិ្ធពលខ្លាំងណាស់ដែរទៅលើសិល្បះ និងអរិយធម៌ ជាពិសេសការផ្លាស់ប្តូរសំណង់និងរបៀបរស់នៅរបស់ខ្មែរអោយវិលទៅរក
លក្ខណះ មនុស្សមិនមែន លក្ខណះអាទិទេព ដូចក្នុងព្រហ្មញ្ញសាសនា
ឡើយ ជាពិសេសភ្លេងពិណពាទ្យដែលធ្លាប់តែបម្រើអោយរឿងអាទិទេព ក្នុងព្រហ្មញ្ញសាសនាន៏បង្វែរមកបម្រើអោយរឿងមនុស្សក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា
បន្ថែមទៀតផងដែរ។ វង់ ភ្លេងពិណពាទ្យជាវង់ភ្លេងសក្ការះសម្រាប់បម្រើ
អោយជំនឿខាងសាសនា។ វង់ភ្លេងនេះមានកំណើត មួយសារះពីរ។
សារះមួយ បម្រើអោយគតិបណ្ឌិតព្រះហ្មញ្ញសាសនា និងសារះមួយទៀត
បម្រើអោយគតិបណ្ឌិតពុទ្ធសាសនា។ ជាដំបូងភ្លេងនេះបម្រើអោយតែគតិ
បណ្ឌិតព្រះហ្មញ្ញសាសនាទេ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលលទ្ធិព្រហ្មញ្ញសាសនាអស់
ឥទិ្ធពលនិងបាត់បង់តូនាទីក្នុងសង្គម វង់ភ្លេងនេះក៏បង្វែរ សារះរបស់ខ្លូន
មកបម្រើអោយគតិបណ្ឌិត ពុទ្ធសាសនាថែមទៀត ដែលជសាសនាមាន
ឥទិ្ធពល និងមានតូនាទីសង្គមបច្ចុប្បន្ន។ ថ្វីបើព្រហ្មញ្ញ សាសនា បាត់តួ
នាទីពីក្នុងសង្គមមែន ប៉ុន្តែមនសិការសង្គម នៅតែគោរពសព្វថ្ងៃនេះ។ ប៉ុន្តែក្នុងសង្គមខ្មែរសព្វថ្ងៃបានបន្ថែមសារះមួយទៀតគឺ គេប្រើប្រាស់ភ្លែង
ពិណពាទ្យក្នុងពិធិបន់ស្រប់ក្រៅសាសនា ឬ ពិធីហែសព។ ពិណពាទ្យជាប្រភេទភ្លេងខ្លាំងបើប្រៀបធៀបទៅនឹងដទៃទៀត។ វង់ភ្លេង
នេះមានសំនៀងខ្លាំងៗ ព្រោះ ជាវង់ភ្លេងប្រើសុទ្ធតែឧបករណ៏ភ្លេងគោះ
ដំធ្ងន់ៗ ប្រគំតែបទខ្លំាងៗសម្រាប់បំពេញសេចក្តីត្រូវការ ក្នុង ត្រៃវេទ មាន
ព្រះព្រហ្មព្រះសិវះ និង ព្រះវិស្ណុ (ត្រៃសរណះ) ដូចជាបទលើកទ័ព បទ
ហោះហើរ បទប្រយុទ្ធ បទសម្តែងរិទ្ធ កាឡាខ្លួន បទផ្លែងសរ។ ក្រៅពី
នេះវង់ភ្លេងពិណពាទ្យប្រគំតែបទវែងៗ ដែលមានលក្ខណះជាបទបរិយាយ
សាច់រឿង ប្រើមនោសញ្ចេតនាបម្រើអោយតួអង្គក្នុងរឿង ឧបករណ៏ បទ
ជើតជឺន បទបារំាងវែង បទភូមាវែង បទខែកនុព្វរី៣ជាន់។ សុទ្ធតែជាបទធំៗ
មានរយះ ពេលប្រគំជាង ៣០នាទី ក្នុងមួយបទៗ។ ទាក់ទងទៅនឹងពិធី
ផ្សេងៗក្នុងព្រហ្មញ្ញសាសនាវង់ភ្លេង ពិណពាទ្យនេះមានតួនាទីសំខាន់ណាស់
ដូចជាពិធី ឧទ្ធិសបូងសូងពិធីសំពះគ្រូ ពិធីលាបំណន់ ពិធីសែនក្រុងពាលី
ពិធីបញ្ជុះ បឋមសិលា សង់ប្រាសាទសង់ព្រះវិហារ ឬ សង់ផ្ទះ ពិធីរាំច្រៀង
ផ្សេងៗ ក្នុងទេវកថា ដូចជាក្នុងរឿងរាមកេរ្តិ៏ រឿងមហាភាតរយុទ្ធជាដើម
មានពិធីរាំរបាំបុរាណ ឬ របាំព្រះរាជទ្រព្យ ពិធីសម្តែងល្ខោនពាក់មុខ
(ល្ខោនខោល) ល្ខោនបើកបទ។ ទាក់ទងទៅនឹងពិធីផ្សេងៗ ក្នុងពុទ្ធ
សាសនា វង់ភ្លេងពិណពាទ្យនេះនឹងមានតួនាទីសំខាន់ដូចជា ក្នុងពិធីបុណ្យ
កឋិន ពិធីបុណ្យផ្កា ពិធីបុណ្យបំបូសនាគ ពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ ពិធីបុណ្យ
បច្ច័យបួន ។ នៅ ពេលមានភ្លេងពិណពាទ្យនេះដែរ។ ក្រៅពីពិធីសាសនា
ទាំងពីរវង់ភ្លេងពិណពាទ្យ បានជ្រៀតចូលទៅ បម្រើអោយពិធីប្រពៃណីខ្មែរ
ជាបណ្តើរៗ មានពិធីតម្កល់សព ពិធីដង្ហែរសព ពិធីបូជាសព ឬ ពិធីបញ្ជុះ
អដិ្ឋធាតុ។ តាមសំណុំលក្ខណះជារួមរបស់វង់ភ្លេងពិណពាទ្យនេះបញ្ជាក់អោយ
ឃើញថា ភ្លេងពិណពាទ្យ សម្រាប់ឆ្លុះបញ្ជាំងជីវភាពមនុស្សខ្លាំងកំណត់ពុទ្ធិ
មនុស្សខាំ្លង កំណត់សតិអារម្មណ៏ជឿងលឿនខាំ្លង កំណត់រាល់ថាមពលខាំ្លង
ក្លារបស់មនុស្សខ្មែរក្នុងសង្គមខ្មែរ ជាពិសេសក្នុងសង្គមសម័យមហានគរ គឺខាំ្លង
ទាំងនយោបាយ ខាំ្លងទាំងសង្គម ខ្លាំងទាំងសេដ្ឋកិច្ច និង ខ្លាំងទាំងសាសនា
និង វប្បធម៏។
អាស្រ័យដោយប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរជាអ្នកគោរពសាសនាព្រះពុទ្ធសាសនាខ្ជាប់
ខ្ជួនបំផុត នោះទើបខ្មែរបានចាត់ទុកថា ភ្លេងពិណពាទ្យជាភ្លេងវត្តសម្រាប់
បម្រើអោយវត្តក្នុងពិធីផ្សេងៗ តាមព្រះពុទ្ធសាសនា។ វង់ភ្លេងពិណពាទ្យបានរីកចម្រើនដល់កម្រិតខ្ពស់បំផុតក្នុងសម័យសង្គមរាស្រ្ត
និយម។ វត្តនីមួយៗ ក្នុងព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ត្រូវតែមានវង់ភ្លេងពិណពាទ្យ
១វង់ជាកម្មសិទ្ធរបស់វត្ត។ ដូចនេះហើយបានវង់ភ្លេង ពិណពាទ្យមានចំនួន
១៩៦៨ វង់ តាមចំនួនវត្តដែលមានក្នុងសម័យសង្គមរាស្ត្រនិយមនៅ
ក្នុងឆ្នាំ ១៩៧០។

Read more...

ភ្លេងពិណពាទ្យ
ភ្លេងពិណពាទ្យមានដើមកំណើតតាំងពីរជ្ឋកាលព្រះបាទហ្វាន់ស៊ីយុននា
សតវត្សរ៏ទី ៣ មកម្លេះវង់ភ្លេងពិណពាទ្យកើតឡើងតាំងពីមុនអំឡុងសតវត្សរ៏ទី ៣មកម៉្លេះ។ នៅក្នុងសតវត្សរ៏ទី ៣នោះ រវាង ឆ្នាំ ២៤០ ដល់ ១៤៣ ក្នុងរាជព្រះបាទហ្វាន់ ស៊ីយុន (ព្រះបាទអស្យាជ័យ) មានក្រុមសិល្បះរបាំខ្មែរមួយ ក្រុម បានទៅសំម្តែងការរាំច្រៀងនៅប្រទេសចិនភាគខាងត្បូងនារាជធានី វូ រជ្ឋកាលព្រះបាទ ស៊ុន ជាន់។ តាមការពិនិត្យឃើញថា វង់ភ្លេងអារក្ស មានសារសំខាន់ខាងជំនឿអរូបិយ ពុំមែនសម្រាប់ប្រគំជូនការរាំច្រៀងជាក្រុមៗទេ។ រីឯវង់ភ្លេងការមាន សារសំខាន់តែពិធីអាពាហ៏ពិពាហ៏ប៉ុណ្ណោះ ក៏មិនមែនសម្រាប់ប្រគំជូនការរាំច្រៀងក្រុមៗដែរ។ ថ្វីបើពុំមានឯកសារណាបញ្ជាក់អោយបានគ្រប់គ្រាន់ ឬយើងស្រាវជ្រាវរកពុំទាន់ឃើញក៏ដោយ ក៏យើង អាចសន្ឋិដា្ឋនថា គឺជាវង់ភ្លេងពិណពាទ្យនេះឯង ដែលបានប្រគំជូនការរាំច្រៀងសម្តែងនៅប្រទេសចិន នោះពីព្រោះឧបករណ៏ពិណពិតជាមានតូនាទីសំខាន់ជាងឧបករណ៏
ភ្លេងដ៏ទៃក្នុងការប្រគំជូនការរាំច្រៀងនាសម័យនោះ។ ភស្តុតាងជាក់ស្តែងនៅលើជញ្ជាំងប្រាសាទបាយ័ន មានឆ្លាក់រូបអប្សរា និង រូបឧបករណ៏ តន្រ្តីជាច្រើនពិសេសឧបករណីពិណមានលក្ខណះដូចជាកំពុងតែប្រគំជូនការរាំច្រៀង។ ការយករូបរបាំ និងឧបករណ៏ភ្លេងមកឆ្លាក់លើជញ្ជាំងប្រាសាទបែបនេះសបញ្ជាក់អោយឃើញថា របាំ និងតន្ត្រីទាំងនេះពិតជាកើតមានមិនសង់ប្រាសាទទៅទៀត។ របាំទេវះ និងតន្ត្រីពិណពាទ្យបានរីក លូតលាស់ដល់កំពូល ហើយផ្សារភា្ជប់ជាមួយគ្នាយ៉ាងជិតស្និទ្ធបំផុតធ្វើសកម្មភាពជាមួយគ្នាយ៉ាង រស់រវើកក្នុងសង្គមតាំងពីសម័យបុរាណ រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន។
ចាប់ពីសតវត្សរ៏ទី១ ដល់ទី ១៣ លទ្ធិព្រហ្មញ្ញសាសនាមានឥទិ្ធពលខ្លាំងណាស់មកលើវប្បធម៌ អរិយធម៌ខ្មែរ ដែលជាហេតុធ្វើអោយយើងត្រូវតែទទូលស្គាល់ថា សិល្បះខ្មែរទូទៅកើតចេញពីព្រញ្ញសាសនា ដើម្បីបូជាដល់ដាសនាដូចជាប្រាសាទ សិល្បះ រាំ ច្រៀង ភ្លេង ។ រីឯព្រះពុទ្ធសាសនាមហាយាន ក៏មានឥទិ្ធពលខ្លាំងណាស់ដែរទៅលើសិល្បះ និងអរិយធម៌ ជាពិសេសការផ្លាស់ប្តូរសំណង់និងរបៀបរស់នៅរបស់ខ្មែរអោយវិលទៅរកលក្ខណះ មនុស្សមិនមែន លក្ខណះអាទិទេព ដូចក្នុងព្រហ្មញ្ញសាសនា ឡើយ ជាពិសេសភ្លេងពិណពាទ្យដែលធ្លាប់តែបម្រើអោយរឿងអាទិទេព ក្នុងព្រហ្មញ្ញសាសនាន៏បង្វែរមកបម្រើអោយរឿងមនុស្សក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា បន្ថែមទៀតផងដែរ។ វង់ ភ្លេងពិណពាទ្យជាវង់ភ្លេងសក្ការះសម្រាប់បម្រើអោយជំនឿខាងសាសនា។ វង់ភ្លេងនេះមានកំណើត មួយសារះពីរ។ សារះមួយ បម្រើអោយគតិបណ្ឌិតព្រះហ្មញ្ញសាសនា និងសារះមួយទៀតបម្រើអោយគតិបណ្ឌិតពុទ្ធសាសនា។ ជាដំបូងភ្លេងនេះបម្រើអោយតែគតិបណ្ឌិតព្រះហ្មញ្ញសាសនាទេ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលលទ្ធិព្រហ្មញ្ញសាសនាអស់ឥទិ្ធពលនិងបាត់បង់តូនាទីក្នុងសង្គម វង់ភ្លេងនេះក៏បង្វែរ សារះរបស់ខ្លូន មកបម្រើអោយគតិបណ្ឌិត ពុទ្ធសាសនាថែមទៀត ដែលជសាសនាមានឥទិ្ធពល និងមានតូនាទីសង្គមបច្ចុប្បន្ន។ ថ្វីបើព្រហ្មញ្ញ សាសនា បាត់តួនាទីពីក្នុងសង្គមមែន ប៉ុន្តែមនសិការសង្គម នៅតែគោរពសព្វថ្ងៃនេះ។ ប៉ុន្តែក្នុងសង្គមខ្មែរសព្វថ្ងៃបានបន្ថែមសារះមួយទៀតគឺ គេប្រើប្រាស់ភ្លែង ពិណពាទ្យក្នុងពិធិបន់ស្រប់ក្រៅសាសនា ឬ ពិធីហែសព។ ពិណពាទ្យជាប្រភេទភ្លេងខ្លាំងបើប្រៀបធៀបទៅនឹងដទៃទៀត។ វង់ភ្លេងនេះមានសំនៀងខ្លាំងៗ ព្រោះ ជាវង់ភ្លេងប្រើសុទ្ធតែឧបករណ៏ភ្លេងគោះដំធ្ងន់ៗ ប្រគំតែបទខ្លំាងៗសម្រាប់បំពេញសេចក្តីត្រូវការ ក្នុង ត្រៃវេទ មានព្រះព្រហ្មព្រះសិវះ និង ព្រះវិស្ណុ (ត្រៃសរណះ) ដូចជាបទលើកទ័ព បទហោះហើរ បទប្រយុទ្ធ បទសម្តែងរិទ្ធ កាឡាខ្លួន បទផ្លែងសរ។ ក្រៅពីនេះវង់ភ្លេងពិណពាទ្យប្រគំតែបទវែងៗ ដែលមានលក្ខណះជាបទបរិយាយសាច់រឿង ប្រើមនោសញ្ចេតនាបម្រើអោយតួអង្គក្នុងរឿង ឧបករណ៏ បទជើតជឺន បទបារំាងវែង បទភូមាវែង បទខែកនុព្វរី៣ជាន់។ សុទ្ធតែជាបទធំៗ មានរយះ ពេលប្រគំជាង ៣០នាទី ក្នុងមួយបទៗ។ ទាក់ទងទៅនឹងពិធីផ្សេងៗក្នុងព្រហ្មញ្ញសាសនាវង់ភ្លេង ពិណពាទ្យនេះមានតួនាទីសំខាន់ណាស់ដូចជាពិធី ឧទ្ធិសបូងសូងពិធីសំពះគ្រូ ពិធីលាបំណន់ ពិធីសែនក្រុងពាលី ពិធីបញ្ជុះ បឋមសិលា សង់ប្រាសាទសង់ព្រះវិហារ ឬ សង់ផ្ទះ ពិធីរាំច្រៀងផ្សេងៗ ក្នុងទេវកថា ដូចជាក្នុងរឿងរាមកេរ្តិ៏ រឿងមហាភាតរយុទ្ធជាដើម មានពិធីរាំរបាំបុរាណ ឬ របាំព្រះរាជទ្រព្យ ពិធីសម្តែងល្ខោនពាក់មុខ (ល្ខោនខោល) ល្ខោនបើកបទ។ ទាក់ទងទៅនឹងពិធីផ្សេងៗ ក្នុងពុទ្ធសាសនា វង់ភ្លេងពិណពាទ្យនេះនឹងមានតួនាទីសំខាន់ដូចជា ក្នុងពិធីបុណ្យកឋិន ពិធីបុណ្យផ្កា ពិធីបុណ្យបំបូសនាគ ពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ ពិធីបុណ្យ បច្ច័យបួន ។ នៅ ពេលមានភ្លេងពិណពាទ្យនេះដែរ។ ក្រៅពីពិធីសាសនាទាំងពីរវង់ភ្លេងពិណពាទ្យ បានជ្រៀតចូលទៅ បម្រើអោយពិធីប្រពៃណីខ្មែរជាបណ្តើរៗ មានពិធីតម្កល់សព ពិធីដង្ហែរសព ពិធីបូជាសព ឬ ពិធីបញ្ជុះ អដិ្ឋធាតុ។ តាមសំណុំលក្ខណះជារួមរបស់វង់ភ្លេងពិណពាទ្យនេះបញ្ជាក់អោយឃើញថា ភ្លេងពិណពាទ្យ សម្រាប់ឆ្លុះបញ្ជាំងជីវភាពមនុស្សខ្លាំងកំណត់ពុទ្ធិមនុស្សខាំ្លង កំណត់សតិអារម្មណ៏ជឿងលឿនខាំ្លង កំណត់រាល់ថាមពលខាំ្លងក្លារបស់មនុស្សខ្មែរក្នុងសង្គមខ្មែរ ជាពិសេសក្នុងសង្គមសម័យមហានគរ គឺខាំ្លងទាំងនយោបាយ ខាំ្លងទាំងសង្គម ខ្លាំងទាំងសេដ្ឋកិច្ច និង ខ្លាំងទាំងសាសនា និង វប្បធម៏។
អាស្រ័យដោយប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរជាអ្នកគោរពសាសនាព្រះពុទ្ធសាសនាខ្ជាប់ខ្ជួនបំផុត នោះទើបខ្មែរបានចាត់ទុកថា ភ្លេងពិណពាទ្យជាភ្លេងវត្តសម្រាប់បម្រើអោយវត្តក្នុងពិធីផ្សេងៗ តាមព្រះពុទ្ធសាសនា។ វង់ភ្លេងពិណពាទ្យបានរីកចម្រើនដល់កម្រិតខ្ពស់បំផុតក្នុងសម័យសង្គមរាស្រ្តនិយម។ វត្តនីមួយៗ ក្នុងព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ត្រូវតែមានវង់ភ្លេងពិណពាទ្យ ១វង់ជាកម្មសិទ្ធរបស់វត្ត។ ដូចនេះហើយបានវង់ភ្លេង ពិណពាទ្យមានចំនួន ១៩៦៨ វង់ តាមចំនួនវត្តដែលមានក្នុងសម័យសង្គមរាស្ត្រនិយមនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៧០។

Read more...

ភ្លេងពិណពាទ្យ
ភ្លេងពិណពាទ្យមានដើមកំណើតតាំងពីរជ្ឋកាលព្រះបាទហ្វាន់ស៊ីយុននា
សតវត្សរ៏ទី ៣ មកម្លេះវង់ភ្លេងពិណពាទ្យកើតឡើងតាំងពីមុនអំឡុងសតវត្សរ៏ទី ៣មកម៉្លេះ។ នៅក្នុងសតវត្សរ៏ទី ៣នោះ រវាង ឆ្នាំ ២៤០ ដល់ ១៤៣ ក្នុងរាជព្រះបាទហ្វាន់ ស៊ីយុន (ព្រះបាទអស្យាជ័យ) មានក្រុមសិល្បះរបាំខ្មែរមួយ ក្រុម បានទៅសំម្តែងការរាំច្រៀងនៅប្រទេសចិនភាគខាងត្បូងនារាជធានី វូ រជ្ឋកាលព្រះបាទ ស៊ុន ជាន់។ តាមការពិនិត្យឃើញថា វង់ភ្លេងអារក្ស មានសារសំខាន់ខាងជំនឿអរូបិយ ពុំមែនសម្រាប់ប្រគំជូនការរាំច្រៀងជាក្រុមៗទេ។ រីឯវង់ភ្លេងការមាន សារសំខាន់តែពិធីអាពាហ៏ពិពាហ៏ប៉ុណ្ណោះ ក៏មិនមែនសម្រាប់ប្រគំជូនការរាំច្រៀងក្រុមៗដែរ។ ថ្វីបើពុំមានឯកសារណាបញ្ជាក់អោយបានគ្រប់គ្រាន់ ឬយើងស្រាវជ្រាវរកពុំទាន់ឃើញក៏ដោយ ក៏យើង អាចសន្ឋិដា្ឋនថា គឺជាវង់ភ្លេងពិណពាទ្យនេះឯង ដែលបានប្រគំជូនការរាំច្រៀងសម្តែងនៅប្រទេសចិន នោះពីព្រោះឧបករណ៏ពិណពិតជាមានតូនាទីសំខាន់ជាងឧបករណ៏ភ្លេងដ៏ទៃក្នុងការប្រគំជូនការរាំច្រៀងនាសម័យនោះ។ ភស្តុតាងជាក់ស្តែងនៅលើជញ្ជាំងប្រាសាទបាយ័ន មានឆ្លាក់រូបអប្សរា និង រូបឧបករណ៏ តន្រ្តីជាច្រើនពិសេសឧបករណីពិណមានលក្ខណះដូចជាកំពុងតែប្រគំជូនការរាំច្រៀង។ ការយករូបរបាំ និងឧបករណ៏ភ្លេងមកឆ្លាក់លើជញ្ជាំងប្រាសាទបែបនេះសបញ្ជាក់អោយឃើញថា របាំ និងតន្ត្រីទាំងនេះពិតជាកើតមានមិនសង់ប្រាសាទទៅទៀត។ របាំទេវះ និងតន្ត្រីពិណពាទ្យបានរីក លូតលាស់ដល់កំពូល ហើយផ្សារភា្ជប់ជាមួយគ្នាយ៉ាងជិតស្និទ្ធបំផុតធ្វើសកម្មភាពជាមួយគ្នាយ៉ាង រស់រវើកក្នុងសង្គមតាំងពីសម័យបុរាណ រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន។
ចាប់ពីសតវត្សរ៏ទី១ ដល់ទី ១៣ លទ្ធិព្រហ្មញ្ញសាសនាមានឥទិ្ធពលខ្លាំងណាស់មកលើវប្បធម៌ អរិយធម៌ខ្មែរ ដែលជាហេតុធ្វើអោយយើងត្រូវតែទទូលស្គាល់ថា សិល្បះខ្មែរទូទៅកើតចេញពីព្រញ្ញសាសនា ដើម្បីបូជាដល់ដាសនាដូចជាប្រាសាទ សិល្បះ រាំ ច្រៀង ភ្លេង ។ រីឯព្រះពុទ្ធសាសនាមហាយាន ក៏មានឥទិ្ធពលខ្លាំងណាស់ដែរទៅលើសិល្បះ និងអរិយធម៌ ជាពិសេសការផ្លាស់ប្តូរសំណង់និងរបៀបរស់នៅរបស់ខ្មែរអោយវិលទៅរកលក្ខណះ មនុស្សមិនមែន លក្ខណះអាទិទេព ដូចក្នុងព្រហ្មញ្ញសាសនា ឡើយ ជាពិសេសភ្លេងពិណពាទ្យដែលធ្លាប់តែបម្រើអោយរឿងអាទិទេព ក្នុងព្រហ្មញ្ញសាសនាន៏បង្វែរមកបម្រើអោយរឿងមនុស្សក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា បន្ថែមទៀតផងដែរ។ វង់ ភ្លេងពិណពាទ្យជាវង់ភ្លេងសក្ការះសម្រាប់បម្រើអោយជំនឿខាងសាសនា។ វង់ភ្លេងនេះមានកំណើត មួយសារះពីរ។ សារះមួយ បម្រើអោយគតិបណ្ឌិតព្រះហ្មញ្ញសាសនា និងសារះមួយទៀតបម្រើអោយគតិបណ្ឌិតពុទ្ធសាសនា។ ជាដំបូងភ្លេងនេះបម្រើអោយតែគតិបណ្ឌិតព្រះហ្មញ្ញសាសនាទេ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលលទ្ធិព្រហ្មញ្ញសាសនាអស់ឥទិ្ធពលនិងបាត់បង់តូនាទីក្នុងសង្គម វង់ភ្លេងនេះក៏បង្វែរ សារះរបស់ខ្លូន មកបម្រើអោយគតិបណ្ឌិត ពុទ្ធសាសនាថែមទៀត ដែលជសាសនាមានឥទិ្ធពល និងមានតូនាទីសង្គមបច្ចុប្បន្ន។ ថ្វីបើព្រហ្មញ្ញ សាសនា បាត់តួនាទីពីក្នុងសង្គមមែន ប៉ុន្តែមនសិការសង្គម នៅតែគោរពសព្វថ្ងៃនេះ។ ប៉ុន្តែក្នុងសង្គមខ្មែរសព្វថ្ងៃបានបន្ថែមសារះមួយទៀតគឺ គេប្រើប្រាស់ភ្លែង ពិណពាទ្យក្នុងពិធិបន់ស្រប់ក្រៅសាសនា ឬ ពិធីហែសព។ ពិណពាទ្យជាប្រភេទភ្លេងខ្លាំងបើប្រៀបធៀបទៅនឹងដទៃទៀត។ វង់ភ្លេងនេះមានសំនៀងខ្លាំងៗ ព្រោះ ជាវង់ភ្លេងប្រើសុទ្ធតែឧបករណ៏ភ្លេងគោះដំធ្ងន់ៗ ប្រគំតែបទខ្លំាងៗសម្រាប់បំពេញសេចក្តីត្រូវការ ក្នុង ត្រៃវេទ មានព្រះព្រហ្មព្រះសិវះ និង ព្រះវិស្ណុ (ត្រៃសរណះ) ដូចជាបទលើកទ័ព បទហោះហើរ បទប្រយុទ្ធ បទសម្តែងរិទ្ធ កាឡាខ្លួន បទផ្លែងសរ។ ក្រៅពីនេះវង់ភ្លេងពិណពាទ្យប្រគំតែបទវែងៗ ដែលមានលក្ខណះជាបទបរិយាយសាច់រឿង ប្រើមនោសញ្ចេតនាបម្រើអោយតួអង្គក្នុងរឿង ឧបករណ៏ បទជើតជឺន បទបារំាងវែង បទភូមាវែង បទខែកនុព្វរី៣ជាន់។ សុទ្ធតែជាបទធំៗ មានរយះ ពេលប្រគំជាង ៣០នាទី ក្នុងមួយបទៗ។ ទាក់ទងទៅនឹងពិធីផ្សេងៗក្នុងព្រហ្មញ្ញសាសនាវង់ភ្លេង ពិណពាទ្យនេះមានតួនាទីសំខាន់ណាស់ដូចជាពិធី ឧទ្ធិសបូងសូងពិធីសំពះគ្រូ ពិធីលាបំណន់ ពិធីសែនក្រុងពាលី ពិធីបញ្ជុះ បឋមសិលា សង់ប្រាសាទសង់ព្រះវិហារ ឬ សង់ផ្ទះ ពិធីរាំច្រៀងផ្សេងៗ ក្នុងទេវកថា ដូចជាក្នុងរឿងរាមកេរ្តិ៏ រឿងមហាភាតរយុទ្ធជាដើម មានពិធីរាំរបាំបុរាណ ឬ របាំព្រះរាជទ្រព្យ ពិធីសម្តែងល្ខោនពាក់មុខ (ល្ខោនខោល) ល្ខោនបើកបទ។ ទាក់ទងទៅនឹងពិធីផ្សេងៗ ក្នុងពុទ្ធសាសនា វង់ភ្លេងពិណពាទ្យនេះនឹងមានតួនាទីសំខាន់ដូចជា ក្នុងពិធីបុណ្យកឋិន ពិធីបុណ្យផ្កា ពិធីបុណ្យបំបូសនាគ ពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ ពិធីបុណ្យ បច្ច័យបួន ។ នៅ ពេលមានភ្លេងពិណពាទ្យនេះដែរ។ ក្រៅពីពិធីសាសនាទាំងពីរវង់ភ្លេងពិណពាទ្យ បានជ្រៀតចូលទៅ បម្រើអោយពិធីប្រពៃណីខ្មែរជាបណ្តើរៗ មានពិធីតម្កល់សព ពិធីដង្ហែរសព ពិធីបូជាសព ឬ ពិធីបញ្ជុះ អដិ្ឋធាតុ។ តាមសំណុំលក្ខណះជារួមរបស់វង់ភ្លេងពិណពាទ្យនេះបញ្ជាក់អោយឃើញថា ភ្លេងពិណពាទ្យ សម្រាប់ឆ្លុះបញ្ជាំងជីវភាពមនុស្សខ្លាំងកំណត់ពុទ្ធិមនុស្សខាំ្លង កំណត់សតិអារម្មណ៏ជឿងលឿនខាំ្លង កំណត់រាល់ថាមពលខាំ្លងក្លារបស់មនុស្សខ្មែរក្នុងសង្គមខ្មែរ ជាពិសេសក្នុងសង្គមសម័យមហានគរ គឺខាំ្លងទាំងនយោបាយ ខាំ្លងទាំងសង្គម ខ្លាំងទាំងសេដ្ឋកិច្ច និង ខ្លាំងទាំងសាសនា និង វប្បធម៏។
អាស្រ័យដោយប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរជាអ្នកគោរពសាសនាព្រះពុទ្ធសាសនាខ្ជាប់ខ្ជួនបំផុត នោះទើបខ្មែរបានចាត់ទុកថា ភ្លេងពិណពាទ្យជាភ្លេងវត្តសម្រាប់បម្រើអោយវត្តក្នុងពិធីផ្សេងៗ តាមព្រះពុទ្ធសាសនា។ វង់ភ្លេងពិណពាទ្យបានរីកចម្រើនដល់កម្រិតខ្ពស់បំផុតក្នុងសម័យសង្គមរាស្រ្តនិយម។ វត្តនីមួយៗ ក្នុងព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ត្រូវតែមានវង់ភ្លេងពិណពាទ្យ ១វង់ជាកម្មសិទ្ធរបស់វត្ត។ ដូចនេះហើយបានវង់ភ្លេង ពិណពាទ្យមានចំនួន ១៩៦៨ វង់ តាមចំនួនវត្តដែលមានក្នុងសម័យសង្គមរាស្ត្រនិយមនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៧០។

Read more...

ភ្លេងពិណពាទ្យ
ភ្លេងពិណពាទ្យមានដើមកំណើតតាំងពីរជ្ឋកាលព្រះបាទហ្វាន់ស៊ីយុននាសតវត្សរ៏ទី ៣ មកម្លេះ
វង់ភ្លេងពិណពាទ្យកើតឡើងតាំងពីមុនអំឡុងសតវត្សរ៏ទី ៣មកម៉្លេះ។ នៅក្នុងសតវត្សរ៏ទី ៣នោះ រវាង ឆ្នាំ ២៤០ ដល់ ១៤៣ ក្នុងរាជព្រះបាទហ្វាន់ ស៊ីយុន (ព្រះបាទអស្យាជ័យ) មានក្រុមសិល្បះរបាំខ្មែរមួយ ក្រុម បានទៅសំម្តែងការរាំច្រៀងនៅប្រទេសចិនភាគខាងត្បូងនារាជធានី វូ រជ្ឋកាលព្រះបាទ ស៊ុន ជាន់។ តាមការពិនិត្យឃើញថា វង់ភ្លេងអារក្ស មានសារសំខាន់ខាងជំនឿអរូបិយ ពុំមែនសម្រាប់ប្រគំជូនការរាំច្រៀងជាក្រុមៗទេ។ រីឯវង់ភ្លេងការមាន សារសំខាន់តែពិធីអាពាហ៏ពិពាហ៏ប៉ុណ្ណោះ ក៏មិនមែនសម្រាប់ប្រគំជូនការរាំច្រៀងក្រុមៗដែរ។ ថ្វីបើពុំមានឯកសារណាបញ្ជាក់អោយបានគ្រប់គ្រាន់ ឬយើងស្រាវជ្រាវរកពុំទាន់ឃើញក៏ដោយ ក៏យើង អាចសន្ឋិដា្ឋនថា គឺជាវង់ភ្លេងពិណពាទ្យនេះឯង ដែលបានប្រគំជូនការរាំច្រៀងសម្តែងនៅប្រទេសចិន នោះពីព្រោះឧបករណ៏ពិណពិតជាមានតូនាទីសំខាន់ជាងឧបករណ៏ភ្លេងដ៏ទៃក្នុងការប្រគំជូនការរាំច្រៀងនាសម័យនោះ។ ភស្តុតាងជាក់ស្តែងនៅលើជញ្ជាំងប្រាសាទបាយ័ន មានឆ្លាក់រូបអប្សរា និង រូបឧបករណ៏ តន្រ្តីជាច្រើនពិសេសឧបករណីពិណមានលក្ខណះដូចជាកំពុងតែប្រគំជូនការរាំច្រៀង។ ការយករូបរបាំ និងឧបករណ៏ភ្លេងមកឆ្លាក់លើជញ្ជាំងប្រាសាទបែបនេះសបញ្ជាក់អោយឃើញថា របាំ និងតន្ត្រីទាំងនេះពិតជាកើតមានមិនសង់ប្រាសាទទៅទៀត។ របាំទេវះ និងតន្ត្រីពិណពាទ្យបានរីក លូតលាស់ដល់កំពូល ហើយផ្សារភា្ជប់ជាមួយគ្នាយ៉ាងជិតស្និទ្ធបំផុតធ្វើសកម្មភាពជាមួយគ្នាយ៉ាង រស់រវើកក្នុងសង្គមតាំងពីសម័យបុរាណ រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន។
ចាប់ពីសតវត្សរ៏ទី១ ដល់ទី ១៣ លទ្ធិព្រហ្មញ្ញសាសនាមានឥទិ្ធពលខ្លាំងណាស់មកលើវប្បធម៌ អរិយធម៌ខ្មែរ ដែលជាហេតុធ្វើអោយយើងត្រូវតែទទូលស្គាល់ថា សិល្បះខ្មែរទូទៅកើតចេញពីព្រញ្ញសាសនា ដើម្បីបូជាដល់ដាសនាដូចជាប្រាសាទ សិល្បះ រាំ ច្រៀង ភ្លេង ។ រីឯព្រះពុទ្ធសាសនាមហាយាន ក៏មានឥទិ្ធពលខ្លាំងណាស់ដែរទៅលើសិល្បះ និងអរិយធម៌ ជាពិសេសការផ្លាស់ប្តូរសំណង់និងរបៀបរស់នៅរបស់ខ្មែរអោយវិលទៅរកលក្ខណះ មនុស្សមិនមែន លក្ខណះអាទិទេព ដូចក្នុងព្រហ្មញ្ញសាសនា ឡើយ ជាពិសេសភ្លេងពិណពាទ្យដែលធ្លាប់តែបម្រើអោយរឿងអាទិទេព ក្នុងព្រហ្មញ្ញសាសនាន៏បង្វែរមកបម្រើអោយរឿងមនុស្សក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា បន្ថែមទៀតផងដែរ។ វង់ ភ្លេងពិណពាទ្យជាវង់ភ្លេងសក្ការះសម្រាប់បម្រើអោយជំនឿខាងសាសនា។ វង់ភ្លេងនេះមានកំណើត មួយសារះពីរ។ សារះមួយ បម្រើអោយគតិបណ្ឌិតព្រះហ្មញ្ញសាសនា និងសារះមួយទៀតបម្រើអោយគតិបណ្ឌិតពុទ្ធសាសនា។ ជាដំបូងភ្លេងនេះបម្រើអោយតែគតិបណ្ឌិតព្រះហ្មញ្ញសាសនាទេ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលលទ្ធិព្រហ្មញ្ញសាសនាអស់ឥទិ្ធពលនិងបាត់បង់តូនាទីក្នុងសង្គម វង់ភ្លេងនេះក៏បង្វែរ សារះរបស់ខ្លូន មកបម្រើអោយគតិបណ្ឌិត ពុទ្ធសាសនាថែមទៀត ដែលជសាសនាមានឥទិ្ធពល និងមានតូនាទីសង្គមបច្ចុប្បន្ន។ ថ្វីបើព្រហ្មញ្ញ សាសនា បាត់តួនាទីពីក្នុងសង្គមមែន ប៉ុន្តែមនសិការសង្គម នៅតែគោរពសព្វថ្ងៃនេះ។ ប៉ុន្តែក្នុងសង្គមខ្មែរសព្វថ្ងៃបានបន្ថែមសារះមួយទៀតគឺ គេប្រើប្រាស់ភ្លែង ពិណពាទ្យក្នុងពិធិបន់ស្រប់ក្រៅសាសនា ឬ ពិធីហែសព។ ពិណពាទ្យជាប្រភេទភ្លេងខ្លាំងបើប្រៀបធៀបទៅនឹងដទៃទៀត។ វង់ភ្លេងនេះមានសំនៀងខ្លាំងៗ ព្រោះ ជាវង់ភ្លេងប្រើសុទ្ធតែឧបករណ៏ភ្លេងគោះដំធ្ងន់ៗ ប្រគំតែបទខ្លំាងៗសម្រាប់បំពេញសេចក្តីត្រូវការ ក្នុង ត្រៃវេទ មានព្រះព្រហ្មព្រះសិវះ និង ព្រះវិស្ណុ (ត្រៃសរណះ) ដូចជាបទលើកទ័ព បទហោះហើរ បទប្រយុទ្ធ បទសម្តែងរិទ្ធ កាឡាខ្លួន បទផ្លែងសរ។ ក្រៅពីនេះវង់ភ្លេងពិណពាទ្យប្រគំតែបទវែងៗ ដែលមានលក្ខណះជាបទបរិយាយសាច់រឿង ប្រើមនោសញ្ចេតនាបម្រើអោយតួអង្គក្នុងរឿង ឧបករណ៏ បទជើតជឺន បទបារំាងវែង បទភូមាវែង បទខែកនុព្វរី៣ជាន់។ សុទ្ធតែជាបទធំៗ មានរយះ ពេលប្រគំជាង ៣០នាទី ក្នុងមួយបទៗ។ ទាក់ទងទៅនឹងពិធីផ្សេងៗក្នុងព្រហ្មញ្ញសាសនាវង់ភ្លេង ពិណពាទ្យនេះមានតួនាទីសំខាន់ណាស់ដូចជាពិធី ឧទ្ធិសបូងសូងពិធីសំពះគ្រូ ពិធីលាបំណន់ ពិធីសែនក្រុងពាលី ពិធីបញ្ជុះ បឋមសិលា សង់ប្រាសាទសង់ព្រះវិហារ ឬ សង់ផ្ទះ ពិធីរាំច្រៀងផ្សេងៗ ក្នុងទេវកថា ដូចជាក្នុងរឿងរាមកេរ្តិ៏ រឿងមហាភាតរយុទ្ធជាដើម មានពិធីរាំរបាំបុរាណ ឬ របាំព្រះរាជទ្រព្យ ពិធីសម្តែងល្ខោនពាក់មុខ (ល្ខោនខោល) ល្ខោនបើកបទ។ ទាក់ទងទៅនឹងពិធីផ្សេងៗ ក្នុងពុទ្ធសាសនា វង់ភ្លេងពិណពាទ្យនេះនឹងមានតួនាទីសំខាន់ដូចជា ក្នុងពិធីបុណ្យកឋិន ពិធីបុណ្យផ្កា ពិធីបុណ្យបំបូសនាគ ពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ ពិធីបុណ្យ បច្ច័យបួន ។ នៅ ពេលមានភ្លេងពិណពាទ្យនេះដែរ។ ក្រៅពីពិធីសាសនាទាំងពីរវង់ភ្លេងពិណពាទ្យ បានជ្រៀតចូលទៅ បម្រើអោយពិធីប្រពៃណីខ្មែរជាបណ្តើរៗ មានពិធីតម្កល់សព ពិធីដង្ហែរសព ពិធីបូជាសព ឬ ពិធីបញ្ជុះ អដិ្ឋធាតុ។ តាមសំណុំលក្ខណះជារួមរបស់វង់ភ្លេងពិណពាទ្យនេះបញ្ជាក់អោយឃើញថា ភ្លេងពិណពាទ្យ សម្រាប់ឆ្លុះបញ្ជាំងជីវភាពមនុស្សខ្លាំងកំណត់ពុទ្ធិមនុស្សខាំ្លង កំណត់សតិអារម្មណ៏ជឿងលឿនខាំ្លង កំណត់រាល់ថាមពលខាំ្លងក្លារបស់មនុស្សខ្មែរក្នុងសង្គមខ្មែរ ជាពិសេសក្នុងសង្គមសម័យមហានគរ គឺខាំ្លងទាំងនយោបាយ ខាំ្លងទាំងសង្គម ខ្លាំងទាំងសេដ្ឋកិច្ច និង ខ្លាំងទាំងសាសនា និង វប្បធម៏។
អាស្រ័យដោយប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរជាអ្នកគោរពសាសនាព្រះពុទ្ធសាសនាខ្ជាប់ខ្ជួនបំផុត នោះទើបខ្មែរបានចាត់ទុកថា ភ្លេងពិណពាទ្យជាភ្លេងវត្តសម្រាប់បម្រើអោយវត្តក្នុងពិធីផ្សេងៗ តាមព្រះពុទ្ធសាសនា។ វង់ភ្លេងពិណពាទ្យបានរីកចម្រើនដល់កម្រិតខ្ពស់បំផុតក្នុងសម័យសង្គមរាស្រ្តនិយម។ វត្តនីមួយៗ ក្នុងព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ត្រូវតែមានវង់ភ្លេងពិណពាទ្យ ១វង់ជាកម្មសិទ្ធរបស់វត្ត។ ដូចនេះហើយបានវង់ភ្លេង ពិណពាទ្យមានចំនួន ១៩៦៨ វង់ តាមចំនួនវត្តដែលមានក្នុងសម័យសង្គមរាស្ត្រនិយមនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៧០។

Read more...

សិស្សស្នាក់ក្នុង ជួបជាមួយ ផ្នែក ក្រឡឹង
កីឡាបាល់បោះនៅសាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូ ខេត្តព្រះសីហនុបាន
ប្រព្រឹត្តទៅ យ៉ាងរលូន យ៉ាងត្រឹមត្រូវបំផុត។ កាលពីថ្ងៃ សុក្រ ទី
១៣ ខែសីហា ឆ្នាំ២០១០ នៅសាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូ បានបន្ត
ការប្រកួតបាល់បោះផ្នែកបុរស ដែលមានដំណើតការល្អ។ គឺ ក្រុម
សិស្សស្នាក់ក្នុង ប្រកួតជាមួយ ផ្នែកក្រឡឹង ដែលចាប់ពីម៉ោង
១២:០០ រហូតដល់ ១២:៣០នាទីថ្ងៃត្រង់ បន្ទាប់ពីពេលបាយថ្ងៃ
ត្រង់រួច។ នៅក្នុងតង់ទីមួយ ជាតង់ចាប់ផ្តើមលេង នោះក្រុមកីឡាករ
ទាំងអស់ពោរពេញទៅដោយកម្លំាងនោះ បានបញ្ចេញភាពខាំ្លងក្លា រៀងៗខ្លួន។មិនបានយូរប៉ុន្មានផងក្រុមក្រឡឹងបានបោះចូល មួយ
ដែលស្មើនឹង ២គ្រាប់ ។ឃើញដូចនោះក្រុមកីឡាករសិស្សស្នាក់ក្នុង
មិនបង្អង់ បានបោះចូល ដែរដោយសងភ្លាមៗ គឺមានន័យថា ទាន់
នៅក្តៅៗ។នៅក្នុងតង់ទី ១ក្រុមកីឡាករ ទាំងពីរក្រុមមានការស្វិត
ស្វាញយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការលេង។ កីឡាករសុទ្ធមាន ភាពអំនត់ក្នុង
ការលេង មានបទពិសោធន៏ មានក្បាច់ក្នុងការញាក់បាល់ របៀប
ការគ្រប់គ្រងបាល់ ជាពិសេសនោះ មានសីលធម៏ចំពោះគ្នានឹងគ្នា
ទៅវិញ ទៅមក។ ក្រុមកីឡាករក្រឡឹងទទួលបាន ៨គ្រាប់ នឹង
ក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុងទទួល បានពន្ទុ ៨ដែរ នៅក្នុងតង់ទី ១ មាន
ន័យថា ក្រុមទំាងពីរមានពន្ទុ ស្មើគ្នា។ឪកាសក្នុងកាបោះរបស់កីឡា
ករវិញមានច្រើនណាស់ តែបោះមិនចូល បើនិយាយទៅ ចូលហារ
ហុក សិបគ្រាប់ឯណោះ។ តែមិនដឹងយ៉ាងមិច បានជា កីឡាករ
បោះមិនចូល ប្រហែលជាប្រញាប់ពេក ភ័យ ឬ យ៉ាងណា គឺគួរ
អោយ ស្តាយណាស់។តង់ទី១ ដែលមានរយះពេល ១៥នាទី ត្រូវ
បានបញ្ចប់ ដោយក្រុមទំាងពីរមានពន្ទុ ស្មើគ្នា ។រយះពេល ៥នាទី
សម្រាប់អោយកីឡាករ បានសម្រាក។ តង់ទី២ បានចូលមកដល់
នៅពេលនោះកីឡាករនីមួយៗ ខិតខំលេងណាស់ដោយសារតែជា
តង់ចុងក្រោយ។រីឯអ្នកទស្សនាវិញបង្អង់ដែរ គឺថា លែងអង្គុយ
ងើបឈរទាំងអស់គ្នា ហើយក្នុងនោះផងដែរមានអ្នកអធិប្បាយ លាយឡំជាមួយនូវចម្រៀងដ៏ពិរោះយ៉ាងក្រៃលែង។ធ្វើអោយកីឡាករ
មានទឹកចិត្តលេងកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ អ្នកទស្សនាទះដៃផង សែ្រក
ផង មើលទៅគួរអោយអារម្មណ៏ណាស់។ ភ្លេចខ្លួនមួយភ្លែត កីឡា
ករក្រឡឹងបានបោះចូល ១គ្រាប់ទៀត កីឡាករសិស្សស្នាក់ក្នុង
ឃើញដូចនោះ បោះចូលវិញ បោះទៅបោះមក ភាគច្រើន
សុទ្ធតែអត់ចូល។ក្រុមកីឡាករ ក្រឡឹង សុទ្ធតែមានមាឌថំ ខ្ពស់
ជាងក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុង ។នៅក្នុងតង់ទី ២នេះ ក្រុមក្រឡឹងទទួល
បានពន្ទុ ១០គ្រាប់ និងក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុងទទួលបានពន្ទុតែ ៥
ប៉ុណោ្ណះ ដូចនេះ ក្រុម សិស្សស្នាក់ក្នុងបានចាញ់ក្រុមកីឡាករ
ក្រឡឹង ៥ពន្ទុ។សរុបពន្ទុ តង់ទាំងពីរ ក្រុមក្រឡឹងទទួលបានពន្ទុ
ចំនួន ១៨គ្រាប់ និង ក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុងទទួលបាន ពន្ទុចំនួន
១៣គា្រប់ប៉ុណ្ណោះ។ដូចនេះក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុងចាញ់ក្នុងការ
ប្រកួតនេះ។

Read more...

សិស្សស្នាក់ក្នុង ជួបជាមួយ ផ្នែក ក្រឡឹង
កីឡាបាល់បោះនៅសាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូ ខេត្តព្រះសីហនុ បានប្រព្រឹត្តទៅ យ៉ាងរលូន យ៉ាងត្រឹមត្រូវបំផុត។ កាលពីថ្ងៃ សុក្រ ទី ១៣ ខែសីហា ឆ្នាំ២០១០ នៅសាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូ បានបន្តការប្រកួតបាល់បោះផ្នែកបុរស ដែលមានដំណើតការល្អ។ គឺ ក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុង ប្រកួតជាមួយ ផ្នែកក្រឡឹង ដែលចាប់ពីម៉ោង ១២:០០ រហូតដល់ ១២:៣០នាទីថ្ងៃត្រង់ បន្ទាប់ពីពេលបាយថ្ងៃត្រង់រួច។ នៅក្នុងតង់ទីមួយ ជាតង់ចាប់ផ្តើមលេង នោះ ក្រុមកីឡាករទាំងអស់ពោរពេញទៅដោយកម្លំាងនោះ បានបញ្ចេញភាពខាំ្លងក្លា រៀងៗខ្លួន។មិនបានយូរប៉ុន្មានផងក្រុមក្រឡឹងបានបោះចូល មួយ ដែលស្មើនឹង ២គ្រាប់ ។ឃើញដូចនោះក្រុមកីឡាករសិស្សស្នាក់ក្នុង មិនបង្អង់ បានបោះចូល ដែរដោយសងភ្លាមៗ គឺមានន័យថា ទាន់នៅក្តៅៗ។នៅក្នុងតង់ទី ១ក្រុមកីឡាករ ទាំងពីរក្រុមមានការស្វិតស្វាញយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការលេង។ កីឡាករសុទ្ធមាន ភាពអំនត់ក្នុងការលេង មានបទពិសោធន៏ មានក្បាច់ក្នុងការញាក់បាល់ របៀបការគ្រប់គ្រងបាល់ ជាពិសេសនោះ មានសីលធម៏ចំពោះគ្នានឹងគ្នាទៅវិញ ទៅមក។ ក្រុមកីឡាករក្រឡឹងទទួលបាន ៨គ្រាប់ នឹង ក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុងទទួល បានពន្ទុ ៨ដែរ នៅក្នុងតង់ទី ១ មានន័យថា ក្រុមទំាងពីរមានពន្ទុ ស្មើគ្នា។ឪកាសក្នុងកាបោះរបស់កីឡាករវិញមានច្រើនណាស់ តែបោះមិនចូល បើនិយាយទៅ ចូលហារ ហុក សិបគ្រាប់ឯណោះ។ តែមិនដឹងយ៉ាងមិច បានជា កីឡាករបោះមិនចូល ប្រហែលជាប្រញាប់ពេក ភ័យ ឬ យ៉ាងណា គឺគួរអោយ ស្តាយណាស់។តង់ទី១ ដែលមានរយះពេល ១៥នាទី ត្រូវបានបញ្ចប់ ដោយក្រុមទំាងពីរមានពន្ទុ ស្មើគ្នា ។រយះពេល ៥នាទី សម្រាប់អោយកីឡាករ បានសម្រាក។ តង់ទី២ បានចូលមកដល់ នៅពេលនោះកីឡាករនីមួយៗ ខិតខំលេងណាស់ដោយសារតែជាតង់ចុងក្រោយ។រីឯអ្នកទស្សនាវិញបង្អង់
ដែរ គឺថា លែងអង្គុយ ងើបឈរទាំងអស់គ្នា ហើយក្នុងនោះផងដែរមានអ្នកអធិប្បាយ លាយឡំជាមួយនូវចម្រៀងដ៏ពិរោះយ៉ាងក្រៃលែង។ធ្វើអោយកីឡាករមាន
ទឹកចិត្តលេងកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ អ្នកទស្សនាទះដៃផង សែ្រកផង មើលទៅគួរ
អោយអារម្មណ៏ណាស់។ ភ្លេចខ្លួនមួយភ្លែត កីឡាករក្រឡឹងបានបោះចូល ១គ្រាប់ទៀត កីឡាករសិស្សស្នាក់ក្នុងឃើញដូចនោះ បោះចូលវិញ បោះទៅបោះមក ភាគច្រើន
សុទ្ធតែអត់ចូល។ក្រុមកីឡាករ ក្រឡឹង សុទ្ធតែមានមាឌថំ ខ្ពស់ ជាងក្រុមសិស្ស
ស្នាក់ក្នុង ។នៅក្នុងតង់ទី ២នេះ ក្រុមក្រឡឹងទទួលបានពន្ទុ ១០គ្រាប់ និងក្រុម
សិស្សស្នាក់ក្នុងទទួលបានពន្ទុតែ ៥ប៉ុណោ្ណះ ដូចនេះ ក្រុម សិស្សស្នាក់ក្នុងបាន
ចាញ់ក្រុមកីឡាករក្រឡឹង ៥ពន្ទុ។សរុបពន្ទុ តង់ទាំងពីរ ក្រុមក្រឡឹងទទួលបានពន្ទុ
ចំនួន ១៨គ្រាប់ និង ក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុងទទួលបាន ពន្ទុចំនួន ១៣គា្រប់ប៉ុណ្ណោះ។
ដូចនេះក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុងចាញ់ក្នុងការប្រកួតនេះ។

Read more...

សិស្សស្នាក់ក្នុង ជួបជាមួយ ផ្នែក ក្រឡឹង
កីឡាបាល់បោះនៅសាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូ ខេត្តព្រះសីហនុ បានប្រព្រឹត្តទៅ យ៉ាងរលូន យ៉ាងត្រឹមត្រូវបំផុត។ កាលពីថ្ងៃ សុក្រ ទី ១៣ ខែសីហា ឆ្នាំ២០១០ នៅសាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូ បានបន្តការប្រកួតបាល់បោះផ្នែកបុរស ដែលមានដំណើតការល្អ។ គឺ ក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុង ប្រកួតជាមួយ ផ្នែកក្រឡឹង ដែលចាប់ពីម៉ោង ១២:០០ រហូតដល់ ១២:៣០នាទីថ្ងៃត្រង់ បន្ទាប់ពីពេលបាយថ្ងៃត្រង់រួច។ នៅក្នុងតង់ទីមួយ ជាតង់ចាប់ផ្តើមលេង នោះ ក្រុមកីឡាករទាំងអស់ពោរពេញទៅដោយកម្លំាងនោះ បានបញ្ចេញភាពខាំ្លងក្លា រៀងៗខ្លួន។មិនបានយូរប៉ុន្មានផងក្រុមក្រឡឹងបានបោះចូល មួយ ដែលស្មើនឹង ២គ្រាប់ ។ឃើញដូចនោះក្រុមកីឡាករសិស្សស្នាក់ក្នុង មិនបង្អង់ បានបោះចូល ដែរដោយសងភ្លាមៗ គឺមានន័យថា ទាន់នៅក្តៅៗ។នៅក្នុងតង់ទី ១ក្រុមកីឡាករ ទាំងពីរក្រុមមានការស្វិតស្វាញយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការលេង។ កីឡាករសុទ្ធមាន ភាពអំនត់ក្នុងការលេង មានបទពិសោធន៏ មានក្បាច់ក្នុងការញាក់បាល់ របៀបការគ្រប់គ្រងបាល់ ជាពិសេសនោះ មានសីលធម៏ចំពោះគ្នានឹងគ្នាទៅវិញ ទៅមក។ ក្រុមកីឡាករក្រឡឹងទទួលបាន ៨គ្រាប់ នឹង ក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុងទទួល បានពន្ទុ ៨ដែរ នៅក្នុងតង់ទី ១ មានន័យថា ក្រុមទំាងពីរមានពន្ទុ ស្មើគ្នា។ឪកាសក្នុងកាបោះរបស់កីឡាករវិញមានច្រើនណាស់ តែបោះមិនចូល បើនិយាយទៅ ចូលហារ ហុក សិបគ្រាប់ឯណោះ។ តែមិនដឹងយ៉ាងមិច បានជា កីឡាករបោះមិនចូល ប្រហែលជាប្រញាប់ពេក ភ័យ ឬ យ៉ាងណា គឺគួរអោយ ស្តាយណាស់។តង់ទី១ ដែលមានរយះពេល ១៥នាទី ត្រូវបានបញ្ចប់ ដោយក្រុមទំាងពីរមានពន្ទុ ស្មើគ្នា ។រយះពេល ៥នាទី សម្រាប់អោយកីឡាករ បានសម្រាក។ តង់ទី២ បានចូលមកដល់ នៅពេលនោះកីឡាករនីមួយៗ ខិតខំលេងណាស់ដោយសារតែជាតង់ចុងក្រោយ។រីឯអ្នកទស្សនាវិញបង្អង់ដែរ គឺថា លែងអង្គុយ ងើបឈរទាំងអស់គ្នា ហើយក្នុងនោះផងដែរមានអ្នកអធិប្បាយ លាយឡំជាមួយនូវចម្រៀងដ៏ពិរោះយ៉ាងក្រៃលែង។ធ្វើអោយកីឡាករមានទឹកចិត្តលេងកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ អ្នកទស្សនាទះដៃផង សែ្រកផង មើលទៅគួរអោយអារម្មណ៏ណាស់។ ភ្លេចខ្លួនមួយភ្លែត កីឡាករក្រឡឹងបានបោះចូល ១គ្រាប់ទៀត កីឡាករសិស្សស្នាក់ក្នុងឃើញដូចនោះ បោះចូលវិញ បោះទៅបោះមក ភាគច្រើនសុទ្ធតែអត់ចូល។ក្រុមកីឡាករ ក្រឡឹង សុទ្ធតែមានមាឌថំ ខ្ពស់ ជាងក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុង ។នៅក្នុងតង់ទី ២នេះ ក្រុមក្រឡឹងទទួលបានពន្ទុ ១០គ្រាប់ និងក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុងទទួលបានពន្ទុតែ ៥ប៉ុណោ្ណះ ដូចនេះ ក្រុម សិស្សស្នាក់ក្នុងបានចាញ់ក្រុមកីឡាករក្រឡឹង ៥ពន្ទុ។សរុបពន្ទុ តង់ទាំងពីរ ក្រុមក្រឡឹងទទួលបានពន្ទុ ចំនួន ១៨គ្រាប់ និង ក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុងទទួលបាន ពន្ទុចំនួន ១៣គា្រប់ប៉ុណ្ណោះ។
ដូចនេះក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុងចាញ់ក្នុងការប្រកួតនេះ។

Read more...

ប្រវត្តិព្រះថោង
កាលនោះនៅនគរឥន្ទព័ទ្ធ មានស្តេចមួយព្រះអង្គ ព្រះនាមអទិច្ចវង្ស សោយរាជ្យ សម្បត្តិ មានកូនប្រុស ៥នាក់ បុត្រទី ១ត្រូវបានព្រះអង្គតម្រូវ អោយកាន់កាប់ ខេត្តខណ្ឌ័ផ្នែកទិសខាងកើត បុត្រទី២ ខេត្តខ័ណ្ឌទិសខាងជើង បុត្រទី៣ ខេត្តខណ្ឌ័ទិសខាងលិច ហើយ បុត្រទី៤ ព្រះថោងត្រូវទទួលបន្ទុកខេត្តខណ្ឌ័ទិស ខាងត្បូង។
ចំណែកឯបុត្រទី៥ ដែលនៅក្មេងជាងគេ ព្រះអង្គបានទុក អោយគង់នៅជាប់ជាមួយនឹងព្រអង្គ ក្នុងព្រះបរមរាជវាំង។
ឆ្នាំមួយ ដោយមានជម្ងឺព្យា ហើយ ពេលវេលា កាលះទេសះ ត្រូវជាន់ចំនឹង ពិធីបុណ្យប្រចាំឆ្នាំ ដែលព្រះរាជាត្រូវតែទទួលស្តេចនគរចំណុះនាមឺនសព្វមុខមន្រី្ត មកពីគ្រប់ទិសទី ព្រះអទិច្ចវង្សា ក៏បានបង្អាប់អោយបុត្រពៅ ចេញធ្វើជាព្រះរាជ តំណាង ទៅទទួលភ្ញៀវជំនួសព្រះអង្គ។
គ្រប់ៗគ្នា មានទំាងស្តេចបងព្រះអង្គ ទាំង៣អង្គ បានក្រាបថ្វាយបង្គំ បុត្រពៅតំ ណាងព្រះរាជា តាមរបៀបរបរប្រពៃណី។ លើកលែងតែព្រះថោង ដែលមិនបាន ក្រាបថ្វាយបង្គំ តាមទំនៀមទម្លាប់។ ពីព្រោះ ព្រះអង្គាបនយល់ នឹកស្មាន ថាព្រះ បិតាបានលើករាជ្យសម្បត្តិផ្ទេរអោយប្អូនរួចជាស្រេចបាច់បាត់ទៅហើយ។ តែបើ តាមឯកសារខ្លះទៀត គេបានបញ្ជាក់ថាព្រះថាព្រះមហាក្សត្រ បានប្រគល់ារាជ្យ អៅយបុត្រពៅ រូចស្រេចទៅហើយមែន។
ដោយក្តីមួហ្មងអាក់អន់ស្រពន់ចិត្ត ក្តៅក្រហាយ ដល់ត្រឡប់មកដល់នគរវិញ ព្រហថោងក៏កោះប្រជុំអស់សព្វមុខមន្ត្រី ដើម្បីរៀបរាប់ប្រាប់នូវអស់ព្រឹត្តិការណ៏។ ព្រះអង្គ បានសម្រេចចត្តិថា នៅពេលអនាគត ព្រះអង្គនឹងលែងយាងទៅចូលរួម ពិធីបុណ្យអ្វីទាំងអស់ នៅឯព្រះបរមរាជ្យវាំង។
ពេលនោះ មុខមន្ត្រីទាំងអស់ គ្មាននរណាម្នាក់ ហ៊ានបញ្ជេញយោបល់ ឬ មតិអ្វី ឡើយ។ ម្នាក់ៗ គិតតែវៃអបស៊ីអែប ឡេមឡឹមឥតខ្នាស់អៀន ហើយ យល់ស្រប តាមគ្រប់ចំនុច។ ពីថ្ងៃនេះមក ព្រះថោងលែងទៅថ្វាយបង្គំព្រះបិតា ដូចសព្វដងនោះ។
ដឹងរឿងនេះកាលណា ព្រះអនុជពៅ សុំសេចក្តីអនុញ្ញាត្តិពីឪពុក ដើម្បីទៅជួបបង។ ជួបបងកាលណា ព្រះអង្គលុតជង្គង់ថ្វាយបង្គំ ដែលជាហេតុ ធ្វើអោយព្រះថោងមានការភ្ញាក់ផ្អើល និង ឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំង។ ក្រោយបានស្តាប់ការពន្យល់របស់ប្អូន បានដឹងយល់គ្រប់ដំណើរការពីដើមមក ព្រះថោង ក៏បានយល់ស្គាល់អំពីកំហុសរបស់ខ្លួន ហើយ ក៏បានផ្តាំប្អូន អោយ សុំព្រះរាជ្យទានទោសពីបិតាជំនួសព្រះអង្គផង។
ព្រះអង្គទិច្ចវង្សសប្បាយចិត្តណាស់ នៅពេលដែលដឹងថាបុត្រពៅ ព្រះអង្គបានដោះស្រាយ បញ្ហាស្មុគ្រស្មាញនេហបានដោយជោគជ័យ ក្នុងសន្តិវិធី ។ គឺ ពិតជាស័ក្តិសមជាស្តេច ដែលត្រូវទទួលគ្រងរាជ សម្បត្តិបន្តមែន។តែព្រះ អង្គ ក៏បានរិះគិតពិចារណាដែរថា ព្រះថោងមានចិត្តស្រាលឆេវឆាវ មិនចេះគិតគូរពិចារណាវែងឆ្ងាយឡើយ។ អាកប្បកិរិយាទាំងប៉ុន្មាន ដែលព្រះថោត បានប្រព្រឹត្តិ មកក៏ចាត់ដូចជាការក្បត់ នឹង ប្រទេសជាតិដែរ។ ទោសនេះ គឺ ត្រូវប្រហាជីវិត។
នាមឺនសព្វមុខមន្ត្រីទាំងអស់ក៏បានយល់ស្រប តាមព្រះអង្គដែរ។ តែដោយព្រះ ថោងព្រះអង្គធ្លាប់មានគុណបំនាច់ក្នុងការការពារទឹកដីប្រទេសជាតិ នាមឺនមន្រ្តី ទាំងនោះ បានសុំអោយត្រឹមត្រូវតែបំបរបង់នីរទេស ព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះបានហើយ។
ព្រះថោងបានប្រសូត្រនៅក្នុងឆ្នំាព.ស ២៣២ ត្រូវជាឆ្នាំ ៣១២មុន គ.ស។ ព្រះជន្មបាន ១៦ឆ្នាំ ព្រះអង្គបានយាងចេញទៅកាន់កាប់ ខេត្តខ័ណ្ឌតំបន់ទិសខាងត្បូង។ ២០ឆ្នាំក្រោយមក អាយុបាន ៣៥ឆ្នាំ ព្រហអង្គត្រូវព្រះបិតាបំបរបង់នីរទេស ដេញចេញពីនគរ។ នាមឺនមុខមន្រ្តី ពលសេនា និងប្រជារាស្រ្តជាច្រើន ដែលស្រឡាញ់គោរពព្រះអង្គ ប្រមាណជា ១កោដ៏នាក់ បានសុខចិត្តចាកចេញអំពីនគរទៅរស់នៅដង្ហែរតាមព្រះអង្គ។ ពួកជននីរទេសទាំងនេហ ត្រូវបានស្តេចចេញបញ្ជាបង្គាប់ អោយកាត់សក់
“ជើងកញ្ជើ “ អោយខុសអំពីប្រជារាស្ត្រធម្មតា ដើម្បីបញ្ជាក់ថា ជាជនជំពួកគ្មាន ពូជ គ្មានសាសន៏ អ្វីដូចគេឯងដែរ។
ព្រះថោងបាបញ្ជាបក្សពួកក្រុមព្រះអង្គ អោយចុះសំពៅទួកក្បួន បណ្តែតតាមចរន្តទឹក។ឯសារខ្លះបានបញ្ជាក់ថា ព្រះថោងបាននាំពលរេហ៏ ធ្វើ ដំណើរឆ្លងកាត់តាមព្រៃព្រឹក្សា ចុះមកតាមទេសខាងត្បួង រហូតមកដល់ ភ្នំដងរែក។ ដែលជាតំបន់ភូមិភាគមួយរហោរស្ថាន គ្មានមនុស្សរស់នោ។
ទូកក្បូនក្បួនទ័ពសេនាព្រហថោង ព្រមទាំងមនុស្សម្នាស្រីប្រុស បានមកគឿង ជាប់ចតនឹងជួរភ្នំដងរែក។ ព្រះអង្គក៏បញ្ជា អោយបោយុថ្ការចុះចតលើកោះគោក ធ្លក។ កន្លែងនោះ មានឈ្មោះថ្ងៃ។ ពង្សវតាខ្មែរខ្លះទៀតបញ្ជាក់ថា ព្រះថោង និង បរិវារអ្នកស្មគ្រ័ចិត្តបានមកសំចតនៅ ស្រុកសំរោងទង ដែលទីនោះ បានជាប់ឈ្មោះ “បឹងពុងពាយ” រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ ។
ព្រះថោងបានចាត់ចែងអោយមុខមន្រី្ត ទៅចរចានឹងស្តេចចាម ដើម្បីចងស្ពានមេត្រី ក្នុងន័យរួមរស់ជាមិត្តភាពក្នុងតំបន់ជាមួយគ្នា។
ថ្ងៃមួយ ព្រះថោង និងសេ្តចចាម ព្រះនាមអាស្សចៃយ្យរាជ្យ កើតមានជម្លោះឈ្លោះមិនចុះសម្រុងនឹងគ្នា ហើយ ក៏កើតមានជាសង្គ្រាមចម្បាំង រាំងជល់។ ព្រះថោងបានយកជ័យជំនះឈ្នះកំចាត់ស្តេចចាម ដែលរត់ខ្ចាត់ខ្ចាយ ទៅសង្ងំពួននៅចាម្ប៉ាសាក់ បច្ចុប្បន្នទឹកដីសាវសព្វថ្ងៃ។ ឥឡូវ ព្រះថោងព្រះអង្គ បានគ្រប់គ្រងទឹកដីគោកធ្លកតែម្នាក់អង្គឯង។ ព្រះអង្គ បានដាក់ឈ្មោះ ព្រះនគរ ថា “ នគរគោកធ្លក”។
បណ្តាជនជាច្រើន មានអ្នកប្រាជ្ញបណ្ឌិតតូចធំបានមករស់នៅ តាំងលំនៅស្ថាន កុះករនៅនគរគោកធ្លក។ ព្រះអង្គបានបញ្ជា អោយអ្នកប្រាជ្ញកែប្រែអក្សរភាសា សំស្រឹ្តត មកជាអក្សរភាសាខ្មែរសម្រាប់ប្រើប្រាស់។ ការរៀបចំកសាងស្រុកភូមិ នគរ ក្នុងវិស័យកសិកម្ម និង សេដ្ឋកិច្ច ក៏ត្រូវបានចាត់យ៉ាងសកម្មដែរ។ នៅផ្នែក ជំនឿសាសនា គេក៏បានឃើញមានវត្តមានសាមណេរ វត្តអារាមព្រះពុទ្ធសាសនា ជាច្រើន នៅលើទឹកដីនគរគោកធ្លក។



ឯសារយោង ប្រវត្តិសាស្ត្រខ្មែរ ដោយ រស់ ចន្រ្តាបុត្រ

Read more...

ប្រវត្តិព្រះថោង
កាលនោះនៅនគរឥន្ទព័ទ្ធ មានស្តេចមួយព្រះអង្គ ព្រះនាមអទិច្ចវង្ស សោយរាជ្យ សម្បត្តិ មានកូនប្រុស ៥នាក់ បុត្រទី ១ត្រូវបានព្រះអង្គតម្រូវ អោយកាន់កាប់ ខេត្តខណ្ឌ័ផ្នែកទិសខាងកើត បុត្រទី២ ខេត្តខ័ណ្ឌទិសខាងជើង បុត្រទី៣ ខេត្តខណ្ឌ័ទិសខាងលិច ហើយ បុត្រទី៤ ព្រះថោងត្រូវទទួលបន្ទុកខេត្តខណ្ឌ័ទិស ខាងត្បូង។
ចំណែកឯបុត្រទី៥ ដែលនៅក្មេងជាងគេ ព្រះអង្គបានទុក អោយគង់នៅជាប់ជាមួយនឹងព្រអង្គ ក្នុងព្រះបរមរាជវាំង។
ឆ្នាំមួយ ដោយមានជម្ងឺព្យា ហើយ ពេលវេលា កាលះទេសះ ត្រូវជាន់ចំនឹង ពិធីបុណ្យប្រចាំឆ្នាំ ដែលព្រះរាជាត្រូវតែទទួលស្តេចនគរចំណុះនាមឺនសព្វមុខមន្រី្ត មកពីគ្រប់ទិសទី ព្រះអទិច្ចវង្សា ក៏បានបង្អាប់អោយបុត្រពៅ ចេញធ្វើជាព្រះរាជ តំណាង ទៅទទួលភ្ញៀវជំនួសព្រះអង្គ។
គ្រប់ៗគ្នា មានទំាងស្តេចបងព្រះអង្គ ទាំង៣អង្គ បានក្រាបថ្វាយបង្គំ បុត្រពៅតំ ណាងព្រះរាជា តាមរបៀបរបរប្រពៃណី។ លើកលែងតែព្រះថោង ដែលមិនបាន ក្រាបថ្វាយបង្គំ តាមទំនៀមទម្លាប់។ ពីព្រោះ ព្រះអង្គាបនយល់ នឹកស្មាន ថាព្រះ បិតាបានលើករាជ្យសម្បត្តិផ្ទេរអោយប្អូនរួចជាស្រេចបាច់បាត់ទៅហើយ។ តែបើ តាមឯកសារខ្លះទៀត គេបានបញ្ជាក់ថាព្រះថាព្រះមហាក្សត្រ បានប្រគល់ារាជ្យ អៅយបុត្រពៅ រូចស្រេចទៅហើយមែន។
ដោយក្តីមួហ្មងអាក់អន់ស្រពន់ចិត្ត ក្តៅក្រហាយ ដល់ត្រឡប់មកដល់នគរវិញ ព្រហថោងក៏កោះប្រជុំអស់សព្វមុខមន្ត្រី ដើម្បីរៀបរាប់ប្រាប់នូវអស់ព្រឹត្តិការណ៏។ ព្រះអង្គ បានសម្រេចចត្តិថា នៅពេលអនាគត ព្រះអង្គនឹងលែងយាងទៅចូលរួម ពិធីបុណ្យអ្វីទាំងអស់ នៅឯព្រះបរមរាជ្យវាំង។
ពេលនោះ មុខមន្ត្រីទាំងអស់ គ្មាននរណាម្នាក់ ហ៊ានបញ្ជេញយោបល់ ឬ មតិអ្វី ឡើយ។ ម្នាក់ៗ គិតតែវៃអបស៊ីអែប ឡេមឡឹមឥតខ្នាស់អៀន ហើយ យល់ស្រប តាមគ្រប់ចំនុច។ ពីថ្ងៃនេះមក ព្រះថោងលែងទៅថ្វាយបង្គំព្រះបិតា ដូចសព្វដងនោះ។
ដឹងរឿងនេះកាលណា ព្រះអនុជពៅ សុំសេចក្តីអនុញ្ញាត្តិពីឪពុក ដើម្បីទៅជួបបង។ ជួបបងកាលណា ព្រះអង្គលុតជង្គង់ថ្វាយបង្គំ ដែលជាហេតុ ធ្វើអោយព្រះថោងមានការភ្ញាក់ផ្អើល និង ឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំង។ ក្រោយបានស្តាប់ការពន្យល់របស់ប្អូន បានដឹងយល់គ្រប់ដំណើរការពីដើមមក ព្រះថោង ក៏បានយល់ស្គាល់អំពីកំហុសរបស់ខ្លួន ហើយ ក៏បានផ្តាំប្អូន អោយ សុំព្រះរាជ្យទានទោសពីបិតាជំនួសព្រះអង្គផង។
ព្រះអង្គទិច្ចវង្សសប្បាយចិត្តណាស់ នៅពេលដែលដឹងថាបុត្រពៅ ព្រះអង្គបានដោះស្រាយ បញ្ហាស្មុគ្រស្មាញនេហបានដោយជោគជ័យ ក្នុងសន្តិវិធី ។ គឺ ពិតជាស័ក្តិសមជាស្តេច ដែលត្រូវទទួលគ្រងរាជ សម្បត្តិបន្តមែន។តែព្រះ អង្គ ក៏បានរិះគិតពិចារណាដែរថា ព្រះថោងមានចិត្តស្រាលឆេវឆាវ មិនចេះគិតគូរពិចារណាវែងឆ្ងាយឡើយ។ អាកប្បកិរិយាទាំងប៉ុន្មាន ដែលព្រះថោត បានប្រព្រឹត្តិ មកក៏ចាត់ដូចជាការក្បត់ នឹង ប្រទេសជាតិដែរ។ ទោសនេះ គឺ ត្រូវប្រហាជីវិត។
នាមឺនសព្វមុខមន្ត្រីទាំងអស់ក៏បានយល់ស្រប តាមព្រះអង្គដែរ។ តែដោយព្រះ ថោងព្រះអង្គធ្លាប់មានគុណបំនាច់ក្នុងការការពារទឹកដីប្រទេសជាតិ នាមឺនមន្រ្តី ទាំងនោះ បានសុំអោយត្រឹមត្រូវតែបំបរបង់នីរទេស ព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះបានហើយ។
ព្រះថោងបានប្រសូត្រនៅក្នុងឆ្នំាព.ស ២៣២ ត្រូវជាឆ្នាំ ៣១២មុន គ.ស។ ព្រះជន្មបាន ១៦ឆ្នាំ ព្រះអង្គបានយាងចេញទៅកាន់កាប់ ខេត្តខ័ណ្ឌតំបន់ទិសខាងត្បូង។ ២០ឆ្នាំក្រោយមក អាយុបាន ៣៥ឆ្នាំ ព្រហអង្គត្រូវព្រះបិតាបំបរបង់នីរទេស ដេញចេញពីនគរ។ នាមឺនមុខមន្រ្តី ពលសេនា និងប្រជារាស្រ្តជាច្រើន ដែលស្រឡាញ់គោរពព្រះអង្គ ប្រមាណជា ១កោដ៏នាក់ បានសុខចិត្តចាកចេញអំពីនគរទៅរស់នៅដង្ហែរតាមព្រះអង្គ។ ពួកជននីរទេសទាំងនេហ ត្រូវបានស្តេចចេញបញ្ជាបង្គាប់ អោយកាត់សក់
“ជើងកញ្ជើ “ អោយខុសអំពីប្រជារាស្ត្រធម្មតា ដើម្បីបញ្ជាក់ថា ជាជនជំពួកគ្មាន ពូជ គ្មានសាសន៏ អ្វីដូចគេឯងដែរ។
ព្រះថោងបាបញ្ជាបក្សពួកក្រុមព្រះអង្គ អោយចុះសំពៅទួកក្បួន បណ្តែតតាមចរន្តទឹក។ឯសារខ្លះបានបញ្ជាក់ថា ព្រះថោងបាននាំពលរេហ៏ ធ្វើ ដំណើរឆ្លងកាត់តាមព្រៃព្រឹក្សា ចុះមកតាមទេសខាងត្បួង រហូតមកដល់ ភ្នំដងរែក។ ដែលជាតំបន់ភូមិភាគមួយរហោរស្ថាន គ្មានមនុស្សរស់នោ។
ទូកក្បូនក្បួនទ័ពសេនាព្រហថោង ព្រមទាំងមនុស្សម្នាស្រីប្រុស បានមកគឿង ជាប់ចតនឹងជួរភ្នំដងរែក។ ព្រះអង្គក៏បញ្ជា អោយបោយុថ្ការចុះចតលើកោះគោក ធ្លក។ កន្លែងនោះ មានឈ្មោះថ្ងៃ។ ពង្សវតាខ្មែរខ្លះទៀតបញ្ជាក់ថា ព្រះថោង និង បរិវារអ្នកស្មគ្រ័ចិត្តបានមកសំចតនៅ ស្រុកសំរោងទង ដែលទីនោះ បានជាប់ឈ្មោះ “បឹងពុងពាយ” រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ ។
ព្រះថោងបានចាត់ចែងអោយមុខមន្រី្ត ទៅចរចានឹងស្តេចចាម ដើម្បីចងស្ពានមេត្រី ក្នុងន័យរួមរស់ជាមិត្តភាពក្នុងតំបន់ជាមួយគ្នា។
ថ្ងៃមួយ ព្រះថោង និងសេ្តចចាម ព្រះនាមអាស្សចៃយ្យរាជ្យ កើតមានជម្លោះឈ្លោះមិនចុះសម្រុងនឹងគ្នា ហើយ ក៏កើតមានជាសង្គ្រាមចម្បាំង រាំងជល់។ ព្រះថោងបានយកជ័យជំនះឈ្នះកំចាត់ស្តេចចាម ដែលរត់ខ្ចាត់ខ្ចាយ ទៅសង្ងំពួននៅចាម្ប៉ាសាក់ បច្ចុប្បន្នទឹកដីសាវសព្វថ្ងៃ។ ឥឡូវ ព្រះថោងព្រះអង្គ បានគ្រប់គ្រងទឹកដីគោកធ្លកតែម្នាក់អង្គឯង។ ព្រះអង្គ បានដាក់ឈ្មោះ ព្រះនគរ ថា “ នគរគោកធ្លក”។
បណ្តាជនជាច្រើន មានអ្នកប្រាជ្ញបណ្ឌិតតូចធំបានមករស់នៅ តាំងលំនៅស្ថាន កុះករនៅនគរគោកធ្លក។ ព្រះអង្គបានបញ្ជា អោយអ្នកប្រាជ្ញកែប្រែអក្សរភាសា សំស្រឹ្តត មកជាអក្សរភាសាខ្មែរសម្រាប់ប្រើប្រាស់។ ការរៀបចំកសាងស្រុកភូមិ នគរ ក្នុងវិស័យកសិកម្ម និង សេដ្ឋកិច្ច ក៏ត្រូវបានចាត់យ៉ាងសកម្មដែរ។ នៅផ្នែក ជំនឿសាសនា គេក៏បានឃើញមានវត្តមានសាមណេរ វត្តអារាមព្រះពុទ្ធសាសនា ជាច្រើន នៅលើទឹកដីនគរគោកធ្លក។
ឯសារយោង ប្រវត្តិសាស្ត្រខ្មែរ ដោយ រស់ ចន្រ្តាបុត្រ

Read more...

ផ្នែកសណ្ឋាគារ ជួបជាមួយ សិស្សស្នាក់ក្នុង(សិស្សដែលរស់នៅក្នុង
សាលាដុនបូស្កូ)
ក្រោមពីពេលបាយថ្ងៃត្រង់រូច សាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូ ខេត្តព្រះសីហនុ
បានបន្តនូវការប្រកួតបាល់បោះ បុរសគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់ដែលមាននៅក្នុង
សាលា។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ថ្ងៃត្រង់ដែល ក្រោយពីពេលបាយរួចរាល់នោះ
កូនសិស្សទាំងអស់តែង តែនាំគ្នាមកមើលការប្រកួតដណ្តើមជើងឯក បាល់
បោះនៅក្នុងសាលា បច្ចេកទេសដុនបូស្កូនេះ។ កាលពីថ្ងៃ ព្រហស្បត្តិ៏
ទី១២ ខែ សីហាឆ្នាំ ២០១០ ការប្រកួតបាល់បោះ រវាងផ្នែក សណ្ឋាគារ
នឹង ក្រុមសិស្ស ស្នាក់ក្នុង បានប្រព្រឹត្តទៅយ៉ាងសកម្មអស្ចារ្យ យ៉ាងចាប់
អារម្មណ៏។ ក្រុមកីឡាករនីមួយៗ បានបញ្ចេញកំលាំងកាយចិត្ត អស់ពី
ខ្លួនដើម្បី ទទួលបានជ័យជំនះ រៀងៗខ្លួន។ នៅក្នុងតង់ទី ១ សិស្ស
សា្នក់ក្នុងមាន ពន្ទុនាំមុខផ្នែកសណ្ឋាគារដោយ ពន្ទុ ៤ ទល់នឹង ២។
ឃើញថា ក្រុម កីឡាករផ្នែកសណ្ឋាគារ បានស្វិតស្វាញយ៉ាងខ្លាំងក្នុង
ការដណ្តើម យកបាល់ ដើម្បីទទួលពន្ទុ អោយបានស្មើ ទោះបីជាយ៉ាង
ណាក៏ដោយ ក្រុមកីឡាករសិស្សស្នាក់ក្នុង មិនបណ្តោយអោយបាល់
ធ្លាក់ទៅក្នុងដៃ ក្រុមសណ្ឋាគារងាយៗទេ ដោយម្នាក់បានបញ្ចេញនូវ
ក្បាច់ក្នុងការ ញ៉ាក់ បាល់ពីកីឡាករសណ្ឋាគារ។មិនបានប៉ុន្មានផង
បានបញ្ចប់តង់ទី ១ ដោយ ក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុងទទួល បានពន្ទុ
៤គ្រាប់ និង ក្រុមកីឡា ករសណ្ឋាគារទទួលបាន ២ពន្ទុ។ក្រុមកីឡា
ករផ្នែកសណ្ឋាគារចាញ់ ក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុង ចំនួន ២គ្រាប់ នៅ
ក្នុងតង់ទី ១។ រយះពេល៥នាទី កន្លងផុតទៅ សម្រាប់ការសម្រាក
ទៅដល់កីឡាករ តង់ទី ២បានចូលមកដល់ ក្រុមកីឡាករ ក្រោមពី
បានឈប់សម្រាកដូចជាមានកំលាំងគ្រប់គ្នាបានបញ្ចេញភាពក្លាហ៊ាន
ជាងមុនដោយសារជាតង់ចុងក្រោយ។មិនបានប៉ុន្មានផង កុ្រម
សណ្ឋាគារបានបោះចូល តែក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុង ឃើញដូចនោះ
មិនបង្អង់ បោះចូលដែរ ដេញតាមគ្នាទៅវិញទៅមក ឃើញថា ក្រុម
ទំាងពីរពិតជាល្អមើលមែន សម្រុកទៅសម្រុកមក។ រីឯអ្នកទស្សនាវិញ ស្រែកទៅស្រែមកដែលធ្វើអោយកីឡាករមានកំលាំងចិត្តក្នុងលេង។
ហើយនឹងមានន័យថា ភ័យផង និង អរផងនៅពេលដែលបោះម្តងៗ
ភ័យជាងក្រុមកីឡាករ និង អរជាងក្រុមកីឡាករ ។និងមានតន្រ្តីអមជា
មួយផងនោះ ពិតជាទាក់ទាញ និង សមទៅនឹងការប្រកួត ដែលអ្នក
ទស្សនាទះដៃជាមួយបទភ្លេង ស្រែកអ៊រយ៉ាងសប្បាយ។ តង់ទី ២
សណ្ឋាគារបានពន្ទុ ៤ និង ក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុងទទួលបានពន្ទុ ៤ដែរ។
តង់ទី ២ក្រុមទាំងពីរបានពន្ទុស្មើគ្នា។ សរុបពន្ទុទៅ ក្រុមសណ្ឋាគារ
ទទួលបានពន្ទុ ៦គ្រាប់ និងក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុង ទទួល បានពន្ទុ ៨
ដូចនេះ ក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុងជាអ្នកឈ្នះទៅលើ ក្រុមសណ្ឋាគារ
នៅក្នុងតង់ទី ១ ។

Read more...

ផ្នែកសណ្ឋាគារ ជួបជាមួយ សិស្សស្នាក់ក្នុង(សិស្សដែលរស់នៅក្នុង

សាលាដុនបូស្កូ)
ក្រោមពីពេលបាយថ្ងៃត្រង់រូច សាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូ ខេត្តព្រះសីហនុ បានបន្តនូវការប្រកួតបាល់បោះ បុរសគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់ដែលមាននៅក្នុងសាលា។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ថ្ងៃត្រង់ដែល ក្រោយពីពេលបាយរួចរាល់នោះ កូនសិស្សទាំងអស់តែង តែនាំគ្នាមកមើលការប្រកួតដណ្តើមជើងឯក បាល់បោះនៅក្នុងសាលា បច្ចេកទេសដុនបូស្កូនេះ។ កាលពីថ្ងៃ ព្រហស្បត្តិ៏ ទី១២ ខែ សីហាឆ្នាំ ២០១០ ការប្រកួតបាល់បោះ រវាងផ្នែក សណ្ឋាគារ នឹង ក្រុមសិស្ស ស្នាក់ក្នុង បានប្រព្រឹត្តទៅយ៉ាងសកម្មអស្ចារ្យ យ៉ាងចាប់អារម្មណ៏។ ក្រុមកីឡាករនីមួយៗ បានបញ្ចេញកំលាំងកាយចិត្ត អស់ពីខ្លួនដើម្បី ទទួលបានជ័យជំនះ រៀងៗខ្លួន។ នៅក្នុងតង់ទី ១ សិស្សសា្នក់ក្នុង មាន ពន្ទុនាំមុខផ្នែកសណ្ឋាគារដោយ ពន្ទុ ៤ ទល់នឹង ២។ឃើញថា ក្រុម កីឡាករផ្នែកសណ្ឋាគារ បានស្វិតស្វាញយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការដណ្តើម យកបាល់ ដើម្បីទទួលពន្ទុ អោយបានស្មើ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្រុមកីឡាករសិស្សស្នាក់ក្នុង មិនបណ្តោយអោយបាល់ ធ្លាក់ទៅក្នុងដៃ ក្រុមសណ្ឋាគារងាយៗទេ ដោយម្នាក់បានបញ្ចេញនូវក្បាច់ក្នុងការ ញ៉ាក់ បាល់ពីកីឡាករសណ្ឋាគារ។មិនបានប៉ុន្មានផង បានបញ្ចប់តង់ទី ១ ដោយ ក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុងទទួល បានពន្ទុ ៤គ្រាប់ និង ក្រុមកីឡា ករសណ្ឋាគារទទួលបាន ២ពន្ទុ។ក្រុមកីឡាករផ្នែកសណ្ឋាគារចាញ់ ក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុង ចំនួន ២គ្រាប់ នៅក្នុងតង់ទី ១។ រយះពេល៥នាទី កន្លងផុតទៅ សម្រាប់ការសម្រាកទៅដល់កីឡាករ តង់ទី ២បានចូលមកដល់ ក្រុមកីឡាករ ក្រោមពីបានឈប់សម្រាកដូចជាមានកំលាំងគ្រប់គ្នា បានបញ្ចេញភាពក្លាហ៊ានជាងមុនដោយសារជាតង់ចុងក្រោយ។មិនបានប៉ុន្មានផង កុ្រមសណ្ឋាគារបានបោះចូល តែក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុង ឃើញដូចនោះ មិនបង្អង់ បោះចូលដែរ ដេញតាមគ្នាទៅវិញទៅមក ឃើញថា ក្រុមទំាងពីរពិតជាល្អមើលមែន សម្រុកទៅសម្រុកមក។ រីឯអ្នកទស្សនាវិញ ស្រែកទៅស្រែមកដែលធ្វើអោយកីឡាករមានកំលាំងចិត្តក្នុងលេង។ហើយនឹងមានន័យថា ភ័យផង និង អរផងនៅពេលដែលបោះម្តងៗ ភ័យជាងក្រុមកីឡាករ និង អរជាងក្រុមកីឡាករ ។និងមានតន្រ្តីអមជាមួយផងនោះ ពិតជាទាក់ទាញ និង សមទៅនឹងការប្រកួត ដែលអ្នកទស្សនាទះដៃជាមួយបទភ្លេង ស្រែកអ៊រយ៉ាងសប្បាយ។ តង់ទី ២ សណ្ឋាគារបានពន្ទុ ៤ និង ក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុងទទួលបានពន្ទុ ៤ដែរ។តង់ទី ២ក្រុមទាំងពីរបានពន្ទុស្មើគ្នា។ សរុបពន្ទុទៅ ក្រុមសណ្ឋាគារទទួលបានពន្ទុ ៦គ្រាប់ និង ក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុង ទទួល បានពន្ទុ ៨ ដូចនេះ ក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុងជាអ្នកឈ្នះទៅលើ ក្រុមសណ្ឋាគារ នៅក្នុងតង់ទី ១ ។ រីឯអ្នក

Read more...

ផ្នែកសណ្ឋាគារ ជួបជាមួយ សិស្សស្នាក់ក្នុង(សិស្សដែលរស់នៅក្នុងសាលាដុនបូស្កូ)
ក្រោមពីពេលបាយថ្ងៃត្រង់រូច សាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូ ខេត្តព្រះសីហនុ បានបន្តនូវការប្រកួតបាល់បោះ បុរសគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់ដែលមាននៅក្នុងសាលា។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ថ្ងៃត្រង់ដែល ក្រោយពីពេលបាយរួចរាល់នោះ កូនសិស្សទាំងអស់តែង តែនាំគ្នាមកមើលការប្រកួតដណ្តើមជើងឯក បាល់បោះនៅក្នុងសាលា បច្ចេកទេសដុនបូស្កូនេះ។ កាលពីថ្ងៃ ព្រហស្បត្តិ៏ ទី១២ ខែ សីហាឆ្នាំ ២០១០ ការប្រកួតបាល់បោះ រវាងផ្នែក សណ្ឋាគារ នឹង ក្រុមសិស្ស ស្នាក់ក្នុង បានប្រព្រឹត្តទៅយ៉ាងសកម្មអស្ចារ្យ យ៉ាងចាប់អារម្មណ៏។ ក្រុមកីឡាករនីមួយៗ បានបញ្ចេញកំលាំងកាយចិត្ត អស់ពីខ្លួនដើម្បី ទទួលបានជ័យជំនះ រៀងៗខ្លួន។ នៅក្នុងតង់ទី ១ សិស្សសា្នក់ក្នុង មាន ពន្ទុនាំមុខផ្នែកសណ្ឋាគារដោយ ពន្ទុ ៤ ទល់នឹង ២។ឃើញថា ក្រុម កីឡាករផ្នែកសណ្ឋាគារ បានស្វិតស្វាញយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការដណ្តើម យកបាល់ ដើម្បីទទួលពន្ទុ អោយបានស្មើ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្រុមកីឡាករសិស្សស្នាក់ក្នុង មិនបណ្តោយអោយបាល់ ធ្លាក់ទៅក្នុងដៃ ក្រុមសណ្ឋាគារងាយៗទេ ដោយម្នាក់បានបញ្ចេញនូវក្បាច់ក្នុងការ ញ៉ាក់ បាល់ពីកីឡាករសណ្ឋាគារ។មិនបានប៉ុន្មានផង បានបញ្ចប់តង់ទី ១ ដោយ ក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុងទទួល បានពន្ទុ ៤គ្រាប់ និង ក្រុមកីឡា ករសណ្ឋាគារទទួលបាន ២ពន្ទុ។ក្រុមកីឡាករផ្នែកសណ្ឋាគារចាញ់ ក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុង ចំនួន ២គ្រាប់ នៅក្នុងតង់ទី ១។ រយះពេល៥នាទី កន្លងផុតទៅ សម្រាប់ការសម្រាកទៅដល់កីឡាករ តង់ទី ២បានចូលមកដល់ ក្រុមកីឡាករ ក្រោមពីបានឈប់សម្រាកដូចជាមានកំលាំងគ្រប់គ្នា បានបញ្ចេញភាពក្លាហ៊ានជាងមុនដោយសារជាតង់ចុងក្រោយ។មិនបានប៉ុន្មានផង កុ្រមសណ្ឋាគារបានបោះចូល តែក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុង ឃើញដូចនោះ មិនបង្អង់ បោះចូលដែរ ដេញតាមគ្នាទៅវិញទៅមក ឃើញថា ក្រុមទំាងពីរពិតជាល្អមើលមែន សម្រុកទៅសម្រុកមក។ រីឯអ្នកទស្សនាវិញ ស្រែកទៅស្រែមកដែលធ្វើអោយកីឡាករមានកំលាំងចិត្តក្នុងលេង។ហើយនឹងមានន័យថា ភ័យផង និង អរផងនៅពេលដែលបោះម្តងៗ ភ័យជាងក្រុមកីឡាករ និង អរជាងក្រុមកីឡាករ ។និងមានតន្រ្តីអមជាមួយផងនោះ ពិតជាទាក់ទាញ និង សមទៅនឹងការប្រកួត ដែលអ្នកទស្សនាទះដៃជាមួយបទភ្លេង ស្រែកអ៊រយ៉ាងសប្បាយ។ តង់ទី ២ សណ្ឋាគារបានពន្ទុ ៤ និង ក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុងទទួលបានពន្ទុ ៤ដែរ។តង់ទី ២ក្រុមទាំងពីរបានពន្ទុស្មើគ្នា។ សរុបពន្ទុទៅ ក្រុមសណ្ឋាគារទទួលបានពន្ទុ ៦គ្រាប់ និង ក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុង ទទួល បានពន្ទុ ៨ ដូចនេះ ក្រុមសិស្សស្នាក់ក្នុងជាអ្នកឈ្នះទៅលើ ក្រុមសណ្ឋាគារ នៅក្នុងតង់ទី ១ ។ រីឯអ្នក

Read more...

Read more...

ផ្នែកយន្តសាស្ត្ររថយន្ន ជួបជាមួយ ផ្នែកក្រឡឹង
នៅសាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូខេត្តព្រះសីហនុ មានការប្រារព្ធពិធីប្រកួតបាល់បោះក្រុមបុរស។ដែលប្រព្រឹត្តទៅជារៀងរាល់ ថ្ងៃនៅពេលថ្ងៃត្រង់។ ក្រុមផ្នែក យន្តសាស្រ្តរថយន្ត ជួបជាមួយ ផ្នែក ក្រឡឹង ។ដែលក្រុមនីមួយមានចំនួន ៥ ជាសិស្សឆ្នាំទី ១។ឃើញថា ក្រុមកីឡាករទំាងអស់ខិតខំលេងមែនទែន ដោយអស់ពីចិត្តពីកាយតែម្តង។​ជាពិតណាស់សាលា តែងតែប្រារព្ធនូវកម្មវិធីថ្មីជានិច្ច សម្រាប់ទៅដល់សិស្សានុសិស្សដែលរៀននៅសាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូនេះ។ អស់ពីកីឡាបាល់ទះ ចូលបាល់ទាត់ និង បាល់បោះនេះតែម្តង ។គ្រប់ផ្នែកទាំង ត្រូវប្រកួត គ្នា និង គ្នា ។នៅថ្ងៃ អង្គារ៏ ទី ១០ ខែ សីហា ឆ្នាំ ២០១០ នៅវេលាម៉ោង ១២:០០ រហូតដល់ ១២:៣០ នាទី ថ្ងៃត្រង់ក្រោយពីពេលបាយរួចនោះ។ផ្នែក យន្តសាស្ត្ររថយន្ត ប៉ះជាមួយ ផ្នែកក្រឡឹង នៅតង់ទី១ ក្រុមយន្តសាស្ត្ររថយន្តទទួលបានពន្ទុ ១០គ្រាប់ និង ក្រុមក្រឡឹង ទទួលបានពន្ទុ ៨គ្រាប់។ នៅក្នុងតង់ទី១នេះក្រុមកីឡាករយន្តសាស្ត្ររថយន្តបាននាំមុខ ក្រុមកីឡាករក្រឡឹង ចំនួន ២ពន្ទុ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយក្រុមក្រឡឹងនៅតែខិតខំស្វិតស្វាញហើយនឹងបាន
វឹកហាត់ជារៀងរាល់ថ្ងៃនោះ ធ្វើអោយក្រុមយន្តសាស្ត្ររថយន្តពិបាក
នឹងទទួលពន្ទុដែរនិង ដណ្តើមបាល់សុតដើម្បីទទួលពន្ទុ។ តែក្រុមយន្តសាស្ត្ររថយន្តវិញសុទ្ធក្រុមកីឡាករដែលបានលេងជារៀងរាល់
ល្ងាចផងដែរក្រោមពីចេញការសិក្សានោះ ជាជំហានមួយដែល ធ្វើអោយពួកគេនៅមានសង្ឃឹមថានិងយកឈ្នះនូវក្នុងការប្រកួតនេះ។ ផ្ទៃមេឃខ្មៅងងឹត ហើយមានៅភ្លៀងធ្លាក់មកបន្តិចបន្តួចផងនោះ ធ្វើអោយក្រុមកីឡាករ
ទំាងអស់លេងគ្មានហត់ប៉ុន្មានឡើយនោះ។ តង់ទី ១ បានបញ្ចប់ទៅហើយ
ដោយ ក្រុមយន្តសាស្ត្ររថយន្តទទួលបានពន្ទុ ១០ និង ក្រុមក្រឡឹងទទួលបានពន្ទុ ៨។ ឃើញថា ក្រុមក្រឡឹងចាញ់ ក្រុមយន្តសាស្ត្ររថយន្ត ២គ្រាប់ក្រុមត់ងទី ១នេះ។ រយះពេល ៥នាទី ដែលជាការសម្រាករបស់ក្រុមកីឡាករ ត្រូវបានបញ្ចប់ តង់ទី ២ បានមកដល់។ នៅតង់ទី ២ ក្រុមក្រឡឹងមានសន្ទុះយ៉ាងខ្លាំង ទៅលើក្រុមយន្តសាស្ត្ររថយន្ត ដោយកីឡាករគ្រប់គ្រងបាល់បានល្អមានឪកាសនិងទទួល នូវពន្ទុកយ៉ាងច្រើនបំផុត។ ចំណែកក្រុមយន្តសាស្ត្ររថយន្តវិញ នៅក្នុងតង់ទី១ មានឪកាសគ្រង់គ្រងបាល់បានច្រើនជាងក្រុមក្រឡឹង។ ប្រហែលជាង ៥នាទី ក្រោយមក ក្រុមកីឡាករ ក្រឡឹងបានបោះចូល ២គា្រប់ ទៀត ហើយនឹង គ្រប់គ្រងបាល់បានល្អ មែនទែន។ក្រុមយន្តសាស្ត្ររថយន្តវិញមានឪកាសគ្រប់គ្រងបាល់ដែរ គ្មានសំណាងវាសនា ក្នុងការបោះចូលនោះទេ។កីឡាករក្រឡឹង សម្រុកយ៉ាងខ្លាំងទៅលើក្រុមយន្តសាស្ត្ររថយន្ត ដោយទទួលបាននូវពន្ទុ ជាបន្តបន្ទាប់ ។នៅក្នុងតង់ទី​ ២ ក្រុមយន្តសាស្ត្ររថយន្ត មិនបានទទួលពន្ទុទេ ចំណែកឯក្រុមក្រឡឹងវិញ ទទួលបានពន្ទុ ១០ គ្រាប់។ឃើញថា នៅតង់ទី ១ ចាញ់ក្រុមយន្តសាស្ត្ររថយន្ត ២គ្រាប់ នៅក្នុងតង់ទី ២ ឈ្នះទៅវិញ គួរអោយចាប់អារម្មណ៏មែន។សរុបពន្ទុ ក្រុមយន្តសាស្ត្ររថយន្ត ទទួលបាន ១០ពន្ទុ និង ក្រុមក្រឡឹងទទួលបាន ១៨ពិន្ទុ។ នៅក្នុងការប្រកួត ថ្ងៃ អង្គារ៏ នេះ ក្រុមក្រឡឹងបានយកឈ្នះ ទៅលើក្រុម ក្រុមយន្តសាស្ត្ររថយន្ត នៅក្នុងតង់ទី ២។

សូមបន្តរីករាយតាមដានទស្សនា នូវពឥមានកីឡារបស់ខ្ញុំបាទ លើក្រោមទៀត ជាទីមេត្រី។

Read more...

ប្រកួតបាល់បោះ ផ្នែកទំនាក់ទំនងសង្គម ប៉ះជាមួយ ផ្នែកអគ្គីសនី ដើម្បីយក ពានរង្វាន់ពីលោកឪពុកសំណាង ជាអធិការរង
កាលពីថ្ងៃ ចន្ទ័ ទី ៩ ខែសីហា ឆ្នាំ ២០១០ នៅសាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូ ខេត្តព្រះសីហនុ បានប្រារព្ធពីធីប្រកួតកីឡា បាល់បោះដើម្បីយកពានរង្វាន់ពីលោកឪពុកសំណាង ដែលជាអធិការរងសាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូ។
ការប្រកួយកីឡា បាន ប្រព្រឹត្តទៅយ៉ាងរលូន ហើយយ៉ាងល្អ ។កីឡា គីជាការលំហាត់ប្រាណមួយ ដ៏ពិសេសសម្រាប់មនុស្សយើងគ្រប់គ្នា នៅលើ ពីភពលោកដែលធ្វើអោយមនុស្សមានសុភាពល្អ មានអារម្មណ៏ស្រស់ថ្លា យកឈ្នះជម្ងឺផ្សេងៗ កាត់បន្ថយភាពខ្លាញ់នៅក្នុង ខ្លួន ។ហើយ នឹងមានអត្ថប្រយោជន៏ជាច្រើនទៀត សម្រាប់អោយមនុស្សមានអាយុវែង។ នៅសាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូ នៅម៉ោង ១២:០០ ក្រោយពីទទួលទានអាហារថ្ងៃត្រង់មក
ការប្រកួតបាល់បោះបានចាប់ផ្តើមប្រកួត ដោយ ផ្នែកទំនាក់ទំនងសង្គម ជួបជាមួយ ផ្នែកអគ្គិសនី ដែល នៅក្នុង ការប្រកួតនោះ កីឡាករ ទំាងអស់បានលេងយ៉ាងមមាញឹក​ ដោយបានបញ្ជេញកំលាំងកាយចិត្តអស់ពីខ្លួនដើម្បីយកជ័យ ជំនះ​។ នៅក្នុងតង់ទី ១ ផ្នែកទំនាក់ទំនងសង្គម ទទួលបានពន្ទុ ១៣ និង ផ្នែកអគ្គីសនី ទទួលបានពន្ទុ ១ ។ឃើញថា ផ្នែកទំនាក់ទំនងសង្គម បាននាំមុខ ផ្នែកអគ្គិសនីនៅក្នុងតង់ទី ១ តែទោះបីជាយ៉ាណាក៏ដោយ ក្រុមកីឡាករ អគ្គីសនី នៅតែខំប្រឹងលេងយ៉ាងសកម្មដើម្បីយកឈ្នះ វិញ តែនៅតែមិនបានសម្រេច។​នៅពេលនោះ តង់ទី ១ក៏ត្រូវបានបញ្ចប់ ដោយ ផ្នែកទំនាក់ទំនងសង្គម មានពន្ទុ ១៣ និង​ ផ្នែងអគ្គិសនី មានពន្ទុ ១។
តង់ទី ពីរ ត្រូវបានមកជាបន្ត នៅពេលនោះ ក្រុមកីឡាករ ទំនាក់ទំនង ទទួលបានពន្ទុ ១៦ ក្រុមកីឡាអគ្គីសនីទទួលបានពន្ទុ ៥ ឃើញថា ពន្ទុក្រុមអគ្គីសនីនៅតែទាប ហើយពន្ទុក្រុមកីឡាករទំនាក់ទំនងសង្គមកាន់តែឡើងទៅៗ ។ដែល ក្រុមម្ខាងៗមានកីឡា មានកីឡាករ ចំននួ ៥នាក់ ។ម៉ោង ១២:៣០ ត្រូវបានបញ្ចប់ នោះឃើញថា ផ្នែកទំនាក់ទំនងសង្គម បានយកឈ្នះ ផ្នែកអគ្គីសនី ដោយពន្ទុ ១៦ នឹង ៥។ដោយកីឡាករ សុវណ្ណដាលីន ផ្នែកទំនាក់ទំនងសង្គម សុតបាន៦គ្រាប់ និង បងប្រុស ព្រុំ ហល បានសុត ២ គ្រាប់ ដែលគាត់ពូកែណាស់ក្នុងការលេង បាល់បោះ។ ការប្រកួតប្រព្រឹត្តទៅយ៉ាង ល្អ ហើយកីឡាករ ទំាងប្រកបដោយសុវត្តិភាពបំផុត។

Read more...

ផ្នែកទំនាក់ទំនងសង្គម ជួបជាមួយផ្នែកអគ្គិសនី


ផ្នែកយន្តសាស្ត្ររថយន្ត ប៉ះជាមួយ ផ្នែកក្រឡឹង
ផ្នែកសណ្ឋាគារ ជួបជាមួយ សិស្សស្នាក់ក្នុង(សិស្សដែលរស់នៅក្នុង
សាលាដុនបូស្កូ)

Read more...